Μαύρα, απεγνωσμένα πουλιά

Σαν μια τελετουργία. Αργή στην αρχή, υπνωτική, με έναν εσωτερικό παλμό, μια αγωνία που υποβόσκει, που σιγά σιγά εξωτερικεύεται, ογκούται και εκρήγνυται: «Birds with Skymirrors» (πώς να το μεταφράσεις; «Πουλιά με ουρανοκαθρέφτες»;) που μας  έφερε η ομάδα χορού «Mau» η οποία εδρεύει στο Όκλαντ της Νέας Ζιλανδίας. Με αφετηρία τις οικολογικές του ανησυχίες ο χορογράφος Λέμι Πονιφάζιο, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία και τα σκηνικά της παράστασης, χωρίς να αγνοεί την παράδοση της πατρίδας του, των νησιών Σαμόα, συνθέτει ένα θέαμα που αποκτάει συμβολικές, μεταφυσικές, γοητευτικά μυστικιστικές διαστάσεις.

Με τρομακτική εσωτερική ενέργεια, με παραπομπές στο γιαπωνέζικο μπούτο, με ένταση που ωθείται προς τα μέσα αποκτώντας έτσι μεγαλύτερη δύναμη, οι χορευτές του, αυτά τα εξωτικά «πουλιά» που αγωνιούν, που σπαρταρούν, όπως στο βίντεο της παράστασης το απεγνωσμένο πουλί, μέσα στο γκρίζο σαν στάχτη περιβάλλον, μέσα σε μια φύση ερημοποιούμενη, αίρονται υπεράνω της οικολογικής κραυγής και υλοποιούν ένα έργο τέχνης. Το «Birds…» καθόλου δεν παραμένει μια ακτιβίστικη καλλιτεχνική κίνηση. Ξεκινώντας από μια καταγγελία εξελίσσεται σε ένα ποιητικό μέγεθος. Σε μια εκ βαθέων, καίρια χορογραφία με εντελώς ιδιαίτερο ύφος, η οποία μπορεί να σε κουράζει με τους αργούς ρυθμούς της στην αρχή αλλά προοδευτικά σε κατακτά ολοκληρωτικά. Και σε σκεπάζει μ’ αυτό το «χιόνι», αυτή τη «στάχτη» που οι χορευτές σκορπίζουν τελετουργικά καλύπτοντας όλη τη σκηνή. Και σε τυλίγει σ’ αυτή τη σκόνη που υψώνεται και απλώνεται σαν ένα απειλητικό σύννεφο.

Το σκηνικό με τους συγκλονιστικούς φωτισμούς της Χέλεν Τοντ_ ένας μεταμοντέρνος Άδης, ένας ουρανός χωρίς αστέρια, σκοτεινός, εχθρικός, απειλητικός _, τα κοστούμια, οι ηχογραφημένες, υπόκοφες ηλεκτρονικές μουσικές που παραπέμπουν ακόμα και σε διαστημικές πτήσεις και σε αναστατώνουν, σε συνταράζουν, οι καθηλωτικοί ήχοι, οι φωνές, το α καπέλα τραγούδι των χορευτών, οι κραυγές τους _ που υποθέτω, καθώς δεν υπογράφονται, πως τα έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Πονιφάζιο _  δημιουργούν το υπόστρωμα, το περιβάλλον για μια δουλειά συνόλου εκπληκτική.

Δεν πρέπει να το χάσετε!

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 7 Νοεμβρίου 2012