Φτωχή η σοδειά…

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 151

 

«Επιθεώρηση, πού είσαι;» ανέκραζα και ανακράζω, χρόνια τώρα, βλέποντας το θεατρικό είδος που αγαπώ πολύ να έχει εκλείψει, παρατηρώντας παράλληλα και όσα, φαιδρά αλλά και εξοργιστικά, συμβαίνουν γύρω μας, ικανά να τροφοδοτήσουν πλούσια την επιθεώρηση. Και δεν εννοώ την επιθεώρηση α λα Σεφερλής... Στις... εκκλήσεις μου, έως τώρα, ανταποκρίθηκαν -σε σοβαρό επίπεδο-, το 2007/2008, ο

 

Σταμάτης Φασουλής και οι συνεργάτες του με το ικανοποιητικό «Το τρέντι θα σφυρίξει τρεις φορές», το καλοκαίρι του 2021 ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Δημήτρης Καραντζάς με τους συνεργάτες τους με το -πολύ αδύναμο και ανεπίδοτο, κατά τη γνώμη μου- «The 1821. Η επιθεώρηση» και, τώρα, η Δήμητρα Παπαδοπούλου με το «Τι ζούμε, ρε;» που παίζεται στο «Άλσος». Μεγάλη, πλούσια, χορταστική παραγωγή, καλόγουστη, με τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη εξαιρετικά ενισχυμένα από τη video art του Παντελή Μάκκα και τους φωτισμούς του Περικλή Μαθιέλη και με τα επιτυχημένα

κοστούμια της Έβελυν Σιούπη να τη στηρίζουν αποφασιστικά αλλά κάτι το ολοκληρωμένο δεν είδα. Ίσως γιατί η Δήμητρα Παπαδοπούλου φιλοδόξησε να γράψει ολομόναχη ολόκληρη την επιθεώρηση -29 νούμερα! Δεν έχει καταφύγει στη χυδαιολογία, παρά μόνον, όταν πρέπει και είχε πολλές καλές ιδέες αλλά λίγες αποδίδουν ή ολοκληρώνονται. Για παράδειγμα το «Πολιτικό-Πώς να γράψεις επιθεώρηση» που αρχίζει ευφυέστατα αλλά στη μέση εξατμίζεται. Βρήκα πιο ολοκληρωμένο το «Πώς να ρίξεις έναν άντρα στο κρεβάτι-11ο σεμινάριο Vagina Council», πιο καίριο το «Αριστερά-Ζαβαρακατρανέμια», έξυπνο το «Παράπονα ανδρών-Άνδρες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» και πιο αδύναμο από όλα το «Συνάντηση ηγετών-Λίγο πριν από την καταστροφή». Το «Τι

ζούμε, ρε;», επιπλέον, δεν τολμάει να θίξει ιδιαίτερα πολιτικές καταστάσεις και αρκείται σε ξώπετσα αστεία. Αλλά και η σκηνοθεσία του Θοδωρή Αθερίδη, κατά τη γνώμη μου, δεν απογειώνει τα νούμερα, δεν τονώνει τα θετικά στοιχεία τους και δεν έχει πετύχει στους ρυθμούς. Όπως δεν βρέθηκαν σε φόρμα ούτε η Μαρίζα Ρίζου με τις μουσικές της ούτε ο Φωκάς Ευαγγελινός με τις χορογραφίες του, παρά τους ικανούς χορευτές. Και από τους -καλούς, σχεδόν στο σύνολό τους- ηθοποιούς ξεχώρισα μόνο την άμεση Δήμητρα Παπαδοπούλου στο «Πώς να ρίξεις έναν άντρα στο κρεβάτι», τον Κώστα Αποστολάκη στο «Μεθυσμένος-GPS για μεθυσμένους» και τον εξαιρετικό Θανάση Αλευρά στο «Γέροντας-Ο προφήτης». Επίσης άμεσος και με καλούς ρυθμούς, ο Πάνος Μουζουράκης στο «Stand up» του που παρατραβάει, όμως. Ο Στράτος Λύκος μου άφησε την αίσθηση ότι θα έχει πολύ καλή εξέλιξη. Στις απογοητεύσεις, ο εξαιρετικός Λευτέρης Ελευθερίου στο νούμερο-κόπια-με-άλλα-λόγια-ενός-παλιού-του-Λάκη-Λαζόπουλου «Κλιματική αλλαγή-‘The Mou News’ το πανηγύρι»:  με ένα εντελώς γκροτέσκο μακιγιάζ, σφιγμένος, τραβάει την υπερβολή στα άκρα. Φτωχή, τελικά, η σοδειά... (Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή).