«Ψύλλοι στ’ αυτιά» του Φεντό απ’ τον Γιάννη Αναστασάκη στο ΚΘΒΕ

Το Τέταρτο Κουδούνι / Είδηση  

Την αριστουργηματική κλασική φάρσα του Ζορζ Φεντό «Ψύλλοι στ’ αυτιά» θ’ ανεβάσει για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ο Γιάννης Αναστασάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του, αρχές Νοεμβρίου, πρώτη πρεμιέρα για την επόμενη χειμερινή σεζόν στο «Βασιλικό Θέατρο».

Καυστικός ανατόμος της γαλικής αστικής τάξης της εποχής του, της καταχρηστικά αποκαλούμενης «μπελ επόκ», μέσα απ’ τη φάρσα, ανανεωτής του είδους του βοντβίλ μέσα από ωρολογιακής ακρίβειας σπαρταριστούς θεατρικούς μηχανισμούς, θεωρούμενος πρόδρομος του θεάτρου του παραλόγου και ειδικά του Ιονέσκο, με πλήθος κωμωδιών στο ενεργητικό του, που, ταυτόχρονα, γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται μεγάλες εμπορικές επιτυχίες, ο Φεντό 

πέθανε το 1921, στα 58 του, σε ψυχιατρική κλινική, ήδη από χρόνια παροπλισμένος λόγω ψυχικής πάθησης, απόρροιας της σύφιλης απ’ την οποία είχε προσβληθεί.

Στο «Ψύλλοι στ’ αυτιά» (1907), ίσως την κορωνίδα των κωμωδιών του μαζί με την «Κυρία του Μαξίμ», μια παριζιάνα αστή, η Ρεϊμόντ Σαντεμπίζ, μετά από χρόνια συζυγικής ευτυχίας, αρχίζει ν’ αμφιβάλλει για την πίστη του άντρα της Βικτόρ-Εμανουέλ, υποψία που εκμυστηρεύεται στη φίλη της Λισιέν. Το γαϊτανάκι της κωμωδίας ξεκινάει να πλέκεται όταν οι δυο φίλες, για να παγιδεύσουν το σύζυγο, του γράφουν επιστολή κλείνοντάς του ραντεβού σε κακόφημο ξενοδοχείο, αγνοώντας πως εκεί εργάζεται ως θυρωρός ένα σωσίας του, ο Πος. Όταν όλοι οι ήρωες του έργου καταφθάνουν στο ξενοδοχείο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, η φάρσα πυροδοτείται κι οδηγεί σ’ ένα απόλυτα μπερδεμένο κουβάρι. Βεβαίως, στο τέλος, το κουβάρι λύνεται και, όπως απαιτούσαν οι θεατρικές και κοινωνικές συμβάσεις της εποχής, η τιμή διασώζεται… 

Το «Ψύλλοι στ’ αυτιά» στο ΚΘΒΕ έχει παρουσιαστεί τη σεζόν 1992/1993, στο «Βασιλικό» επίσης, σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη. 

Το πιο πρόσφατο ανέβασμα του έργου στην ελληνική σκηνή έγινε απ’ τον Γιάννη Κακλέα, στο «Αλίκη», το χειμώνα 2013/2014.

Ο Γιάννης Αναστασάκης στην παράστασή του θα χρησιμοποιήσει τη μετάφραση που ’χει κάνει ο Μίνως Βολανάκης, όταν ανέβασε το έργο για την Ξένια Καλογεροπούλου, σε μια καταπληκτική παράσταση, εγκαινιάζοντας, το 1984, το θέατρο «Πόρτα». Για τους υπόλοιπους συντελεστές και τη διανομή γίνονται συζητήσεις.