«Bohemian Rhapsody» / Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ (ολοκλήρωση: Ντέξτερ Φλέτσερ).
O Φαρόκ Μπαλσάρα γεννήθηκε το 1946 στο τότε βρετανικό προτεκτοράτο της Ζανζιβάρης -σήμερα, το νησιωτικό αυτό σύμπλεγμα αποτελεί τμήμα της Τανζανίας-, από γονείς Πάρσι -κοινότητα Περσών που ασπάζονται τον Ζωροαστρισμό και που κατέφυγαν, κυρίως, προς την ινδική χερσόνησο, κατά την αραβική εισβολή του 636-651 μ.Χ. για να γλυτώσουν απ’ την καταδίωξη των Μουσουλμάνων- οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει απ’ τη βρετανική, τότε, Ινδία στην Ζανζιβάρη. Μεγάλωσε στην Ινδία
κυρίως, εσωτερικός σε βρετανικού τύπου σχολείο, για να επιστρέψει στην Ζανζιβάρη, απ’ όπου, όταν ήταν στα 17, το 1964, όλη η οικογένεια, μετά την επανάσταση που ’γινε εκεί, κατέφυγε στο Λονδίνο. Ο Φαρόκ έχει γίνει πια Φρεντ, όταν η ταινία «Bohemian Rapsody» -που τη σκηνοθεσία της ανέλαβε και υπογράφει ο Μπράιαν Σίνγκερ αλλά, μετά την 
απόλυσή του, λόγω συγκρούσεων, ολοκλήρωσε ο Ντέξτερ Φλέτσερ- αρχίζει, είναι 1970, έχει φτάσει στα 24, σπουδάζει σε κολέγιο αλλά και δουλεύει μεταφέροντας αποσκευές στο αεροδρόμιο Χίθροου. Αγαπάει τη μουσική και συχνάζει σ’ ένα νάιτ κλαμπ όπου παίζει ένα τοπικό συγκρότημα, οι Smile. Ένα βράδυ, που τους φεύγει ο τραγουδιστής, προσφέρεται να τον αντικαταστήσει. Μόλις τον ακούν, τον δέχονται. Οι Queen
έχουν γεννηθεί. Θα περιοδεύουν στη χώρα μ’ ένα βανάκι μέχρι που θα το πουλήσουν για να γράψουν το πρώτο τους άλμπουμ. Ένα άλμπουμ αξιοπρόσεκτο που οδηγεί στο πρώτο τους συμβόλαιο με την EMI Records. Και τη διεθνή εκτίναξή τους. Ο Φρεντ είναι πια ο Φρέντι 
Μέρκιουρι: ένας θρύλος γεννιέται. Τότε γνωρίζεται και με την Μέρι Όστιν, μια υπάλληλο στο λονδρέζικο κατάστημα μόδας Biba. Θα κάνουν σχέση που θα κρατήσει μέχρι το 1976, όταν ο Φρέντι συνειδητοποιήσει κι αποδεχτεί την ομοφυλοφιλία -ή, έστω, την
αμφιφυλοφιλία- του (Αλλά θα αποδειχθεί ότι ήταν σχέση ζωής: πάντα θ’ αναφέρει την Μέρι ως τη μοναδική αληθινή φίλη της ζωής του, θα βαφτίσει το γιο της, όταν εκείνη παντρευτεί και κάνει οικογένεια, και θα της αφήσει το σπίτι του στο Λονδίνο και δικαιώματα του απ’ τα τραγούδια του, όταν πεθάνει). Το 1975, ενώ πρόκειται να εκδοθεί
το τέταρτο άλμπουμ των Queen «Μια νύχτα στην Όπερα», μ’ αφορμή την άρνηση του στελέχους της EMI Ρέι Φόστερ να κυκλοφορήσει, ως single/προάγγελο, το τραγούδι του δίσκου «Bohemian Rhapsody», λόγω της μεγάλης διάρκειάς του, το συγκρότημα συγκρούεται με την εταιρεία -απ’ την οποία, όμως, δε
θα φύγει. Το τραγούδι -που δίνει και τον τίτλο στην ταινία- θα γίνει έμβλημά τους. Στη διάρκεια μιας παγκόσμιας περιοδείας τους κι ενώ ο κίτρινος Τύπος προσπαθεί να ψαρέψει «πικάντικα» νέα γύρω απ’ τη σεξουαλικότητά του που την αποκρύπτει, ο Φρέντι δημιουργεί σχέση μ’ ένα βοηθό που δουλεύει μαζί τους, τον Πολ Πρέντερ, ο οποίος θα εξελιχθεί σε κάτι σαν προσωπικός μάνατζέρ του, για μια δεκαετία περίπου, ασκώντας πάνω του ισχυρή έως ολέθρια επιρροή. Ο Μέρκιουρι θα υπογράψει προσωπικό συμβόλαιο 4 εκατ. δολαρίων με την CBS Records, οι σχέσεις του με τ’ άλλα μέλη των Queen θα παγώσουν, το ’84 θα εγκατασταθεί στο Μόναχο για να ηχογραφήσει το πρώτο σόλο άλμπουμ του,
γκέι όργια που οργανώνει ο Πολ αλλά, όταν μάθει απ’ την Μέρι που ’χει παντρευτεί πια κι έρχεται, έγκυος, να τον επισκεφθεί προσπαθώντας να τον συμφιλιώσει με τους Queen ότι ο Πολ του
απέκρυψε την πρόταση του Μπομπ Γκέλντοφ για συμμετοχή του συγκροτήματος στη μεγάλη φιλανθρωπική συναυλία Live Aid που ετοιμάζει, θα τον απομακρύνει. Η εκδίκηση του Πρέντερ θα ’ναι να βγει στα κανάλια με «αποκαλύψεις» εις βάρος του για ναρκωτικά και όργια. Ο Φρέντι Μέρκιουρι, όμως, θα τ’ αφήσει πίσω του αυτά: γυρίζει στο Λονδίνο, επανασυνδέεται με την οικογένειά του, συναντά τους άλλους Queen, τους ζητάει συγγνώμη και δέχεται τους όρους που θέτουν αυτοί κι ο μάνατζέρ τους Τζιμ Μπιτς ο οποίος καταφέρνει να τους εντάξει, την τελευταία στιγμή, στο πρόγραμμα του Live Aid. Στις πρόβες ο
Φρέντι αποκαλύπτει στους φίλους του στο συγκρότημα ότι είναι φορέας του AIDS που εκείνη την εποχή αρχίζει να θερίζει και τους ζητάει να το κρατήσουν μυστικό ενώ, παράλληλα, έχει δημιουργήσει μια καινούργια, σταθερή, καλή σχέση -με τον Τζιμ Χάτον που ’χε συναντήσει παλαιότερα και που στάθηκε πλάι του μέχρι το θάνατο του Φρέντι, το 1991, στα 45 του χρόνια. Στις 13 Ιουλίου του 1985, τo Live Aid θ’ αφήσει εποχή, η συμμετοχή των Queen θα ’ναι ένας θρίαμβος κι η εμφάνιση του
Φρέντι Μέρκιουρι στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου θα γράψει ιστορία. Η ταινία «Bohemian Rhapsody» (2018), παρά τις μυθοπλαστικές ελευθερίες -χρονολογικές μεταθέσεις, προσθήκες προσώπων φανταστικών, διαφοροποιήσεις κι αλλοιώσεις στα πραγματικά
γεγονότα... -που πήρε ο σεναριογράφος Άντονι ΜακΚάρτεν, πάνω σε μια ιστορία που συνυπογράφουν με τον Πίτερ Μόργκαν -βέβαια, ας θυμίσω ότι η ταινία δεν είναι ντοκιμαντέρ..., παρά την αλλαγή σκηνοθέτη, παρά τα κλισέ που δεν της λείπουν, μεταφέρει μ’ επιτυχία το κλίμα της εποχής και προσπαθεί να περιγράψει τον Φρέντι Μέρκιουρι, όχι, ίσως, όπως ήταν αλλά όπως θα θέλαμε να ’ναι, με θετικά αποτελέσματα:
κρατάει το ενδιαφέρον και συγκινεί. Στα συν η ερμηνεία του -γεννημένου Αμερικανού αλλά από αιγύπτιους μετανάστες γονείς και με, κατά το ένα όγδοο, ελληνικό αίμα- Ράμι Μάλεκ: δίνει έναν άμεσο, ζεστό, ανθρώπινο, γεμάτο ενέργεια αλλά και χιούμορ Φρέντι Μέρκιουρι. Αλλά κι η υπόλοιπη διανομή, χωρίς να ’ναι εκθαμβωτική, ικανοποιεί -ειδικά η επιλογή του Αρόν ΜακΚούσκερ ως Τζιμ Χάτον. Μια ταινία που, προσωπικά, την ευχαριστήθηκα.
Κινηματογράφος «Odeon Starcity» / Αίθουσα 2, 12 Νοεμβρίου 2018.
No comments:
Post a Comment