Εθνικό: Σαουλίδου, Κολιανδρή, Χατζόπουλος, Χρυσοστόμου, Σαράντης, Ρίζου το χειμώνα στην «Δωδέκατη νύχτα» του Δημήτρη Καραντζά

Το Τέταρτο Κουδούνι / Είδηση 

Η Έμιλυ Κολιανδρή θα ερμηνεύσει την Βιόλα, η Εύη Σαουλίδου την Ολίβια, ο Γιώργος Χρυσοστόμου τον Δούκα Ορσίνο, ο Νίκος Χατζόπουλος τον Μαλβόλιο, ο Μιχάλης Σαράντης τον Σερ Άντριου, η Ελίνα Ρίζου την Μαρία, ο Άρης Μπαλής τον Σεμπάστιαν στην «Δωδέκατη νύχτα» που θ’ ανεβάσει τον προσεχή Οκτώβριο ο Δημήτρης Καραντζάς στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στη μετάφραση του Νίκου Χατζόπουλου. 

Ενώ στη διανομή, που δεν έχει ακόμα συμπληρωθεί, θα ’ναι κι οι Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Γιάννης Κλίνης και Αινείας Τσαμάτης -οι περισσότεροι, ηθοποιοί με τους οποίους έχει ήδη συνεργαστεί ο Δημήτρης Καραντζάς. Τα σκηνικά ανέλαβε η Κλειώ Μπομπότη, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη, την ηχητικη δραματουργια ο Δημήτρης Καμαρωτος, την κίνηση η Σταυρούλα Σιάμου.

Στην έξοχη κωμωδία του Σέξπιρ -«Δωδέκατη νύχτα ή Ό,τι θελήσετε» ο πλήρης τίτλος- που παρουσίασή της καταγράφεται για πρώτη φορά το 1602,

οπότε συνάγεται ότι γράφτηκε το 1601 ή και νωρίτερα- η Βιόλα κι ο δίδυμος και πανομοιότυπος αδελφός της Σεμπάστιαν ναυαγούν σε ακτή μιας φανταστικής, σεξπιρικής Ιλιρίας και χάνουν ο ένας τον άλλον πιστεύοντας, ο ένας για τον άλλο, ότι πνίγηκε. 

Η Βιόλα για να καταφέρει να μείνει σώα μεταμφιέζεται σε άντρα με το όνομα Σεζάριο και μπαίνει την υπηρεσία του Δούκα της Ιλιρίας Ορσίνο,

ερωτευμένου με την αρχόντισσα Ολίβια. Ο Δούκας τον κάνει αγγελιαφόρο του έρωτά του στέλνοντας με τον Σεζάριο μηνύματα αγάπης στην Ολίβια, που, καθώς πενθεί πατέρα και αδελφό, τον αποκρούει μεν, ερωτεύεται τον Σεζάριο/Βιόλα δε! Ο οποίος, καθότι Βιόλα, ερωτεύεται με τη σειρά του/της τον Δούκα. Το μπέρδεμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν εμφανίζεται, χωρίς η Βιόλα να το μάθει, ο δίδυμός της Σεμπάστιαν που τελικά έχει σωθεί και τον εκλαμβάνουν ως Σεζάριο.

Στην ιστορία μπλέκεται και μια υπέροχη παρέα κωμικών: ο, πάντα σε κατάσταση ευθυμίας από το κρασί που κατεβάζει, Σερ Τόμπι, συγγενής της Ολίβια -ένας πρόδρομος του Φάλσταφ-, ο γελωτοποιός-της Φέστε κι η Μαρία, καμαριέρα της, που στήνουν χοντρές φάρσες στον Σερ Άντριου, έναν ιππότη της συμφοράς, που πιστεύει πως μπορεί να διεκδικήσει την καρδιά της Ολίβια, και στον αντιπαθέστατο, αλαζόνα αρχιθαλαμηπόλο-της Μαλβόλιο που, επίσης, πιστεύει το ίδιο και τους γελοιοποιούν. 

Η κωμωδία τελειώνει με την αλήθεια και τα φύλα να αποκαλύπτονται και με την Βιόλα να σμίγει με τον Δούκα και την Ολίβια με τον Σεμπάστιαν. 
Θα ’ναι η πέμπτη φορά στην ιστορία του που το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει την «Δωδέκατη νύχτα». Η πρώτη ήταν απ’ τον Δημήτρη Ροντήρη, τη σεζόν 1935/1936, με Βιόλα την Βάσω Μανωλίδου, Ολίβια την Κατίνα Παξινού, Δούκα Ορσίνο τον Νίκο Δενδραμή, Κυρ-Τόμπι (η μεταγραφή των ονομάτων στη μετάφραση του Βασίλη Ρώτα) τον Αιμίλιο Βεάκη, Μαλβόλιο τον Νίκο Παρασκευά, Κυρ-Ανδρέα τον Χρήστο Ευθυμίου, Φέστα τον Γιώργο Γληνό και Μαρία την Μιράντα Μυράτ ενώ ο Μάνος Κατράκης κρατούσε το σύντομο ρόλο του Σεβαστιανού -διανομή μυθική.

Η παράσταση ξαναπαρουσιάστηκε, με κάποιες αλλαγές στη διανομή, το καλοκαίρι του 1940, στην Θεσσαλονίκη.

Το καλοκαίρι του 1971 το έργο ανέβασε ο Μήτσος Λυγίζος για το «Άρμα Θέσπιδος», την Κινητή Μονάδα του, τότε, Οργανισμού Κρατικών Θεάτρων Ελλάδος στον οποίο είχε ενταχθεί το Εθνικό, σε περιοδεία, το χειμώνα, όμως, του 1971/1972 η παράσταση παίχτηκε και την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού.

Την «Δωδέκατη νύχτα» για το Εθνικό σκηνοθέτησε στη συνέχεια ο Σπύρος Ευαγγελάτος -τη σεζόν 1975/1976- και, τελευταίος, ο Κώστας Μπάκας το χειμώνα 1989/1990. Η παράστασή του αυτή πήγε περιοδεία και επαναλήφθηκε την επόμενη σεζόν 1990/1991 οπότε και πάλι περιόδευσε.

Τα πιο πρόσφατα ανεβάσματα του έργου στην ελληνική σκηνή έγιναν και τα δυο φέτος: σε σκηνοθεσία Νότη Παρασκευόπουλου, στο θέατρο «ΠΚ» του Νέου Κόσμου και σε σκηνοθεσία Ράιας Μουζενίδου, σε εκδοχή μιούζικαλ, με τον τίτλο «11+1=12η νύχτα», στο «Δίπυλον». Και οι δυο παραστάσεις παίζονται ακόμη.

Ο νεαρός -στα 29 του ακόμα- Δημήτρης Καραντζάς, ο οποίος απ’ το 2008 που πρωτοσκηνοθέτησε, στα οκτώ χρόνια που μεσολάβησαν, έχει μια ραγδαία άνοδο, σημειώνω ότι φέτος το χειμώνα ανέβασε το «Τέφρα και σκιά» του Χάρολντ Πίντερ, που παίχτηκε στο θέατρο «Ροές», αλλά και «Τα κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ και το «Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί» του Χένρικ Ίψεν, που παρουσιάζονται, ακόμα, στην «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Ιδρύματος Ωνάση και στο Υπόγειο του «Θεάτρου Τέχνης», αντίστοιχα.