Ο κύριος στόχος μιας Εθνικής Όπερας

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 155

 

Με μεγάλα καλάθια πήγα στον «Αντρέι. Ρέκβιεμ σε οκτώ σκηνές», την καινούργια «παράσταση ήχου», όπως η ίδια η συνθέτρια τη χαρακτηρίζει, της Δήμητρας Τρυπάνη, που άνοιξε -οπερατικά τουλάχιστον- τη σεζόν 2022/2023 της Λυρικής, στην Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» και στην οποία, εκτός απ’ τη σύλληψη και τη σύνθεση, η Δήμητρα Τρυπάνη υπογράφει και τη μουσική διεύθυνση, τη σκηνοθεσία και τη μουσική διδασκαλία. Με μεγάλα καλάθια πήγα, δηλαδή με ιντριγκάριζε, επειδή είχα ενθουσιαστεί με την προηγούμενη δουλειά της, την «Αμίλητη», που ’χε παιχτεί στην «Εναλλακτική Σκηνή» της Λυρικής, το 2019 , πάνω σε ποιητικό κείμενο του Παντελή Μπουκάλα -είχα γράψει εδώ, στο tetartokoudouni.blogspot.com, σχετικά και κατέληγα: «Θα πρέπει να της δοθούν και άλλες, μεγαλύτερες ευκαιρίες»-, επειδή -πόσο μάλλον- το θέμα της ήταν αντλημένο απ’ τις ταινίες του Αντρέι Ταρκόφσκι κι επειδή το κείμενο ήταν και πάλι του εκλεκτού Παντελή Μπουκάλα.

Δυστυχώς απογοητεύτηκα. Ίσως το θέμα Ταρκόφσκι ήταν υπερβολικά φιλόδοξο. Καλόγουστη η παράσταση αλλά εξομολογούμαι ότι έπληξα.

Άλλο είναι, όμως, που θέλω να επισημάνω, καθώς το έργο αποτελεί ανάθεση της Λυρικής: τη συστηματική πλέον ένταξη, επί καλλιτεχνικής διεύθυνσης Γιώργου Κουμεντάκη, στο πρόγραμμά της, νέων λυρικών έργων ελλήνων συνθετών. Και ήταν πολλά, έως τώρα, τα ενδιαφέροντα, τα σημαντικά, τα καλά -και, κάποια, εξαιρετικά. Σύγχρονα έργα στην ελληνική γλώσσα, ώστε να εμπλουτιστεί το ελληνικό λυρικό ρεπερτόριο.

 Αν αυτό δεν πρέπει να ’ναι ο κύριος στόχος ενός λυρικού Θεάτρου με τη λέξη «Εθνική» στον τίτλο του, τότε ποιος άλλος μπορεί να ’ναι; Αν είναι επιτυχημένα ή όχι ή αν μας αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμιά σημασία.

Απ’ την άλλη, το πρόγραμμα που ανακοίνωσε για φέτος η Λυρική, πρώτη χρονιά απελευθερωμένη απ’ τις δουλείες της πανδημίας, τόσο για τη Σκηνή «Σταύρος Νιάρχος» όσο και για την «Εναλλακτική» με προγραμματιστή τον Αλέξανδρο Ευκλείδη- είναι τόσο ενδιαφέρον που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Με κορυφαίο γεγονός την «Μήδεια» του Κερουμπίνι, συμπαραγωγή με την Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Ιόρκης, την Καναδική Όπερα και την «Λυρική Όπερα» του Σικάγου, μ’ αφορμή της επέτειο των 100 χρόνων απ’ τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας. Καλή αρχή! Καλή συνέχεια! (Φωτογραφίες: 1. Ανδρέας Σιμόπουλος, 3. Ιωάννης Καμπάνης).