«Πέντε σιωπές» ηχηρές από τον Νίκο Δαφνή

Το Τέταρτο Κουδούνι / Έκτακτο

Το συγκλονιστικό in-yer-face theatre (θέατρο στα-μούτρα-σου) έργο της Βρετανής συγγραφέα και ηθοποιού Σίλα Στίβενσον «Πέντε σιωπές» θα παρουσιάσει το χειμώνα στο δικό του «Θέατρο Κάτω απ’ τη Γέφυρα» -στον «Πίσω Χώρο» του- ο Νίκος Δαφνής σε σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη κρατώντας τον βασικό ανδρικό ρόλου.

Ο σκηνοθέτης έχει αναλάβει και τα σκηνικά, τα κοστούμια, τους φωτισμούς και τους ήχους της παράστασης. Στην οποία θα συμπρωταγωνιστούν η Ιωάννα Γκαβάκου, η Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου και η Δανάη Καλοχώρα. Τη μετάφραση υπογράφει η Ελένη Ρεπούσκου.

Οι ενήλικες Σούζαν και Τζάνετ σκοτώνουν τον πατέρα τους Μπίλι στη διάρκεια μιας επιληπτικής κρίσης. Δεν είναι ένας «συνήθης φόνος». Και οι κοπέλες δεν είναι ψυχροί δολοφόνοι. Με φλας μπακ θα πληροφορηθούμε πως ο Μπίλι για δεκαετίες ασκούσε ψυχολογική, σωματική και σεξουαλική βία στις δυο κόρες του και στη γυναίκα του και μητέρα τους, την Μέρι, οι οποίες ζούσαν σ’ ένα είδος γκέτο που το αποδέχονταν. Κι όλα αυτά έμεναν κρυμμένα, ανομολόγητα: η βία κι η αιμομιξία είναι ταμπού που αν γίνονταν γνωστά θα ανέτρεπαν την «τακτοποιημένη» ζωή τους. Ο φόνος δεν ήταν παρά η έκρηξη των ψυχολογικά διαλυμένων κοριτσιών -γυναικών ώριμων πια- με τη σιωπηλή συναίνεση της μητέρα τους για την πατροκτονία που θα τους «λυτρώσει». Εντός εισαγωγικών το «λυτρώσει» γιατί θα συνεχίσουν να ζουν με το φάντασμα του Μπίλι. Για τον οποίο, βέβαια, οι ανακρίσεις θα αποκαλύψουν ένα «ελαφρυντικό»: κι ο ίδιος, όταν ήταν παιδάκι, μαζί με την μητέρα του είχαν υποστεί την ανάλογη κακοποίηση απ’ τον εραστή της. Το φαινόμενο κρατεί πάντα τόσο καλά στην -επίσης σιωπηλή…- κοινωνία μας ώστε το τολμηρό, σκληρό θέμα στις «Πέντε σιωπές» να παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρο.

Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η πλοκή του έργου της Στίβενσον. Που ξεκίνησε την πορεία του το 1996 ως έργο για το ραδιόφωνο - βραβεύτηκε μάλιστα τότε. Το 2000 ανέβηκε στο Λονδίνο, για πρώτη φορά, η εκδοχή του για τη σκηνή.

Στην Ελλάδα το  πρωτοπαρουσίασε η Αναστασία Ρεβή που το ανέβασε, ήδη απ’ τη σεζόν 2001/2002, σε σκηνοθεσία της, στην Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «Σοφούλη» με την «Ελεύθερη Σκηνή Θεσσαλονίκης» -ήταν μια ενδιαφέρουσα παράσταση, την  είχα δει. Το πρώτο ανέβασμα στην Αθήνα έγινε το χειμώνα του 2006/2007, απ’ το Εθνικό Θέατρο, στην «Νέα Σκηνή» του που τότε στεγαζόταν στο «Χώρα». Τη σκηνοθεσία υπέγραφε η Άσπα Τομπούλη.

Τη συγγραφέα, πάντως, Σίλα Στίβενσον μας τη γνώρισε η Νικαίτη Κοντούρη που ανέβασε τη σεζόν 2000/2001 στο θέατρο «Αθηνά» και με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη το έργο της «Η μνήμη του νερού».

Αξίζει να σημειωθεί πως τις «Πέντε σιωπές» επιχείρησε να τις ανεβάσει ο ίδιος ο Νίκος Δαφνής στο θέατρό του δυο φορές -τις σεζόν 2010/2011 και 2011/2012- αλλά τελικά ακύρωσε την  παράσταση γιατί δεν του το επέτρεπε η επιτυχία -πέντε σεζόν!- του έργου του Ντάριο Φο «Ανοιχτό ζευγάρι… εντελώς ορθάνοιχτο» που παρουσίαζε.

Οι «Πέντε σιωπές» σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη θα κάνουν την πρεμιέρα τους στο «Θέατρο Κάτω απ’ τη Γέφυρα» στα μέσα Νοεμβρίου.