Απλώς Μποστ ή «έτσι τα λέμε» πια;

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 125

   

Μ’ όλα αυτά τα γλωσσικά μαργαριτάρια, τα γλωσσικά τέρατα που ακούω -ακούμε- καθημερινά από κανάλια και ραδιόφωνα, που διαβάζω -διαβάζουμε- σ’ εφημερίδες και sites, ο Μποστ αποκτά πια μια τεράστια επικαιρότητα, ανάλογη με την εποχή της «καθαρευούσης» που ’γραφε τα κείμενά του, περίτρανα, δηλαδή, αναδεικνύεται σε διαχρονικό.

Οπότε βρίσκω εξαιρετικά πετυχημένη την επιλογή του Εθνικού Θεάτρου ν’ ανεβάσει, το καλοκαίρι, και μάλιστα, στην Επίδαυρο, για το Φεστιβάλ, την -αρχαιόθεμη, άλλωστε- «Μήδειά» του -με σκηνοθέτη τον Γιάννη Καλαβριανό. 

Ένα μόνο φοβάμαι. Ότι μεγάλο μέρος του κοινού που θα προσέλθει, καθώς ανδρώνεται με τη γλώσσα αυτή, εθισμένο πια και εν πλήρει συγχύσει, μπορεί να εκλάβει τις ελληνικούρες του Μποστ ως «έτσι τα λέμε»...