Στο… «Έκτο πάτωμα» και πάλι

Το Τέταρτο Κουδούνι / 8 Μαρτίου 2012

Τρεις εκδοχές του τσεχοφικού «Θείου Βάνια» είχαμε _ ή έχουμε _ φέτος, όπως σας έγραφα. Αλλά ο Τσέχοφ, ανεξάντλητος. Δυο ακόμα απ’ τα μεγάλα του έργα εμπνέουν ανθρώπους του θεάτρου μας: στο έργο «Βυσσινόφκα» της Αλεξάνδρας Παπαγεωργίου, που σκηνοθετεί η ίδια στην αίθουσα του εκδοτικού οίκου «Αιγόκερως», εμπλέκεται ο «Βυσσινόκηπος» ενώ στο «Άρτι» ο Ευδόκιμος Τσολακίδης ανεβάζει, σε ελεύθερη απόδοσή του, τις «Τρεις αδελφές» με τρεις… άντρες ηθοποιούς.

«Το έκτο πάτωμα» του Αλφρέντ Ζερί, όπως το ’χει διασκευάσει ως μουσική κωμωδία η Άννα Παναγιωτοπούλου, με τις μουσικές του Σταμάτη Κραουνάκη και τα τραγούδια του σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, επανέρχεται μετά από είκοσι χρόνια στην ελληνική σκηνή. Το ανεβάζει η Μαριάννα Κάλμπαρη στο «Θέατρο», την κεντρική Σκηνή, του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης».
Το έργο (1937) του Ελβετού Ζερί (1895 – 1972), μια ηθογραφία με κωμικά αλλά και δραματικά στοιχεία _ μια χούφτα ανθρώπων που ζουν στο έκτο πάτωμα μιας παρισινής πολυκατοικίας στη δεκαετία του ’30 και παλεύουν για την επιβίωση τους εν μέσω οικονομικής κρίσης, στους οποίους κάλλιστα μπορεί να βρεθούν πολλά κοινά με τους Ελληνες του 2012… _, έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες κι έχει κάνει χιλιάδες παραστάσεις σ’ όλο τον κόσμο. Μεταφέρθηκε, μάλιστα, και στον κινηματογράφο _το 1940,  γαλλική παραγωγή _ απ’ τον Μορίς Κλος σε σενάριο και με διαλόγους που υπέγραφε ο Ροζέ Βιτράκ αλλά και στην τηλεόραση: στην Δυτική, τότε, Γερμανία το 1954 και, ως μίνι σειρά, στην Ολλανδία το 1961.
Στην Ελλάδα το πρωτοπαρουσίασε η Μαρίκα Κοτοπούλη το 1938 _ μεγάλη της επιτυχία την οποία επανέλαβε αρκετές φορές. Στην επανάληψη του ’52 _ τελευταία εμφάνιση της Μαρίκας στην Αθήνα πριν απ’ το θάνατό της _ συμπρωταγωνιστούσε ο Ντίνος Ηλιόπουλος ο οποίος αργότερα _ το 1964 / ’65  _ παρουσίασε το έργο με το θίασό του πια και σε διασκευή του Δημήτρη Γιαννουκάκη με τον τίτλο «Οι κυρίες της αυλής» στο θέατρο «Γκλόρια» ενώ πρωταγωνίστησε και στη μεταφορά του σε ταινία απ’ τον Ντίνο Δημόπουλο το 1966.
«Το  έκτο πάτωμα» που, στην Ελλάδα, το συνόδευε πάντα η επιτυχία, είτε στο θέατρο είτε στον κινηματογράφο, επανανακαλύφθηκε όταν το ανέβασε τη σεζόν 1991 / 1992, στο «Περοκέ» και σε διασκευή της και με σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου, η Άννα Παναγιωτοπούλου _ Χρήστος Βαλαβανίδης, Τάσος Χαλκιάς, Σοφία Ολυμπίου, Ελένη Γερασιμίδου, Νένα Μεντή, Κατιάνα Μπαλανίκα, Γιώργος Νινιός, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Έρικα Μπεγέτη, επίσης στη διανομή. Μεγάλη, και πάλι, η επιτυχία αποφασιστικό ρόλο στην οποία έπαιξαν η μουσική και τα τραγούδια των Σταμάτη Κραουνάκη – Λίνας Νικολακοπούλου. Η μουσική της παράστασης, που μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση του Antenna, κυκλοφόρησε το 1992 σε δίσκο _ πολλά απ’ τα τραγούδια ακόμα παίζονται.
Στο φετινό ανέβασμα, που γίνεται με ζωντανή μουσική σε διδασκαλία και ενορχήστρωση Αλέξη Πρίφτη, με χορογραφία Βάλιας Παπαχρήστου, σκηνικά και κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη και σχεδιασμό φωτισμών Γιώργου Τέλλου, θα παίζουν Τζίνα Αλιμόνου, Αιμιλία Βασιλακάκη, Άρης Γεροντάκης, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Ευγενία Δημητροπούλου, Διαμαντής Καραναστάσης, Μαριλού Κατσαφάδου, Ασπασία Κοκόση, Ρούλα Μανιάτη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννης Στεφόπουλος, Δημήτρης Τσολάκης. Στο πιάνο, ο Διονύσης Καλογερόπουλος.
Οι δοκιμές έχουν ήδη αρχίσει κι η πρεμιέρα έχει οριστεί για τις 19 Απριλίου.


«[…] Αυτή η κατάσταση θα φέρει – τη φέρνει ήδη – κοινωνική έκρηξη. Και προσέξτε! Εγώ μπορεί να μην είμαι εδώ, μπορεί να είναι και η τελευταία φορά – το πιθανότερο – που ανεβαίνω σ’ αυτό το βήμα. Όμως, όσοι έχετε λίγη ευαισθησία προσέξτε τι θα συμβεί, όταν θα γίνει αυτή η έκρηξη. Βέβαια, κάποιοι θα πάνε να κρυφτούν πίσω από τα υψηλά τείχη των επαύλεων που έχουν κτίσει σε όλα τα προάστια και νομίζουν ότι εκεί θα είναι ασφαλείς. Δεν θα είναι».
Μωρέ, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά τους τα ’πε στην παρθενική της ομιλία, η _ ανεξάρτητη πλέον βουλευτίνα _ Άννα Βαγενά, στην Βουλή, στη συζήτηση περί ρυθμίσεων εφαρμογής του Μνημονίου _ κι ας είχα τρομάξει με κάποιες παλαιότερες επιστολές της περί «εκκαθάρισης» της περιοχής Μεταξουργείου και των πέριξ… Με μια ευθύτητα, μια ντομπροσύνη και μια αμεσότητα _ κάτι το οποίο θα ’πρεπε να ’ναι αυτονόητο για έναν εκπρόσωπο του λαού στο Κοινοβούλιο αλλά δεν είναι… _ που εντυπωσίασαν. Το Διαδίκτυο βούιξε. Κι ακόμα βουίζει.


Ο σκηνοθέτης Δαμιανός Κωνσταντινίδης με παρακαλεί να διευκρινίσω πως το έργο του Ροντρίγκο Γκαρθία «Είστε όλοι σας καθάρματα» που ετοιμάζει στο θέατρο «Όρα» της Θεσσαλονίκης ανεβαίνει σε δική του διασκευή ενώ όταν το πρωτοπαρουσίασε το 2007 στο Φεστιβάλ Αθηνών, όπως σας έγραφα στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 16 Φεβρουαρίου, σε μορφή σκηνικής ανάγνωσης, η μετάφραση _ που κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις «Ύψιλον» _ ήταν της Κατερίνας Σπάθη.


Όταν πρωτοβγήκε, φρέσκια απόφοιτη της δραματικής σχολής του «Θεάτρου Τέχνης», το καλοκαίρι του 2006, Μπελίσα στο «Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Λόρκα σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, διέκρινα, αν και είχε κάνει αντικατάσταση και πολύ λίγες δοκιμές, κάτι. Κάτι άγουρο, με μια φωνή που ήθελε δουλειά αλλά με υποσχέσεις.
Στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν η Λένα Παπαληγούρα δούλεψε πολύ. Κι αυτό φάνηκε. Και φέτος φαίνεται ακόμα περισσότερο. Οι δυο ολότελα διαφορετικοί ρόλοι της στο δίπτυχο «Ξένος» που το Εθνικό παρουσίασε _ πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση _ στο «Βρυσάκι» το πιστοποίησαν πανηγυρικά. Στο μονόπρακτο «Άουστρας ή Η αγριάδα» (στη φωτογραφία με τον Βασίλη Καραμπούλα) της Λένας Κιτσοπούλου, σκηνοθετημένη απ’ τον Γιάννη Καλαβριανό, και, κυρίως, ως ουκρανή μετανάστρια, θύμα του τράφικινγκ, στην «Αόρατη ‘Όλγα» του Γιάννη Τσίρου, σκηνοθετημένη πολύ προσεκτικά απ’ τον Γιώργο Παλούμπη, η 27χρονη ηθοποιός όχι μόνο διαφοροποιήθηκε, όχι μόνο πέτυχε την πιο πετυχημένη προφορά ελληνικών από μετανάστη, που ’χω ακούσει στο ελληνικό θέατρο _ θέμα, άλλωστε, τεχνικό _ αλλά, κυρίως, απέδειξε ότι έχει τσαγανό και πως εξελίσσεται: εξαιρετική!


Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα

Η Πειραματική Σκηνή στον δεύτερο κύκλο παραστάσεών της θα παρουσιάση το μονόπρακτο του Δημήτρη Κολλάτου «Διακοπές». Ο Δημ. Κολλάτος ο οποίος είναι και ο ιδρυτής της βρίσκεται τώρα στο Παρίσι, προσωρινώς δε την διεύθυνσιν θα αναλάβη η Μαριέττα Ριάλδη […]. 8 Μαρτίου 1962.


Κατά πληροφορίες από το Ζάγκρεμπ, εσημείωσαν μεγάλη επιτυχία οι παραστάσεις που έδωσεν εκεί το «Πειραϊκό Θέατρο». Εικοσιεπτά φορές άνοιξε και έκλεισε η αυλαία του θεάτρου για να υποκλιθούν οι ηθοποιοί προ του ενθουσιώδους κοινού μετά το τέλος της εναρκτήριας παραστάσεως του Σαββάτου με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλέους. Την ιδία επιτυχίαν εσημείωσε και η δευτέρα παράστασις με τις τραγωδίες του Αισχύλου «Χοηφόρες» και «Ευμενίδες». Στο τέλος της παραστάσεως προσεφέρθη επί σκηνής στέφανος εξ ελαίας στο «Πειραϊκό Θέατρο» […]. 13 Μαρτίου 1962.


Απόψε, η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει, για πρώτη φορά εφέτος, στο θέατρο «Ολύμπια», την όπερα του Βέρντι «Χορός μεταμφιεσμένων» με μουσικήν διεύθυνσιν Τότη Καραλίβανου και συμμετοχήν του Έλληνος βαρυτόνου της Όπερας της Βιέννης Κώστα Πασχάλη […]. 14 Μαρτίου 1962.


Δύο εκλεκτοί ηθοποιοί, ο Γ. Δάνης και η Σούλα Αθανασιάδου, ετέλεσαν τους γάμους των στον ναό του Αγίου Σώστη […]. 14 Μαρτίου 1962.

Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».