Ο Πολιτισμός και ποιος τον βρήκε...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 46

 

Διάβασα, διαγωνίως, την ανοιχτή επιστολή του ηθοποιού-σκηνοθέτη Θανάση Παπαγεωργίου προς την υπουργό Πολιτισμού, με την οποία, σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας, αποσύρει, λέει, την αίτησή του για επιχορήγηση απ’ το υπουργείο, εφόσον υπουργός είναι η Λίνα Μενδώνη. 

Έλα, όμως, που το μάτι μου έπεσε στις φράσεις «αισθάνομαι ότι προδίδω τον αγώνα μου» και «αυτόν τον Πολιτισμό σάς τον χαρίζω. Θα κρατήσω τον δικό μου».

Όταν γράφει «δικό του» ποιον εννοεί; Αυτόν τον Πολιτισμό;

(Αντιγράφω από totetartokoudouni.blogspot.com, 21 Φεβρουαρίου 2016).

«Μικρή ιστορία βραδιάς Παρασκευής ή Πώς να γίνεστε ‘ανεπιθύμητος’ 

Τόπος: Θέατρο «Στοά», Ζωγράφου. Χρόνος: Βράδυ Παρασκευής. 

Έχω τηλεφωνήσει απ’ την Τρίτη στο ταμείο για να κλείσω μια θέση, ως δημοσιογράφος, για Παρασκευή βράδυ, στην παράσταση του έργου «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης ,σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου. Απαντάει τηλεφωνητής που ζητάει ν’ αφήσετε τ’ όνομά σας διαβεβαιώνοντας πως θα βρείτε το εισιτήριο με τη θέση σας στο ταμείο. Στο ταμείο όπου φτάνω η ταμίας μου λέει πως το όνομά μου δεν είναι στη λίστα. Εκφράζω την απορία μου: «Μα ακολούθησα τις οδηγίες του τηλεφωνητή σας». Μου λέει «πάω να ρωτήσω» και φεύγει απ’ τη θέση της. Καθυστερεί λίγο. Ενώ επιστρέφει, απ’ την είσοδο του θεάτρου βγαίνει η ηθοποιός κ. Εύα Καμινάρη, σύζυγος του γενικού διευθυντή της «Στοάς», ηθοποιού και σκηνοθέτη, Θανάση Παπαγεωργίου, και κοφτά μου ανακοινώνει: «Στο θέατρο αυτό είστε ανεπιθύμητος». Ζητώ διευκρίνιση αν εννοεί πως δε θέλουν να μου δώσουν δημοσιογραφική ατέλεια οπότε να βγάλω εισιτήριο. Μου απαντάει: «Όχι. Δεν μπορείτε να έρχεστε εδώ, όταν γράφετε για σκοταδισμό και αρχομανία». Μου γυρίζει την πλάτη και μπαίνει μέσα.

Αναφερόταν προφανώς στα σχόλια μου τα οποία αφορούσαν το θέμα της θλιβερής σύγκρουσης του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, του οποίου πρόεδρος είναι ο κ. Θανάσης Παπαγεωργίου -αρχή άνδρα δείκνυσι…-, με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Στάθη Λιβαθινό και τη συστηματική προσπάθεια υπονόμευσης και εξόντωσης του δεύτερου -σχόλια για το όργανο που λέγεται Δ.Σ. κι όχι προσωπικά. Σχόλια που θα υπέγραφα και σήμερα και, αν χρειαστεί, θα τα συνεχίσω -και αδιαφορώ εντελώς αν γίνομαι «ανεπιθύμητος»-, γιατί έχω ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, όπως κάθε πολίτης, να κρίνω έναν οργανισμό του δημοσίου -και να κριθώ φυσικά. Σχόλια που τα ενισχύει, μάλιστα, ακόμα περισσότερο η συγκεκριμένη κίνηση… (Αλήθεια, τι θα ’χε να πει ο κ. υπουργόςΠΟΑ επί του θέματος;).

Τα τάγματα ανεπιθυμήτων στο στρατό καθιερώθηκαν άτυπα απ’ τον Εμφύλιο και δώθε κι άφησαν εποχή επί χούντας για να διατηρηθούν μέχρι και τη μεταπολιτευτική περίοδο Καραμανλή -κάτι ξέρω επί του προκειμένου… Η Δεξιά -όλων των αποχρώσεων- ήταν που τα δόξασε. Επί δεκαετίες. Εκεί έστελναν τους στρατιώτες που δεν ήταν «δικοί» τους -τους «φακελωμένους».

Ότι θα επανερχόταν ο όρος «ανεπιθύμητος» και μάλιστα μέσω θεάτρου, ε, ούτε και στην πιο νοσηρή φαντασία… Και μάλιστα μέσω Θεάτρου με την αριστερή βούλα του κυνηγημένου -δεν μπορώ να το πιστέψω ότι αυτό συνέβη στην «Στοά»! Και να φανταστείτε πως στην αρχή της σεζόν ο κ. Παπαγεωργίου δήλωνε πως παραδίδει, φέτος, στους νεότερους συνεργάτες του τη σκυτάλη για να συνεχίσουν την πορεία που ξεκίνησε στο ίδιο θέατρο του Ζωγράφου. Καλή αρχή! Του χρόνου ας βάλουν και «πόρτα». Πώς το λέγανε εκείνο το βιβλίο του Φώντα Λάδη; «Ο καθημερινός φασισμός» νομίζω.

Ιδού, λοιπόν, τι θα πει Ήθος-ποιώ! Και προεδρεύω, έχοντας τη νοοτροπία αυτή, του Διοικητικού Συμβουλίου του πρώτου τη τάξει κρατικού Θεάτρου. Φυσικά στο μαγαζί του ο καθένας κάνει ό,τι θέλει (Ή όχι; Δεν ξέρω ακριβώς ο νόμος τι προβλέπει, χρειάζεται ψάξιμο… Στα νυχτερινά κέντρα -μπουζούκια κλπ…, πάντως, που εφαρμόζουν το λεγόμενο face control, μου είπαν πως ποτέ δε λένε «είστε ανεπιθύμητος», λένε «είμαστε πλήρεις»…).

Για να μη μιλήσω για ΤΗΝ Αχαριστία. Εκείνοι ΞΕΡΟΥΝ. Αλλά οι μάσκες κάποτε πέφτουν… Έτσι;

Θα ήταν για κλάματα, θα ήταν για να περιπέσεις σε βαθύτατη θλίψη -στην «Στοά»!-, αν δεν ήταν για σπαρταριστά γέλια: τι κατάντια! (Ντράπηκα μόνο που στη μαρκίζα του θεάτρου υπάρχουν τα ονόματα του Δημήτρη Κεχαΐδη και της Ελένης Χαβιαρά).

Θέατρο «Στοά», 19 Φεβρουαρίου 2016 ».

Ας μη μας βγούνε, τώρα, κι όλοι ήρωες...

«Ονόματα», ενισχύστε ΤΩΡΑ το ανανεωμένο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών!

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 45 

 

Το εις βάθος, ριζικά ανανεωμένο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών έχει ήδη δείξει και αποδείξει τη δυναμική και τον ενθουσιασμό του. Εμπνέοντας, μέσα σε λίγο χρόνο -απ’ την πρώτη στιγμή-, το σεβασμό με τις θέσεις του, με τις απόψεις του, με τις κινήσεις του, με τις ανακοινώσεις του, με τη δημόσια παρουσία του προέδρου του Σπύρου Μπιμπίλα και των μελών του Δ.Σ. του, με την ειλικρίνεια που εκπέμπει. Ίσως βοήθησε η -δύσκολη- στιγμή, ίσως βοήθησαν τα νέα, φρέσκα, καλλιεργημένα, σοβαρά πρόσωπα που ήρθαν στο προσκήνιο. Θέλω να ελπίζω ο ενθουσιασμός να διατηρηθεί πέρα απ’ τον ενδοπαραταξιακό πόλεμο στον οποίο οι καινούργιοι θα πρέπει να κωφεύσουν και να μην τον οξύνουν με τίποτα, μέχρι οι «αντιφρονούντες» να συνειδητοποιήσουν -αν συνειδητοποιήσουν...-, πέρα από κόμματα, το λάθος που κάνουν αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όταν απαιτείται ένα Δ.Σ. «εθνικής σωτηρίας και σύμπνοιας».  Ο «εχθρός» δεν είναι μέσα, έξω είναι... Και είναι κοινός

Μήπως, λέω μήπως, επέστη τώρα ο χρόνος οι ηθοποιοί που ’χαν εγκαταλείψει, αηδιασμένοι ή ενοχλημένοι ή πικραμένοι ή απογοητευμένοι ή αδιάφοροι, μπροστά στην αναποτελεσματικότητα και τις στείρες και παλαιοσυνδικαλιστικές αντιλήψεις του, το απαξιωμένο ΣΕΗ, να παραμερίσουν τις κομματικές προτιμήσεις τους, να επανέλθουν και να επανεγγραφούν; Οι περισσότεροι είναι «ευρύτερα γνωστά ονόματα» και μια τέτοια κίνηση, ΤΩΡΑ και όχι την τελευταία στιγμή πριν απ’ τις επόμενες εκλογές, θα ’ταν ένα δείγμα αναγνώρισης και εκτίμησης και στήριξης της προσπάθειας που γίνεται. Προς όφελος του ΣΕΗ θα ’ναι. Αλλά και προς όφελός τους. ΤΩΡΑ, όμως.

Απ’ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 44

 

Βρε, βρε, βρε... Τι το ’θελα και τ’ ανέβασα χτες αυτό το «Λιγνάδης-Γεωργουσόπουλος: αναμνήσεις από τα παλιά»; Διότι η μια ανάμνηση φέρνει την άλλη κι ο ένας κρίκος δένεται με τον προηγούμενο κι άστα να πάνε...

«Δεν ανανέωσα  τη σύμβασή του γιατί από τότε ακούγονταν διάφορα για την συμπεριφορά του. Δεν ήταν η αρμόζουσα απέναντι στους σπουδαστές, κάτι που όπως πληροφορήθηκα είχε συμβεί και στην σχολή του Δελλή (Ίασμος) στην οποία επίσης δίδασκε» δήλωσε, την Τρίτη, για τον τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη, τότε καθηγητή στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ο «καταξιωμένος κριτικός θεάτρου και πρώην πρόεδρος του Δ.Σ του Εθνικού Θεάτρου», όπως έγραφαν «Τα Νέα», Κώστας 

Γεωργουσόπουλος. Και διευθυντής της  Δραματικής Σχολής του Εθνικού -τότε, απ’ το 2013 έως το 2017, επί καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Εθνικό Σωτήρη Χατζάκη. Και μ’ ένα σμπάρο, παρ’ τα κάτω δυο τρυγόνια: ξεπλένει, αφενός, το άρθρο που είχε δημοσιεύσει το Σάββατο στα «Νέα», με τον τίτλο «Το εφτάψυχο αλαλούμ», για την «παράδοση», στην ελληνική σκηνή, της κακοποιητικής υποδοχής των νέων ηθοποιών απ’ τους παλιούς, που έφτανε, λέει, μέχρι βιασμούς, άρθρο που ως φαίνεται άλλον επιχειρούσε να ξεπλύνει αλλά τον Δημήτρη Λιγνάδη θεωρήθηκε ότι ξεπλένει και κράχτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ηρωοποιεί εαυτόν, αφετέρου -«εκείνος ήξερε κι είχε δράσει έγκαιρα».

Επανέφερα στο φως τρία κείμενα του 2008: δυο δικά του, κατεδαφιστικά για την παράσταση «ΒάτραΧ» του Δημήτρη Λιγνάδη, με το Εθνικό, στην Επίδαυρο, και την επιστολή-απάντηση του σκηνοθέτη, κόλαφο εναντίον του κριτικού. Αναρωτώμενος αν, όντως, τα αναφερθέντα κι όχι η επιστολή του 2008 ήταν τα κίνητρα της μη ανανέωσης της σύμβασης του Λιγνάδη...

Και τι μαθαίνω τώρα, πριν αλέκτορα φωνήσαι -οι κρίκοι που λέγαμε...: ότι στη σχολή ο κ. Γεωργουσόπουλος δεν ανανέωσε, μεν, τη σύμβαση Λιγνάδη αλλά είχε καλέσει να διδάξουν απ’ το έτος 2013/2014 τον Γιώργο Κιμούλη και απ’ το έτος 2014/2015 τον Πέτρο Φιλιππίδη! Προφανώς, ο άνθρωπος, δεν είχε ακούσει «τα διάφορα» για τη δική τους «συμπεριφορά»...