Και το μπορντ(δ)οροδοκόκκινο, κ. Γρέγου μου;

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 116

 

Πολλά ανάγγειλε η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (γνωστού μέχρι πρόσφατα με το nickname Γεφύρι της Άρτας) -η τέταρτη από κτίσεως του μουσείου, το 2000-  Κατερίνα Γρέγου. Στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που ’δωσε. Πολλά. Πάρα πολλά. Μεγαλεπήβολα και υψιπετή και υπερφιλόδοξα. Εύχομαι ολόψυχα να μπορέσει -να την αφήσουν...- να τα υλοποιήσει.

Δεν τα κατάλαβα όλα, λίγο βαριά μου ’πεσαν αλλά συγκράτησα ότι έχει αναθέσει σε αρχιτέκτονες και κάποιες αλλαγές/επεμβάσεις/τροποποιήσεις στο κτίριο του ΕΜΣΤ -όσο έχει απομείνει..- πρώην εργοστάσιο της Ζυθοποιίας Φιξ, έργο του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου. Δεν άκουσα τίποτα σχετικό αλλά ελπίζω στα σχέδια αυτά να περιλαμβάνεται κι η αλλαγή του χρώματος της εισόδου του. Αν και τη βλέπω, ως γείτονας, κάθε μέρα -ή και δυο φορές τη μέρα-, αδύνατον να καταπιώ αυτό το μπορντ(δ)οροδοκόκκινο. Που, πάντα, μου θυμίζει το χρώμα που ’βαφαν, στον Βόλο τις δεκαετίες ’50, ’60...- τους τοίχους στα χασάπικα. Για να μη δείχνουν πιτσιλισμένοι απ’ τα αίματα, διότι, τότε, οι χασάπηδες έσφαζαν επί τόπου. Χρώμα το οποίο, επανειλημμένα, έχω γράψει ότι, γι αυτό, το χαρακτηρίζω κόκκινο χασαπί -bucher red...