April 27, 2021

Μία άμαξα ατυχήσασα, δύο άμαξαι ατυχήσασαι...


Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 53
 
Μα τι ζόρι τραβάει με το Τατόι κι αυτή η γυναίκα -η υπουργός Τατοΐου και Αθλητισμού... Κουβέντα, ακόμα, τι θα γίνει με το θέατρο αλλά, σπιθαμή με σπιθαμή, τροχό με τροχό, φτερό με φτερό, απ’ το βουτυροκομείο μέχρι τα ασπρόρουχα της (άτυχης, τελικά) Φρειδερίκης, να μας ενημερώσει, για την πορεία και την πρόοδο των εργασιών στο «πρώην βασιλικό κτήμα» και τις εκεί «ανακαλύψεις». 
Κι άλλο δελτίο Τύπου έφτασε -που με γέμισε ευφορία: για την αποκατάσταση των αμαξών -του (άτυχου, τελικά...) Comte de Chambort που χρησιμοποιήθηκε, λέει, για τον (άτυχο, τελικά) γάμο της Σοφίας με τον (άτυχο, τελικά) Δον Χουάν Κάρλος και της άλλης που χρησιμοποιήθηκε, λέει, για το γάμο του (άτυχου, τελικά) Κωνσταντίνου με την Άννα Μαρία και άλλων και άλλων.
Αχ, περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα (με κάθε λεπτομέρεια) να κλαις...
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...

April 13, 2021

Παγκόσμια Ημέρα Κλειστών Θεάτρων

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες μέρες, Τέτοια Λόγια... 52



Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο parallaximag.gr της Θεσσαλονίκης, μαζί με τα κείμενα οκτώ, ακόμα, ανθρώπων του θεάτρου -με άμεσο ή έμμεσο αντικείμενο το θέατρο-,  στους οποίους μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει. Στις 27 Μαρτίου 2021, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Και με τον γενικό τίτλο «Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με κλειστά θέατρα: Εννέα θεατράνθρωποι γράφουν στην parallaxi». Το απομόνωσα και το ανεβάζω κι εδώ.
 
 
Θα σοκάρω. Αλλά ομολογώ ότι το Θέατρο δεν μου έχει λείψει. Ίσως είχα ανάγκη από αγρανάπαυση. Ίσως οι παραστάσεις στις ελληνικές σκηνές που είχαν φτάσει τις 1500 (;) -κάθε χειμώνα/άνοιξη και μόνο- να με είχαν μπουκώσει. Δεν αισθάνθηκα την ανάγκη ούτε να το υποκαταστήσω με όλες αυτές τις online, live streaming, on demand...παραστάσεις που όλο και πληθαίνουν. Εκείνο που μου έχει λείψει είναι το Καλό Θέατρο. Το σπάνιο δηλαδή. Αυτό περιμένω. Θα ξανάρθει; Θα το πνίξει η οικονομική ανέχεια; Θα μπορώ να δω πια Θέατρο χωρίς όλες τις «πίσω» σκέψεις που θα μου έχει δημιουργήσει αυτή η πλημμυρίδα των πάσης φύσεως καταγγελιών;  Πώς μπορώ να γιορτάσω, λοιπόν, τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου; Εκτός του ότι δεν πολυπιστεύω τις τυπικές «Παγκόσμιες Ημέρες» -αν κάτι το αγαπάς, το αγαπάς κάθε μέρα... Η οποία, συμπτωματικά, κλείνει τα 60 χρόνια αφότου τη θεσμοθέτησε (1961, με πρώτη υλοποίηση το 1962) το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου. Πώς μπορώ να γιορτάσω μια Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με τα θέατρα κλειστά εδώ και μήνες; Παγωμένος περιμένω να κοπάσει η πανούκλα. Παγωμένος περιμένω τη συνέχεια. Με βαθύ προβληματισμό πώς θα είναι το Θέατρο «μετά». Θέλω να ευχηθώ να μην είναι όπως «πριν». Να είναι καλύτερο. Θέλω να ευχηθώ να είναι και πάλι Θέατρο ζωντανό -σε αίθουσες, με κοινό στην πλατεία. Θέλω να ευχηθώ, την Πολιτεία να τη νοιάξει περισσότερο το Θέατρο -κι όλες οι τέχνες. Και θέλω να ευχηθώ όλοι, πάνω, πίσω, κάτω και μπροστά από τη σκηνή, να είμαστε καλά.

April 12, 2021

Ένας Μεγάλος τσελίστας, ετών 20

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 51.
 
Sheku Kanneh-Mason (Σέκου Κάνε-Μέισον): τον αγνοούσα.
Τον ανακάλυψα πριν από λίγο στο Mezzo Live HD. Σολίστας στο Κοντσέρτο για Τσέλο και Ορχήστρα του Έλγκαρ, σε συναυλία των BBC Proms, με την Συμφωνική της Πόλης του Μπέρμινγχαμ, υπό την Λιθουανή Μίργκα Γραζινίτε-Τιλά, το 2019. Αφροβρετανός, με πατέρα από την Αντίγκουα και μητέρα από την Σιέρα Λεόνε, με καριέρα ήδη κάποιων χρόνων, μόλις έχει κλείσει τα 22 -στη συναυλία που άκουσα, τα 20, το
99 είναι γεννημένος. Ένας Μεγάλος Τσελίστας. Βυθισμένος, ψυχή τε και σώματι, στη μουσική που παίζει. Ακούστε τον -υπάρχουν πολλές επαναλήψεις της συναυλίας.
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...