Το υπουργείο Πολιτισμού και τα... «αντίποινα»

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 108

 

Έγραψα στο face book: «Βρίσκω εντελώς επιφανειακούς κι επιπόλαιους κι ανόητους έως γελοίους τους αποκλεισμούς τόσων καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών συγκροτημάτων, σ’ όλη την Ευρώπη, λόγω της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία. Αυτοί ευθύνονται; Και θεωρώ εκβιασμό την πίεση να καταγγείλουν την εισβολή. Αυτοί που ασκούν τον εκβιασμό θα ’βαζαν έτσι εύκολα το κεφάλι τους στον τορβά, αν επρόκειτο για δική τους κυβέρνηση που εισβάλλει -κι αν έχουν εισβάλει οι κυβερνήσεις τους...; Δηλαδή θ’ αρχίσει τώρα κυνήγι -ροσίδων- μαγισσών; Μακαρθισμός απ’ την ανάποδη;

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η συνάδελφος Μαίρη Αδαμοπούλου με πληροφόρησε ότι στις «εκδηλώσεις» συμμετέχει -μη χάσει...- και το δικό μας Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με ανάρτησή του στη σελίδα του στο face book.

Διαβάζω λοιπόν: «Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη έδωσε σήμερα οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. 

Σημειώνεται ότι η ήδη αναβληθείσα εκδήλωση του Gala Όπερας που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 3 Μαρτίου, ακυρώνεται, όπως και η μετάδοση της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων», στο πλαίσιο του κύκλου The Bolshoi Ballet Live from Moscow, την Κυριακή 6 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Megaron - The Athens Concert Hall».

Όντως, το βρίσκω θλιβερό αν έτσι, εκτός απ’ τα όπλα που στείλαμε, συμπαραστεκόμαστε στο λαό της Ουκρανίας. Και, βέβαια, το θεωρώ γελοίο. Καθότι η -σπουδαία- σοπράνο Ντινάρα Αλίεβα, που θα συμμετείχε στο γκαλά μαζί με το βαρύτονο Δημήτρη Πλατανιά, είναι μεν σολίστ στην Όπερα Μπολσόι αλλά ΔΕΝ είναι ροσίδα. Αζέρα είναι -απ’ το Αζερμπαϊτζάν. Να μη μιλήσω για τον Τσαϊκόφσκι και την «Λίμνη» του...

Στο μεταξύ, το ΥΠΠΟ ανακοινώνει ότι «ακυρώνεται» το Γκαλά, το Μέγαρο έχει στείλει δελτίο Τύπου ότι «αναβάλλεται». Και μάλιστα «διευκρινίζοντας» -δηλαδή το ΥΠΠΟ τους άδειασε εν ψυχρώ, ψεύτες τους έβγαλε...- ότι «η καλλιτέχνις, ζήτησε την αναβολή της εκδήλωσης εξαιτίας της επικαιρότητας και των ταξιδιωτικών περιορισμών που ενδέχεται να προκύψουν στις μετακινήσεις από και προς τη Μόσχα ζητώντας την κατανόηση του κοινού». Πιθανόν θα ντράπηκαν εκεί στο Μέγαρο. Και δικαίως. 

Ένας ουρανός μ’ αστέρια ή Εμπρός στο δρόμο που άνοιξε το post weird...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 107

 

Πάντα διασκέδαζα με την κριτική κινηματογράφου. Κάποτε με τα κείμενα καθαυτά -παλιά, μ’ εκείνα τα δαιδαλώδη, τα δύσκαμπτα, τα στραμπουληγμένα κείμενα, με τους ακατανόητους, σ’ εμάς, την πλέμπα, όρους της σημειωτικής, κείμενα τα οποία απευθύνονταν στους «ομοϊδεάτες» συναδέλφους των γραφόντων κι όχι φυσικά στους απλούς αναγνώστες και θεατές που κανείς τους δεν καταλάβαινε γρι αλλά πολλοί ντρέπονταν κι έκαναν ότι τα καταλάβαιναν.

Πάνε αυτά πια, ξεπεράστηκαν. Ύστερα ήρθαν οι βαθμολογήσεις και τα περίφημα «αστεράκια» -κάποιοι για να πρωτοτυπήσουν τα ’χαν κάνει και «γοβάκια». Όταν τα μηδέν, ένα, δυο, τρία, τέσσερα, πέντε «αστεράκια» δε θεωρήθηκαν επαρκή και προστέθηκε ενδιάμεσα, για περισσότερες κριτικές αποχρώσεις, και το μισό «αστεράκι» -μισό, ενάμισι, δυόμισι, τριάμισι, τεσσεράμισι- πέθανα στο γέλιο -στα πατώματα. Άκου ενάμισι «αστεράκι»! Παράλληλα, όμως, είχε έρθει, από χρόνια, στο σινεμά κι η επινόηση των «σχολών», την «κινημάτων», των «κατηγοριών»..., όπου η κριτική κι οι θεωρητικοί έσπρωχναν δια της βίας τις ταινίες: «νεορεαλισμός», «ποιητικός ρεαλισμός», «νουβέλ βαγκ», «αβανγκάρντ»... «Βρε, αφήστε τις ταινίες ν’ ανασάνουν η καθεμιά με το ύφος της, χωρίς κορσέδες», τίποτα!

Μετά, πιο πρόσφατα, κάποιος εκ της αλλοδαπής επινόησε τον όρο «Greek Weird Wave» -στον οποίο στρίμωξαν τον Λάνθιμο, την Τσαγκάρη, την Ψύκου, τον Λυγίζο, τον Αβρανά... κι άλλους «περίεργους-, όρο για τον οποίο μη με ρωτήσετε πώς προσδιορίζεται...

Και ιδού τώρα, ξαφνικά, διαγενομένου του Σαββάτου -και δη Ψυχοσαββάτου- διαβάζω πια και για «post weird σκηνοθετική ματιά». Προσπαθώ, πάντως, να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Άντε, και καλή ψυχή...

(Με τίποτα, μη θεωρηθεί ότι, ανάμεσα στους κριτικούς κινηματογράφου δεν έχω ανθρώπους που και εκτιμώ και σέβομαι και -κυρίως- διαβάζω. Αλλά καμιά κριτική -και δη τ’ αστεράκια της, ολόκληρα ή μισαδάκια- δε θεωρώ τυφλοσούρτη).

Η Ρούλα Πατεράκη ανεβάζει Νίκη Τριανταφυλλίδη για την Νάνα Παπαδάκη

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Είδηση 

 

Η Ρούλα Πατεράκη διασκευάζει και σκηνοθετεί το μονόλογο της Νίκης Τριανταφυλλίδη -που έφυγε απ’ τη ζωή το 2013- «Πάρτι στο σπίτι της Ελισάβετ Π», με τη συνεργασία του Μάνθου Σαντοριναίου στο ψηφιακό, εικαστικό και οπτικοακουστικό, περιβάλλον, για την εξαίρετη ηθοποιό Νάνα Παπαδάκη. Η παράσταση έχει προγραμματιστεί να παρουσιαστεί στο θέατρο «Φούρνος, μετά το Πάσχα, στις αρχές Μαΐου του 2022. 

Η Ρούλα Πατεράκη επιστρέφει στο θέατρο «Φούρνος» για τέταρτη φορά, καθώς, εκεί, έχει ανεβάσει Όγκουστ Στρίντμπέργκ -το 1998 την «Καταιγίδα» του και το 1999 τον «Πελεκάνο» του- και το  2008 την «Μελωδία της φάλαινας» του Άντονι Μινγκέλα. Πρόκειται για τη δεύτερη συνεργασία της Ρούλας Πατεράκη και του Μάνθου Σαντοριναίου, ύστερα απ’ τα «Χώματα» του Γιώργου Βέλτσου -μια εξαιρετική παράσταση- η οποία παίχτηκε το 1997, στο πλαίσιο της Θεσσαλονίκης / Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης και, κατόπιν, στην Αθήνα, στο Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο «Athenaeum». 

Με την Νάνα Παπαδάκη έχουν συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, σε σκηνοθεσίες της ίδιας της Ρούλας Πατεράκη -το «Μανιφέστο του πολέμου», πάνω στον Θουκυδίδη, στην Μικρή Επίδαυρο, και το «Πεθαίνω σα χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. 

Το έργο της Νίκης Τριανταφυλλίδη, που ’χει, μάλιστα, βραβευτεί  απ’ την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, παρουσιάζεται για πρώτη φορά μετά τη σεζόν  1994/1995, όταν η ίδια η συγγραφέας του  το ανέβασε, με το δικό της Θέατρο «Γκραγκάντα», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Χαρωνίτη, στο, τότε, «Θέατρο Νίκης Τριανταφυλλίδη» της οδού Καπνοκοπτηρίου -νυν «Προσκήνιο».

Την παραγωγή της παράστασης έχει αναλάβει η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία «Μαλντορόρ», υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της ίδιας της  Νάνας Παπαδάκη, η οποία με την ομάδα παρουσιάζουν, για μια ακόμη φορά, ελληνικό έργο. Έχουν ήδη ανεβάσει,  σε δική της σκηνοθεσία, τον πλατωνικό διάλογο «Ίων» στο Φεστιβάλ «Αισχύλεια», το «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» του Γιάννη Ρίτσου στο θέατρο «Αργώ», στα «Αισχύλεια» και στις Βριξέλες, ύστερα από πρόσκληση του «Κύκλου», του Ελληνικού Πολιτιστικού Συλλόγου Βριξελών. Επίσης, το «Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο» για τα 110 χρόνια απ’ τη γέννησή του, με τη συμμετοχή  σημαντικών ελλήνων ποιητών και ποιητριών, καθώς και τους «Θαλασσινούς έρωτες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε σκηνοθεσία Μίρκας Γεμεντζάκη, στις καθιερωμένες θεσμικές εκδηλώσεις, μνήμης και τιμής, του Δήμου Σκιάθου, στη γενέτειρα του  συγγραφέα.   

Τη διεύθυνση παραγωγής έχει αναλάβει ο Γιώργος Ζορμπάς. Τα ονόματα των υπόλοιπων συντελεστών καθώς κι η απόδοση του τελικού τίτλου της παράστασης θ’ ανακοινωθούν σύντομα.