Το Τέταρτο Κουδούνι / 3 Ιανουαρίου 2012
Θα ’ναι απ’ τις Ειδήσεις του επόμενου θεατρικού χειμώνα: ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ανεβάζει, τους πρώτους μήνες του 2014, στην _ πάντα ανήσυχη και φιλέρευνη _ Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση τον «Φάουστ» _ το Πρώτο Μέρος _ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκέτε. Με τον εξαίρετο Ακύλλα Καραζήση στον επώνυμο ρόλο. Άλλα στοιχεία για τους συντελεστές και τη διανομή προς το παρόν δεν έχω _ το σωστότερο, ακόμα δεν υπάρχουν.
Η τελευταία φορά που το έργο ανέβηκε στην ελληνική σκηνή ήταν το χειμώνα του 2008 – 2009, απ’ το Εθνικό, στην Νέα Σκηνή του, «Νίκος Κούρκουλος»: ένα πειραματικό ανέβασμα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, όπου το έργο – το Πρώτο, πάντα, Μέρος του _, έσπασε σε πέντε κομμάτια τα οποία ανέλαβαν και σκηνοθέτησαν ο Γιώργος Γάλλος, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, ο Αργύρης Ξάφης, η Ομάδα «Blitz» (Γιώργος Βαλαής, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής) κι η Αργυρώ Χιώτη.
Ας σημειωθεί πως το Δεύτερο _ και δυσκολότερο _ Μέρος του «Φάουστ» στην Ελλάδα δεν έχει ανεβεί ποτέ. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος που το 'χε ανακοινώσει, όταν ετοίμαζε _ και ανέβασε _ το Πρώτο, τη σεζόν 1999 – 2000, τελικά δεν το ανέβασε ποτέ.
«Γι αυτό, αν κάποιος πει εδώ κάτω πως υπάρχει Θεός, ακόμα κι αν δεν φαίνεται, κι ότι μπορεί να βοηθήσει, πιάστε τον και χτυπήστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο μέχρι να ψοφήσει […]. Και αν σας πει κάποιος ότι μπορείτε να ανυψωθείτε πνευματικά, μένοντας κολλημένοι στο βούρκο, πιάστε τον κι αυτόν και σπάστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο. Μόνο η βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία, μόνο οι άνθρωποι ωφελούν όπου υπάρχουν άνθρωποι»: η συνειδητοποιημένη λίγο πριν πεθάνει Ιωάννα Νταρκ στη σκηνή 12 «Ο θάνατος και η αγιοποίηση της Αγίας Ιωάννας των Σφαγείων» απ’ το έργο «Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα (παρουσιάζεται στο «Ακροπόλ» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη).
Ένα έργο στρυφνό, δύσκολο αλλά τόσο καίριο _ μια ανατομία του καπιταλισμού _ που νομίζεις ότι δε γράφτηκε το 1929 αλλά σήμερα _ «διότι μόνο με ακραία μέτρα, που ίσως φαίνονται σκληρά γιατί χτυπούν μερικούς _ δηλαδή αρκετούς, σχεδόν όλους για να είμαι ειλικρινής _ μπορούμε να σώσουμε αυτό το σύστημα της αγοράς και πώλησης, μια και αυτό έχουμε μόνο, κι ας έχει σκοτεινές πλευρές» λέει σε κάποια σκηνή του ο «Βασιλιάς του Κρέατος» Πιερπόντ Μάουλερ… Σε μια παράσταση που στην αρχή με κούρασε αλλά στο τέλος τής παραδόθηκα ολοκληρωτικά. Μ’ έναν Αιμίλιο Χειλάκη σε μια ακόμα σπουδαία στιγμή του _ στον αντίποδα του καλοκαιρινού του, α λα Γκραουζίνις, Οιδίποδα.
Σε παραίτηση εξανάγκασαν την Κατρίν Βελισσάρη, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, _ και το Δ. Σ. του ΕΚΕΒΙ _ για ένα _ υποτίθεται _ σκάνδαλο στην αγορά βιβλίων απ’ το Κέντρο στο πλαίσιο του προγράμματος «Φιλαναγνωσία». Οικονομικό εισαγγελέα έχουν στείλει στο Ελληνικό Φεστιβάλ, κατόπιν επερώτησης που κατέθεσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκης, για να ελέγξει τυχόν οικονομική κακοδιαχείρηση _ ο Γιώργος Λούκος, ο πρόεδρός του, υπόλογος. Κάτι και για οικονομικό έλεγχο στο Εθνικό Θέατρο είχα διαβάσει προ καιρού με αιχμές κατά του Γιάννη Χουβαρδά, του καλλιτεχνικού διευθυντή του.
Μήπως, επειδή βρήκαν αντιστάσεις να ξεπατώσουν «νομίμως» τους ελάχιστους ικανούς και επιτυχημένους _ πώς να το δικαιολογήσουν; _, στο χώρο του πολιτισμού, ανακάλυψαν, συνεπικουρούμενοι απ’ τους λίγο – πολύ γνωστούς κοριούς των διαπλεκομένων, αυτές τις ασφαλείς μεθόδους _ «είναι κλέφτες», «είναι απατεώνες», «εμπλέκονται σε σκάνδαλα» _ που παίζουν και πιάνουν και πολύ τελευταία;
Μαθαίνω, άλλωστε, ότι στα κυβερνητικά παρασκήνια καλλιεργείται επ’ εσχάτοις και φρούτο όχι πολύ υγιεινό. Ήτοι περί τα πολιτιστικά «σύμβουλος» _ φοβού τους κακούς συμβούλους… _ που ’χει μάθει μαγειρική στο Βυζάντιο και που η παρασκηνιακή δράση του δεν προοιωνίζεται και πολλά καλά… (Γιατί όμως να απορώ;).
Η Μαρία Σκουλά θα ερμηνεύσει την Ουλρίκε Μάινχοφ, τη γερμανίδα δημοσιογράφο, ιδρυτικό και ηγετικό μέλος _ μαζί με τον Αντρέας Μπάαντερ κι άλλους, της ακροαριστερής οργάνωσης «Φράξια Κόκκινος Στρατός» _ η οποία καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για τρομοκρατικές ενέργειες το 1972 για να βρεθεί νεκρή στο κελί της το 1976, στα 32 της χρόνια _ επίσημα ανακοινώθηκε πως αυτοκτόνησε, γεγονός που αμφισβητήθηκε κι ακόμα αμφισβητείται. Σ’ ένα μονόλογο _ ουσιαστικά «διάλογο» με τον παρόντα στο πλατό, επί σκηνής, μουσικό Μάκη Μηλάτο ο οποίος θα δημιουργεί σε κάθε παράσταση ένα μουσικό «ψηφιδωτό» _ με τον τίτλο «Ουλρίκε» που θα σκηνοθετήσει ο Ακύλλας Καραζήσης.
Το μονόλογο έχει συναρμολογήσει δραματουργικά ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Καλφόπουλος που δούλεψε ακουμπώντας στη βιογραφία της Μάινχοφ «Ουλρίκε Μάινχοφ. Η βιογραφία» της Γιούτα Ντίτφουρτ _ στην ελληνική έκδοση της οποίας, απ’ τις εκδόσεις «Νάρκισσος», σε μετάφραση Ηλιάνας Αγγελή, έχει μάλιστα γράψει ο ίδιος τον πρόλογο _ και στο διήγημα του Ντον ΝτεΛίλο «Μπάντερ Μάινχοφ» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέα Εστία» σε μετάφραση Παλμύρας Ισμυρίδου.
Στο Main του «Bios», από 31 Ιανουαρίου.
Άνοιξε, μου φαίνεται, η όρεξη για Σοφία Βέμπο στο θέατρό μας. Μιούζικαλ για τη ζωή της έχει αναγγείλει το «Badminton». Σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, με την Μαρινέλλα παρακαλώ. Αλλά για τον επόμενο χειμώνα. Προς το παρόν, παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, αρκεστείτε στο, όπως χαρακτηρίζεται, «μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στην τραγουδίστρια της Νίκης» με τον τίτλο «Πάντα ροκ μόνο η Βέμπο…». Που παρουσιάζει η Κατερίνα Ρανιέρη σε σκηνοθετική επιμέλεια Χάρη Βορκά στον «Ορφέα». Ροκ και Η Νίκη σα να αλληλογρονθοκοπούνται αλλά ας το πάρει το ποτάμι…
«Εκτιμώ πολύ την έλλειψη σιγουριάς. Αντιπαθώ, αντίστοιχα, την υπερβολική αυτοπεποίθηση»: από μια εξαιρετική συνέντευξη του σκηνοθέτη Νίκου Μαστοράκη στον Θοδωρή Αντωνόπουλο, που δημοσιεύτηκε στην «Lifo» της 20 Δεκεμβρίου. Προσυπογράφω.
Θα ’ναι απ’ τις Ειδήσεις του επόμενου θεατρικού χειμώνα: ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ανεβάζει, τους πρώτους μήνες του 2014, στην _ πάντα ανήσυχη και φιλέρευνη _ Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση τον «Φάουστ» _ το Πρώτο Μέρος _ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκέτε. Με τον εξαίρετο Ακύλλα Καραζήση στον επώνυμο ρόλο. Άλλα στοιχεία για τους συντελεστές και τη διανομή προς το παρόν δεν έχω _ το σωστότερο, ακόμα δεν υπάρχουν.
Ας σημειωθεί πως το Δεύτερο _ και δυσκολότερο _ Μέρος του «Φάουστ» στην Ελλάδα δεν έχει ανεβεί ποτέ. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος που το 'χε ανακοινώσει, όταν ετοίμαζε _ και ανέβασε _ το Πρώτο, τη σεζόν 1999 – 2000, τελικά δεν το ανέβασε ποτέ.
«Γι αυτό, αν κάποιος πει εδώ κάτω πως υπάρχει Θεός, ακόμα κι αν δεν φαίνεται, κι ότι μπορεί να βοηθήσει, πιάστε τον και χτυπήστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο μέχρι να ψοφήσει […]. Και αν σας πει κάποιος ότι μπορείτε να ανυψωθείτε πνευματικά, μένοντας κολλημένοι στο βούρκο, πιάστε τον κι αυτόν και σπάστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο. Μόνο η βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία, μόνο οι άνθρωποι ωφελούν όπου υπάρχουν άνθρωποι»: η συνειδητοποιημένη λίγο πριν πεθάνει Ιωάννα Νταρκ στη σκηνή 12 «Ο θάνατος και η αγιοποίηση της Αγίας Ιωάννας των Σφαγείων» απ’ το έργο «Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα (παρουσιάζεται στο «Ακροπόλ» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη).
Ένα έργο στρυφνό, δύσκολο αλλά τόσο καίριο _ μια ανατομία του καπιταλισμού _ που νομίζεις ότι δε γράφτηκε το 1929 αλλά σήμερα _ «διότι μόνο με ακραία μέτρα, που ίσως φαίνονται σκληρά γιατί χτυπούν μερικούς _ δηλαδή αρκετούς, σχεδόν όλους για να είμαι ειλικρινής _ μπορούμε να σώσουμε αυτό το σύστημα της αγοράς και πώλησης, μια και αυτό έχουμε μόνο, κι ας έχει σκοτεινές πλευρές» λέει σε κάποια σκηνή του ο «Βασιλιάς του Κρέατος» Πιερπόντ Μάουλερ… Σε μια παράσταση που στην αρχή με κούρασε αλλά στο τέλος τής παραδόθηκα ολοκληρωτικά. Μ’ έναν Αιμίλιο Χειλάκη σε μια ακόμα σπουδαία στιγμή του _ στον αντίποδα του καλοκαιρινού του, α λα Γκραουζίνις, Οιδίποδα.
Σε παραίτηση εξανάγκασαν την Κατρίν Βελισσάρη, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, _ και το Δ. Σ. του ΕΚΕΒΙ _ για ένα _ υποτίθεται _ σκάνδαλο στην αγορά βιβλίων απ’ το Κέντρο στο πλαίσιο του προγράμματος «Φιλαναγνωσία». Οικονομικό εισαγγελέα έχουν στείλει στο Ελληνικό Φεστιβάλ, κατόπιν επερώτησης που κατέθεσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκης, για να ελέγξει τυχόν οικονομική κακοδιαχείρηση _ ο Γιώργος Λούκος, ο πρόεδρός του, υπόλογος. Κάτι και για οικονομικό έλεγχο στο Εθνικό Θέατρο είχα διαβάσει προ καιρού με αιχμές κατά του Γιάννη Χουβαρδά, του καλλιτεχνικού διευθυντή του.
Μήπως, επειδή βρήκαν αντιστάσεις να ξεπατώσουν «νομίμως» τους ελάχιστους ικανούς και επιτυχημένους _ πώς να το δικαιολογήσουν; _, στο χώρο του πολιτισμού, ανακάλυψαν, συνεπικουρούμενοι απ’ τους λίγο – πολύ γνωστούς κοριούς των διαπλεκομένων, αυτές τις ασφαλείς μεθόδους _ «είναι κλέφτες», «είναι απατεώνες», «εμπλέκονται σε σκάνδαλα» _ που παίζουν και πιάνουν και πολύ τελευταία;
Μαθαίνω, άλλωστε, ότι στα κυβερνητικά παρασκήνια καλλιεργείται επ’ εσχάτοις και φρούτο όχι πολύ υγιεινό. Ήτοι περί τα πολιτιστικά «σύμβουλος» _ φοβού τους κακούς συμβούλους… _ που ’χει μάθει μαγειρική στο Βυζάντιο και που η παρασκηνιακή δράση του δεν προοιωνίζεται και πολλά καλά… (Γιατί όμως να απορώ;).
Η Μαρία Σκουλά θα ερμηνεύσει την Ουλρίκε Μάινχοφ, τη γερμανίδα δημοσιογράφο, ιδρυτικό και ηγετικό μέλος _ μαζί με τον Αντρέας Μπάαντερ κι άλλους, της ακροαριστερής οργάνωσης «Φράξια Κόκκινος Στρατός» _ η οποία καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για τρομοκρατικές ενέργειες το 1972 για να βρεθεί νεκρή στο κελί της το 1976, στα 32 της χρόνια _ επίσημα ανακοινώθηκε πως αυτοκτόνησε, γεγονός που αμφισβητήθηκε κι ακόμα αμφισβητείται. Σ’ ένα μονόλογο _ ουσιαστικά «διάλογο» με τον παρόντα στο πλατό, επί σκηνής, μουσικό Μάκη Μηλάτο ο οποίος θα δημιουργεί σε κάθε παράσταση ένα μουσικό «ψηφιδωτό» _ με τον τίτλο «Ουλρίκε» που θα σκηνοθετήσει ο Ακύλλας Καραζήσης. 
Το μονόλογο έχει συναρμολογήσει δραματουργικά ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Καλφόπουλος που δούλεψε ακουμπώντας στη βιογραφία της Μάινχοφ «Ουλρίκε Μάινχοφ. Η βιογραφία» της Γιούτα Ντίτφουρτ _ στην ελληνική έκδοση της οποίας, απ’ τις εκδόσεις «Νάρκισσος», σε μετάφραση Ηλιάνας Αγγελή, έχει μάλιστα γράψει ο ίδιος τον πρόλογο _ και στο διήγημα του Ντον ΝτεΛίλο «Μπάντερ Μάινχοφ» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέα Εστία» σε μετάφραση Παλμύρας Ισμυρίδου.Στο Main του «Bios», από 31 Ιανουαρίου.
Άνοιξε, μου φαίνεται, η όρεξη για Σοφία Βέμπο στο θέατρό μας. Μιούζικαλ για τη ζωή της έχει αναγγείλει το «Badminton». Σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, με την Μαρινέλλα παρακαλώ. Αλλά για τον επόμενο χειμώνα. Προς το παρόν, παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, αρκεστείτε στο, όπως χαρακτηρίζεται, «μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στην τραγουδίστρια της Νίκης» με τον τίτλο «Πάντα ροκ μόνο η Βέμπο…». Που παρουσιάζει η Κατερίνα Ρανιέρη σε σκηνοθετική επιμέλεια Χάρη Βορκά στον «Ορφέα». Ροκ και Η Νίκη σα να αλληλογρονθοκοπούνται αλλά ας το πάρει το ποτάμι…«Εκτιμώ πολύ την έλλειψη σιγουριάς. Αντιπαθώ, αντίστοιχα, την υπερβολική αυτοπεποίθηση»: από μια εξαιρετική συνέντευξη του σκηνοθέτη Νίκου Μαστοράκη στον Θοδωρή Αντωνόπουλο, που δημοσιεύτηκε στην «Lifo» της 20 Δεκεμβρίου. Προσυπογράφω.
No comments:
Post a Comment