Το Τέταρτο Κουδούνι / 15 Νοεμβρίου 2012
Μα ποια «Μαντάμ Σουσού» μου λέτε, κ. Μοσχόπουλέ μου και την αναφέρετε ως δείγμα λαϊκισμού στον προγραμματισμό του ΚΘΒΕ στη συνέντευξή σας στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη στις «6 Μέρες»; Και τι «είναι αδιανόητο να την παίζει ένα κρατικό Θέατρο», μου τσαμπουνάτε τώρα; Εδώ ανεβάζουν «Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσσας»… Εδώ ανεβάζουν τον «Μικρό ήρωα»…
Εδώ ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ Σωτήρης Χατζάκης, απολύτως συμπορευόμενος με την Εθνική Γραμμή του πρωθυπουργού μας κ. Αντώνη Σαμαρά, η οποία όλο και σαφέστερη γίνεται, γράφει _ κι ούτε λέξη του δε μου πάει να χαραμίσω: «Ο ‘Μικρός Ήρως’ είναι για μένα η ψυχή του έθνους μας, όπως αυτή αποτυπώνεται στη νεανική ορμή και φαντασία και στα μεγάλα συλλογικά αφηγήματα της Ελλάδας. Τα δημιουργήματα του Στέλιου Ανεμοδουρά, ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα, ο Σπίθας, ο Διαβολάκος, ο Σεϊτάν Αλαμάν, ο Κεραυνός, το αρχηγείο στο Κάιρο ζουν μέσα στις καρδιές των αναγνωστών του και ακολουθούν από γενιά σε γενιά την ελληνική περιπέτεια σε στιγμές δοκιμασίας μα και ανάτασης. Ο λαός μας μπορεί να υποφέρει διαχρονικά από την ασθένεια της διχόνοιας αλλά έχει αποδείξει ότι στις κρίσιμες στιγμές ενώνεται σε μια γροθιά που συμβολίζει τη δικαιοσύνη και την αγάπη του προς την ελευθερία. Στο πλαίσιο της γερμανικής κατοχής του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ξετυλίγονται οι ιστορίες του Γιώργου Θαλάσση, σε έναν τρίτο Παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο θα τις δουν οι θεατές, νεαροί μα και μεγάλοι, των δικών μας παραστάσεων. Γι αυτό τον λόγο επέλεξα το ‘Μικρό Ήρωα’. Ήταν η πρώτη μου σκέψη για το φετινό μας ρεπερτόριο. Γιατί η χώρα σήμερα χρειάζεται πρότυπα και ηθικό ανάστημα, χρειάζεται φρόνημα και πίστη για το παρόν και για το μέλλον της. Η αγάπη για την πατρίδα, για την ελευθερία, η αυτοθυσία, ο ηρωισμός, η κοινωνική αλληλεγγύη, ο ανιδιοτελής αγώνας είναι αρετές που ανήκουν σε όλους μας και, διεκδικώντας τες, κρατάμε ζωντανή την ιστορία της χώρας και προσφέρουμε ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μας»…
Που διαβάζεις το δελτίο Τύπου κι εμβατήρια και θούρια παιανίζουν στ’ αυτιά σου... Που λες, ε, με τέτοιον εθνικοπατριωτικό δεκάρικο σχολικής εορτής του ’60 θα τους τιγκάρει η «Χρυσή Αυγή» τους Λαζαριστές. Και, μετά την παράσταση, μερακλωμένη θα εκδράμει μέχρι τα σύνορα με την βορείως ακατονόμαστη, την αποκαλούμενη πουΓουΔουΜου, να τσεκάρει αν κολλάνε καλά οι συνοριακοί στα αυτοκίνητα που μπαίνουν με πινακίδες ΜΚ τα αυτοκόλλητα «Αναγνωρίζεται από την Ελλάδα ως πΓΔΜ» (που, ναι, αν έχετε το Θεό σας, αυτό συμβαίνει όντως), τα ίδια που κολλάνε τα ταχυδρομεία πάνω στους φακέλους, στα γράμματα που 'ρχονται από ’κείθε. Που λες, πρώτο τραπέζι πίστα θα ’ναι στην πρεμιέρα ο Άγιος Θεσσαλονίκης, χέρι – χέρι με Ψωμιάδη. Και μετά, τι μου λέτε, εσείς, τώρα, κ. Μοσχόπουλέ μου…
Εδώ ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ Σωτήρης Χατζάκης, απολύτως συμπορευόμενος με την Εθνική Γραμμή του πρωθυπουργού μας κ. Αντώνη Σαμαρά, η οποία όλο και σαφέστερη γίνεται, γράφει _ κι ούτε λέξη του δε μου πάει να χαραμίσω: «Ο ‘Μικρός Ήρως’ είναι για μένα η ψυχή του έθνους μας, όπως αυτή αποτυπώνεται στη νεανική ορμή και φαντασία και στα μεγάλα συλλογικά αφηγήματα της Ελλάδας. Τα δημιουργήματα του Στέλιου Ανεμοδουρά, ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα, ο Σπίθας, ο Διαβολάκος, ο Σεϊτάν Αλαμάν, ο Κεραυνός, το αρχηγείο στο Κάιρο ζουν μέσα στις καρδιές των αναγνωστών του και ακολουθούν από γενιά σε γενιά την ελληνική περιπέτεια σε στιγμές δοκιμασίας μα και ανάτασης. Ο λαός μας μπορεί να υποφέρει διαχρονικά από την ασθένεια της διχόνοιας αλλά έχει αποδείξει ότι στις κρίσιμες στιγμές ενώνεται σε μια γροθιά που συμβολίζει τη δικαιοσύνη και την αγάπη του προς την ελευθερία. Στο πλαίσιο της γερμανικής κατοχής του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ξετυλίγονται οι ιστορίες του Γιώργου Θαλάσση, σε έναν τρίτο Παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο θα τις δουν οι θεατές, νεαροί μα και μεγάλοι, των δικών μας παραστάσεων. Γι αυτό τον λόγο επέλεξα το ‘Μικρό Ήρωα’. Ήταν η πρώτη μου σκέψη για το φετινό μας ρεπερτόριο. Γιατί η χώρα σήμερα χρειάζεται πρότυπα και ηθικό ανάστημα, χρειάζεται φρόνημα και πίστη για το παρόν και για το μέλλον της. Η αγάπη για την πατρίδα, για την ελευθερία, η αυτοθυσία, ο ηρωισμός, η κοινωνική αλληλεγγύη, ο ανιδιοτελής αγώνας είναι αρετές που ανήκουν σε όλους μας και, διεκδικώντας τες, κρατάμε ζωντανή την ιστορία της χώρας και προσφέρουμε ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μας»…
Που διαβάζεις το δελτίο Τύπου κι εμβατήρια και θούρια παιανίζουν στ’ αυτιά σου... Που λες, ε, με τέτοιον εθνικοπατριωτικό δεκάρικο σχολικής εορτής του ’60 θα τους τιγκάρει η «Χρυσή Αυγή» τους Λαζαριστές. Και, μετά την παράσταση, μερακλωμένη θα εκδράμει μέχρι τα σύνορα με την βορείως ακατονόμαστη, την αποκαλούμενη πουΓουΔουΜου, να τσεκάρει αν κολλάνε καλά οι συνοριακοί στα αυτοκίνητα που μπαίνουν με πινακίδες ΜΚ τα αυτοκόλλητα «Αναγνωρίζεται από την Ελλάδα ως πΓΔΜ» (που, ναι, αν έχετε το Θεό σας, αυτό συμβαίνει όντως), τα ίδια που κολλάνε τα ταχυδρομεία πάνω στους φακέλους, στα γράμματα που 'ρχονται από ’κείθε. Που λες, πρώτο τραπέζι πίστα θα ’ναι στην πρεμιέρα ο Άγιος Θεσσαλονίκης, χέρι – χέρι με Ψωμιάδη. Και μετά, τι μου λέτε, εσείς, τώρα, κ. Μοσχόπουλέ μου…
Παραλοΐζονται;«Και όταν σωθεί η Ελλάδα, θα ανατείλει ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ»: το είπε ο κ. Απόστολος Κακλαμάνης, βουλευτής, πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα μας ψεκάζουν.
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Διάβασε στο προηγούμενο «Τέταρτο Κουδούνι» όσα έγραψα για τα περί του φετινού ανεβάσματος της «Φάρμας των ζώων» του Όργουελ, εκτός απ’ τον Σταύρο Τσακίρη στην Θεατρική Σκηνή «Ζωή Λάσκαρη» _ στο «Αθηναΐς» _, και σε δυο εκδοχές για παιδιά _ ως συμπαραγωγή των ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Πάτρας και Ρούμελης αλλά και στον Βόλο, απ’ τους ερασιτέχνες του εκεί ΔΗΠΕΘΕ _, ο Δημήτρης Αδάμης, σκηνοθέτης και ψυχή της Σκηνής για παιδιά «Μαγικές Σβούρες». Και μου θυμίζει πως η οργουελική πολιτική αλληγορία έχει ήδη διασκευαστεί για παιδιά, με την έγκριση μάλιστα του Ιδρύματος Όργουελ της Βρετανίας, απ’ τον ίδιο σε μετάφρασή του, κι έχει παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία του, για πρώτη φορά στην Ελλάδα για παιδιά, απ’ τις «Μαγικές Σβούρες» του στο Θέατρο «Αθηνών» τη χειμερινή περίοδο 2006 / 2007 _ τα τραγούδια, μάλιστα, της παράστασης κυκλοφορούν σε cd με την Παιδική Χορωδία Τυπάλδου.
Και βέβαια δεν το ’χα ξεχάσει _ την είχα δει εξάλλου την παράσταση. Αλλά, απλώς, επειδή μαζευόταν πολύ υλικό, περιορίστηκα ν' αναφέρω μόνο το πρώτο και το πιο πρόσφατο ανέβασμα στην Ελλάδα σκηνικών διασκευών του έργου.
Εξαιρετικό βιβλίο! Και δε νομίζω πως υπάρχει κάτι ανάλογο _ η εμπεριστατωμένη ιστορία μιας δραματικής σχολής _ στην ελληνική βιβλιογραφία: «Η δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου», έκδοση του Μ(ορφωτικού) Ι(δρύματος) Ε(θνικής) Τ(ραπέζης) που εδώ και χρόνια προσφέρει υπηρεσίες ανεκτίμητες, με τις εκδόσεις του κυρίως, στον πολιτισμό του έρμου αυτού τόπου. 537 σελίδες πυκνές, άριστα τεκμηριωμένες, καρπός έρευνας προφανώς δύσκολης και μελέτης ενδελεχούς, με εκτεταμένο πρόλογο για την προϊστορία των δραματικών σχολών στην Ελλάδα, η οποία το 1930 κατέληξε στην ίδρυση της δραματικής σχολής του Εθνικού παράλληλα με την ίδρυση του Θεάτρου, μιας σχολής που θεωρείται ένα απ’ τα δυο βασικά φυτώρια απ’ τα οποία αντλεί το ελληνικό θέατρο. Και ταυτόχρονα ένα αφήγημα καλογραμμένο και γλαφυρό με πλουσιότατη εικονογράφηση. Το υπογράφουν η Λυδία Σαπουνάκη - Δρακάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πάντειου Πανεπιστήμιου, και η αρχιτέκτων Μαρία Λουίζα Τζόγια – Μοάτσου. Κόρη τού επί πολλά χρόνια πρωταγωνιστή του Εθνικού και καθηγητή, επίσης για πολλά χρόνια, της Δραματικής Σχολής του, της οποίας μάλιστα απ’ το 1975 έως το 1982 διετέλεσε διευθυντής, Νίκου Τζόγια και της μεταφράστριας Άννας Βαρβαρέσου που υπήρξε και μαθήτρια της σχολής. Συγκινητικό αντίδωρο της κόρης στον πατέρα της στη μνήμη του οποίου και είναι αφιερωμένο το βιβλίο.
Ανέβηκε και το «Εσύ, εγώ και τα σύννεφά μας» του Ερίκ Βεστφάλ που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Γραμματικός στο «Θέατρο της Ημέρας» _ σας έγραφα σχετικά στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 6 Σεπτεμβρίου. Αλλά στη διανομή, αντί του Δημήτρη Γρηγοριάδη που ανέφερα, ο Τέλης Ζώτος.
No comments:
Post a Comment