Ελάχιστοι ήμασταν στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος. Σχεδόν ντράπηκα. Αλλά η γαλλίδα μέτζο Ιζαμπέλ Ντρουέ και η συνοδός της στο πιάνο, συμπατριώτισσά της Αν Λε Μποζέκ μας… πολλαπλασίασαν. Ένα θαύμα! Το ενθουσιαστικό χειροκρότημα και τα «μπράβο» γέμισαν τα κενά και ζέσταναν την παγωμένη, στην αρχή, ατμόσφαιρα, Σαν να ήταν η αίθουσα κατάμεστη.
Εξαιρετική φωνή _ γκάμα που απλώνεται και σε ψηλές περιοχές, άψογη τεχνική, ανάσες τέλειες, εκπληκτικό φραζάρισμα, δεξιοτεχνικό πέρασμα από το ένα ύφος στο άλλο, υποδειγματική προφορά στα γερμανικά και στα αγγλικά, μέτρο, αυτοέλεγχος, ερμηνευτική δεινότητα, κρουστή σκηνική παρουσία _, δικαίωσε την ένταξή της στη σειρά «Rising Stars» («Ανατέλλοντα Αστέρια») η Ιζαμπέλ Ντρουέ.
Άνοιξε τη βραδιά με τρία τραγούδια του Ανρί Ντουπάρκ και συνεχίσε με τα «Τρία τραγούδια της Βιλιτώς» του Κλοντ Ντεμπουσί. Εκεί, ειδικά, ήταν που αναδείχθηκαν και οι ικανότητες της Αν Λε Μποζέκ: μια πιανίστα έξοχη. Στη συνέχεια η μέτζο πέρασε με εντυπωσιακή άνεση από το γαλλικό σανσόν στο γερμανικό λιντ: πέντε τραγούδια από τη συλλογή «Το μαγικό κόρνο του αγοριού» του Γκούσταφ Μάλερ έκλεισαν το πρώτο μέρος.
Το δεύτερο άνοιξε με τα «Έξι τραγούδια σε ποίηση του Μορίς Μετερλένκ» του Αλεξάντερ Ζεμλίνσκι και έκλεισε με τα «Τρία νεανικά τραγούδια» του Τζορτζ Κραμπ. Η φωνή της Ντρουέ, αέρινη, με υπέροχες καμπύλες, καταπληκτικά, απόλυτα τιθασσευμένα σβησίματα, ανεπαίσθητα πιανίσιμι σαν πνοές, απέκτησε εδώ και τζαζ αποχρώσεις _ εξαιρετικές στιγμές ζήσαμε.
Και, επιπλέον, με την πιανίστα δεν έμειναν απλώς δύο πρώτης γραμμής μονάδες σε καλή συνεργασία. Το επίτευγμά τους ήταν το σφιχτό, απόλυτα αρμονικό δέσιμο τους. Το ρεσιτάλ ολοκληρώθηκε με τρία ανκόρ _ τρία τραγούδια πάνω σε στίχους του Σέξπιρ από ένα δεύτερο πρόγραμμα με άξονα τα τραγούδια του βάρδου που έχουν ετοιμάσει οι δύο καλλιτέχνιδες: ένα του Μάριο Καστελνουόβο - Τεντέσκο και δύο του Έριχ Βόλγκανγκ Κόρνγκολντ. Που μας ξεσήκωσαν.
Το συμπέρασμα. Χάσατε, αν δεν τις ακούσατε. Μήπως, όμως, μ’ αυτό το πρόγραμμα Σέξπιρ, Ντρουέ και Λε Μποζέκ θα έπρεπε να μας ξανάρθουν; Ίσως στο Φεστιβάλ Αθηνών _ αν υπάρχει;…
Εξαιρετική φωνή _ γκάμα που απλώνεται και σε ψηλές περιοχές, άψογη τεχνική, ανάσες τέλειες, εκπληκτικό φραζάρισμα, δεξιοτεχνικό πέρασμα από το ένα ύφος στο άλλο, υποδειγματική προφορά στα γερμανικά και στα αγγλικά, μέτρο, αυτοέλεγχος, ερμηνευτική δεινότητα, κρουστή σκηνική παρουσία _, δικαίωσε την ένταξή της στη σειρά «Rising Stars» («Ανατέλλοντα Αστέρια») η Ιζαμπέλ Ντρουέ.
Άνοιξε τη βραδιά με τρία τραγούδια του Ανρί Ντουπάρκ και συνεχίσε με τα «Τρία τραγούδια της Βιλιτώς» του Κλοντ Ντεμπουσί. Εκεί, ειδικά, ήταν που αναδείχθηκαν και οι ικανότητες της Αν Λε Μποζέκ: μια πιανίστα έξοχη. Στη συνέχεια η μέτζο πέρασε με εντυπωσιακή άνεση από το γαλλικό σανσόν στο γερμανικό λιντ: πέντε τραγούδια από τη συλλογή «Το μαγικό κόρνο του αγοριού» του Γκούσταφ Μάλερ έκλεισαν το πρώτο μέρος.
Το δεύτερο άνοιξε με τα «Έξι τραγούδια σε ποίηση του Μορίς Μετερλένκ» του Αλεξάντερ Ζεμλίνσκι και έκλεισε με τα «Τρία νεανικά τραγούδια» του Τζορτζ Κραμπ. Η φωνή της Ντρουέ, αέρινη, με υπέροχες καμπύλες, καταπληκτικά, απόλυτα τιθασσευμένα σβησίματα, ανεπαίσθητα πιανίσιμι σαν πνοές, απέκτησε εδώ και τζαζ αποχρώσεις _ εξαιρετικές στιγμές ζήσαμε.
Και, επιπλέον, με την πιανίστα δεν έμειναν απλώς δύο πρώτης γραμμής μονάδες σε καλή συνεργασία. Το επίτευγμά τους ήταν το σφιχτό, απόλυτα αρμονικό δέσιμο τους. Το ρεσιτάλ ολοκληρώθηκε με τρία ανκόρ _ τρία τραγούδια πάνω σε στίχους του Σέξπιρ από ένα δεύτερο πρόγραμμα με άξονα τα τραγούδια του βάρδου που έχουν ετοιμάσει οι δύο καλλιτέχνιδες: ένα του Μάριο Καστελνουόβο - Τεντέσκο και δύο του Έριχ Βόλγκανγκ Κόρνγκολντ. Που μας ξεσήκωσαν.
Το συμπέρασμα. Χάσατε, αν δεν τις ακούσατε. Μήπως, όμως, μ’ αυτό το πρόγραμμα Σέξπιρ, Ντρουέ και Λε Μποζέκ θα έπρεπε να μας ξανάρθουν; Ίσως στο Φεστιβάλ Αθηνών _ αν υπάρχει;…
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 15 Ιανουαρίου 2013.
No comments:
Post a Comment