Τα «ρεπορτάζ» του copy paste...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 147

 

Φοβερή η κατάντια της δημοσιογραφίας. Ας μην επεκταθώ εκτός των χωρικών μου υδάτων -πασίγνωστα αυτά... Ας παραμείνω στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Ψάχνω σήμερα να βρω στοιχεία για μια παράσταση που ’δα και δε διέθετε έντυπο πρόγραμμα. Μπαίνω απ’ την μία ιστοσελίδα στην άλλη, μπαίνω απ’ τη μια ηλεκτρονική σελίδα εφημερίδας στην άλλη και βρίσκω αντιγραμμένο το δελτίο Τύπου που ’στειλε ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της παράστασης. Ίδιο παντού! Κι απαράλλαχτο. Ούτε ένα και δεν αλλάζουν. Τις εξαιρέσεις στα δάχτυλα του ενός χεριού τις μετράς. Και αν...

Εγώ ξέρω, ότι, «στον καιρό μου», που λέμε οι γέροι, όταν ερχόταν ένα δελτίο Τύπου με κάποια σημαντική είδηση και δεν υπήρχε πολύς χρόνος για να τη γράψω, το διαμόρφωνα κάπως, πρόσθετα μερικά στοιχεία εξ ιδίων ή που βιαστικά έβρισκα αλλά copy paste ποτέ δεν έκανα. Τόση ξεφτίλα πια;...

Άσε που όλο και συχνότερα διαβάζω προκάτ «συνεντεύξεις» με γραμμένες εκ των προτέρων τις απαντήσεις, αν όχι και τις ερωτήσεις..., απ’ τους δημοσιοσχετίστες των καλλιτεχνών... -τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, τις μυρίζομαι απ’ την πέμπτη αράδα..., -όλο και συχνότερα διαβάζω αποκλειστικές «ειδήσεις» κατά παραγγελίαν, όλο και συχνότερα διαβάζω υπερθετικές «κριτικές» σκοπιμότητας -για να συνεχίσουν, για παράδειγμα, να στέλνουν στον «κριτικό» προσκλήσεις οι κρινόμενοι ή για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν με διαφήμιση τα σχετικά  έντυπα ή ιστοσελίδες.., όλο και βλέπω να πολλαπλασιάζονται οι ιστοσελίδες με ιδιοκτήτες παραγωγούς θεάτρου ή με ιδιοκτήτες και γραφείων δημοσίων σχέσεων... Απροκάλυπτα πια.

Καλά, εγώ, για να παραφράσω, τον Χρόνη τον Μίσσιο, δε σκοτώθηκα αλλά έφυγα νωρίς... Απ’ τα συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και δεν πλησίασα τα «ανεξάρτητα» τοιαύτα. Τις εξαιρέσεις τις ξέρω. Και τις τιμώ.

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...