Το Τέταρτο Κουδούνι / 17 Ιανουαρίου 2012
Έβλεπα τις προάλλες κι άκουγα στο «Ακροπόλ» τον Αιμίλιο Χειλάκη στη δυνατή μπρεχτική «Αγία Ιωάννα των σφαγείων» του Νίκου Μαστοράκη και τον απολάμβανα ως Πιερπόντ Μάουλερ _ σας τα ’γραφα. Εκείνο που δεν σας έγραψα είναι ότι στο συγκλονιστικό φινάλε της παράστασης _ βιομήχανοι και στρατιωτίνες του Θεού ν' αγιοποιούν με το ζόρι την ετοιμοθάνατη Ιωάννα ανυψώνοντάς την αλλά προσπαθώντας παράλληλα και να της βουλώσουν το απύλωτο στις αλήθειες που συνειδητοποίησε στόμα και να της χώσουν με το ζόρι το σταυρό στα χέρια _ κι έβλεπα πίσω, καθισμένο σαν σε θρόνο, τον Χειλάκη – Μάουλερ. Με ριγμένη πάνω απ’ τα εσώρουχα μια κουβέρτα δίκην τηβέννου, με το αποτρόπαιο μακιγιάζ, αγέρωχο, να απολαμβάνει ως ρωμαϊκό Θρίαμβο φρίκης τη νίκη του Καπιταλισμού. Κι ο συνειρμός μου ήταν να τον φαντάζομαι σ’ ένα απ’ τα ρωμαϊκά δράματα του Σέξπιρ _ «Τίτο Ανδρόνικο» ή «Κοριολανό» ή «Αντώνιο και Κλεοπάτρα», ή, πάνω απ’ όλα, στον «Ιούλιο Καίσαρα» _ μ’ έναν καλό σκηνοθέτη. Μήπως επέστη ο χρόνος;
Όσο καθυστερεί αυτό το _ ανύπαρκτο _ «αρμόδιο» υπουργείο να πάρει τις αποφάσεις του και να ανακοινώσει τι μέλει γενέσθαι, τόσο και πιο φαιδρές διαστάσεις _ σχεδόν παρωδία πια… _ παίρνουν τα εκκρεμή θέματα του προέδρου του Ελληνικού Φεστιβάλ, του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού _ και, προσεχώς, φαντάζομαι, του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ, μια και τον Σεπτέμβριο λήγει η θητεία του Σωτήρη Χατζάκη επίσης. Ονόματα ρίχνονται στην πιάτσα και αβασάνιστα κι επιπόλαια αναπαράγονται και ανακυκλώνονται και αναμασιούνται και αποκτούν διαστάσεις τις οποίες δεν έχουν κι εμείς τα χάφτουμε σαν τους χάνους και γυρίζουμε δώθε - κείθε και τα επαναλαμβάνουμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου.
Ερωτάται, για παράδειγμα, ο Γιάννης Μπέζος απ’ το «Βήμα» _ την Μυρτώ Λοβέρδου _ για τις φήμες που εδώ και βδομάδες τον θέλουν ως τον «επικρατέστερο» για τη θέση απ’ την οποία υποτίθεται αποχωρεί μετά την λήξη της θητείας του τον Μάιο ο Γιάννης Χουβαρδάς και οι οποίες τροφοδοτήθηκαν απ’ τις συνεντεύξεις που ’χει δώσει στο μεταξύ αναφερόμενος στο θέμα. Και τι απαντάει; «[…] Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και για να είμαι ειλικρινής, ήταν μια δική μου σκέψη και μια δική μου πρωτοβουλία. Πρώτα ρώτησα τον Γιάννη τον Χουβαρδά, για να μάθω τις διαθέσεις του και αν σκοπεύει να παραμείνει. Του εκμυστηρεύθηκα τα σχέδιά μου. Κι εκείνος μου είπε ποιος είναι ο δικός του ορίζοντας και μου μίλησε για τα δικά του πλάνα. Στη συνέχεια ζήτησα ραντεβού από τον υπουργό κ. Κώστα Τζαβάρα ο οποίος με άκουσε με προσοχή, έδειξε ενδιαφέρον αλλά μου είπε ότι είναι ακόμα νωρίς. Και μείναμε εκεί. Έκτοτε δεν είχα καμία επαφή ούτε με τον υπουργό ούτε με κανέναν άλλο ούτε έχω οποιαδήποτε άλλη ενημέρωση». Κι αυτό θεωρήθηκε αρκετό για να καταστεί «ο επικρατέστερος»!
Αφήστε για το Ελληνικό Φεστιβάλ τι ακούω κι από ποιους ότι προτάθηκε… Ν’ αγγίζει τα όρια του φαιδρού. Να λες: καλά, όποιος θέλει προτείνει όποιον του κατέβει αλλά ποία η σχέση του προταθέντος για τη θέση του προέδρου ενός διεθνούς φεστιβάλ με τα διεθνή καλλιτεχνικά δρώμενα;
Κι άλλο ένα πικάντικο έμαθα. Βρέθηκε, λέει, για το εγκαταλειμμένο απ’ την Πολιτεία Θεατρικό Μουσείο, που υπολειτουργεί χάρη σε εθελοντική προσφορά των _ απλήρωτων _ εργαζομένων, Μαικήνας – «σωτήρας». Ανώνυμος, λέει. Αλλά μάλλον ευκόλως αναγνωρίσιμος. Ο οποίος, επιχειρηματίας παραπλεύρως _ πώς λέμε «παράπλευρες απώλειες»; _ σχετιζόμενος με το χώρο του θεάτρου, θησαυρίσας τα τελευταία χρόνια, άριστα έως ανησυχητικά διαπλεκόμενος προς πάσα κατεύθυνση, προσφέρει χρήμα με τη σέσουλα «για να σωθεί το Μουσείο». Αλλά όχι _ όπως περίμενα και φανταζόμουνα ότι θα μπορούσε να συμβεί εκ μέρους κάποιου των της πλουτοκρατίας μας _ αφιλοκερδώς. Όοοοχι. Ζητάει απ’ το υπουργείο ανταλλάγματα. Και τι ανταλλάγματα… Σα να τοκίζει, να πούμε, τα δωριζόμενα. Και με τόκο υψηλότατο.
Μοσχοβολάει ο κόσμος _ και _ του θεάτρου μας…
.jpeg)
Τα ΔΗΠΕΘΕ αργοπεθαίνουν αφημένα στην τύχη τους _ τα κονδύλια στέρεψαν. Γνωστή η θλιβερή αυτή διαπίστωση. Κάποια έκλεισαν, κάποια υπολειτουργούν, τα περισσότερα το χειμώνα φυτοζωούν και ξυπνούν απ’ τη χειμερία νάρκη τους για κάποια καλοκαιρινή «συμπαραγωγή» _ συνήθως _, για ορισμένα έχω χρόνια ν’ ακούσω νέα _ αγνοείται η τύχη τους… Φέτος σημεία ζωής ΔΗΠΕΘΕ _ κι όχι πάντα ενθαρρυντικά… _ από κάποια λίγα έχω. Κι όμως. Υπάρχουν δυο - τρία που ανθίστανται στη μιζέρια. Ανάμεσά τους _ πρώτο _ και της Πάτρας. Που, μετά από μια κάμψη, έχει πάρει τα πάνω του αφότου την καλλιτεχνική διεύθυνση ανέλαβε _ απ’ το τέλος του καλοκαιριού _ ο συνθέτης / σκηνοθέτης Θοδωρής Αμπαζής.
Βρέθηκα για 24 ώρες στην Πάτρα, είδα στον όμορφο, ιστορικό _ αλλά με πολλά λειτουργικά προβλήματα _ «Απόλλωνα», το Δημοτικό Θέατρο της Πάτρας που περιμένει τη σοβαρή αναπαλαίωσή του και ντροπή που την καθυστερούν, τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη όπως, διαφορετικά απ’ τα τετριμμένα, τον δίδαξε ο καλός Λιθουανός Τσέζαρις Γκραουζίνις κι επισκέφθηκα και τον καινούργιο χώρο που στεγάζει το διοικητικό κομμάτι του Θεάτρου.
Καινούργιο; Καθόλου καινούργιο! Σταφιδαποθήκη Μπάρι! Η μνήμη γυρίζει πίσω, στη δεκαετία του ’80, όταν ο Θάνος Μικρούτσικος δημιούργησε απ’ το μηδέν το Διεθνές (όχι μόνο στα λόγια…) Φεστιβάλ Πάτρας και ανακάλυψε εγκαταλειμμένους χώρους της πόλης που τους διαμόρφωσε για τις εκδηλώσεις. Ανάμεσά τους κι ο συγκεκριμένος, που τα τελευταία χρόνια είχε ψιλοξεχαστεί, μέχρι που «κατελήφθη» απ’ το ΔΗΠΕΘΕ και ζωντάνεψε _ αυτό εννοώ όταν γράφω «καινούργιος».
Στο απλόχωρο, επιβλητικό αλλά καθόλου ψυχρό κτίριο με τα πολλαπλά επίπεδα, όπου τίποτα δεν είναι απομονωμένο _ όλα φάτσα φόρα _ στεγάστηκαν οι διοικητικές υπηρεσίες του, ο καλλιτεχνικός διευθυντής και πλήθος δραστηριοτήτων. Η δραματική σχολή, που ’χε ιδρυθεί στα χαρτιά αλλά δεν είχε υλοποιηθεί, παίρνει σάρκα και οστά _ το προπαρασκευαστικό τμήμα ήδη λειτουργεί στο ισόγειο _ μ' εκλεκτούς δάσκαλους που άλλοι έχουν εγκατασταθεί στην Πάτρα, όπως ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, άλλοι έρχονται απ’ την Αθήνα κάθε βδομάδα _, η Ελένη Μποζά σ’ άλλο επίπεδο κάνει ήδη δοκιμές για τη δεύτερη φετινή παραγωγή «Πάτρα – Μπάρι» _ σας έγραφα σχετικά στο «Τέταρτο Κουδούνι», στις 29 Νοεμβρίου _, μια παράσταση που δραματουργικά θ’ ακουμπήσει πάνω στις μαρτυρίες νταλικέρηδων, τις οποίες η σκηνοθέτρια μάζεψε ταξιδεύοντας με τα φέρι μπόουτ της «Super Fast Ferries» που έτσι καθίσταται πολύτιμη χορηγός του σχεδίου, θεατρικό παιχνίδι για παιδιά από ειδικευμένη θεατρολόγο, σύνδεση με ευρωπαϊκά προγράμματα, σύνδεση με το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου της Πάτρας, ενεργοποίηση των _ πολλών _ φοιτητών της πόλης, εθελοντές, σεμινάρια θεατρικής επιμόρφωσης για πολίτες, για εκπαιδευτικούς, οι «Όπερες των Ζητιάνων» _ Χαράλαμπος Γωγιός, Αλέξανδρος Ευκλείδης και Κωνσταντίνος Ζαμάνης _ έρχονται για σεμινάριο μουσικού θεάτρου, στον ίδιο χώρο είναι σχεδόν έτοιμο ένα θεατράκι που θ' αποτελέσει τη δεύτερη Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ με πιο εναλλακτικές παραστάσεις κι άλλες εκδηλώσεις και που σύντομα θ’ ανοίξει μ’ ένα αφιέρωμα στον Χάουαρντ Μπάρκερ το οποίο θα επιμεληθούν ο ίδιος ο Θοδωρής Αμπαζής κι η Ελένη Μποζά…
Ναι, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας υπάρχει. Και το παλεύει.
Και μια διευκόλυνση: Αν κάτι ψάχνετε στην ιστοσελίδα αναζητείστε πάνω – πάνω, στη δεξιά στήλη, το Search To Tetarto Koudouni. Βάλτε μέσα στο λευκό κουτάκι που είναι ακριβώς από κάτω μια λέξη ή κάποιες λέξεις απ’ αυτό που ψάχνετε, κάντε κλικ πλάι, στο search, και θα σας βγάλει όλες τις αναρτήσεις στις οποίες περιλαμβάνεται το στοιχείο αυτό.
Έβλεπα τις προάλλες κι άκουγα στο «Ακροπόλ» τον Αιμίλιο Χειλάκη στη δυνατή μπρεχτική «Αγία Ιωάννα των σφαγείων» του Νίκου Μαστοράκη και τον απολάμβανα ως Πιερπόντ Μάουλερ _ σας τα ’γραφα. Εκείνο που δεν σας έγραψα είναι ότι στο συγκλονιστικό φινάλε της παράστασης _ βιομήχανοι και στρατιωτίνες του Θεού ν' αγιοποιούν με το ζόρι την ετοιμοθάνατη Ιωάννα ανυψώνοντάς την αλλά προσπαθώντας παράλληλα και να της βουλώσουν το απύλωτο στις αλήθειες που συνειδητοποίησε στόμα και να της χώσουν με το ζόρι το σταυρό στα χέρια _ κι έβλεπα πίσω, καθισμένο σαν σε θρόνο, τον Χειλάκη – Μάουλερ. Με ριγμένη πάνω απ’ τα εσώρουχα μια κουβέρτα δίκην τηβέννου, με το αποτρόπαιο μακιγιάζ, αγέρωχο, να απολαμβάνει ως ρωμαϊκό Θρίαμβο φρίκης τη νίκη του Καπιταλισμού. Κι ο συνειρμός μου ήταν να τον φαντάζομαι σ’ ένα απ’ τα ρωμαϊκά δράματα του Σέξπιρ _ «Τίτο Ανδρόνικο» ή «Κοριολανό» ή «Αντώνιο και Κλεοπάτρα», ή, πάνω απ’ όλα, στον «Ιούλιο Καίσαρα» _ μ’ έναν καλό σκηνοθέτη. Μήπως επέστη ο χρόνος;
Όσο καθυστερεί αυτό το _ ανύπαρκτο _ «αρμόδιο» υπουργείο να πάρει τις αποφάσεις του και να ανακοινώσει τι μέλει γενέσθαι, τόσο και πιο φαιδρές διαστάσεις _ σχεδόν παρωδία πια… _ παίρνουν τα εκκρεμή θέματα του προέδρου του Ελληνικού Φεστιβάλ, του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού _ και, προσεχώς, φαντάζομαι, του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ, μια και τον Σεπτέμβριο λήγει η θητεία του Σωτήρη Χατζάκη επίσης. Ονόματα ρίχνονται στην πιάτσα και αβασάνιστα κι επιπόλαια αναπαράγονται και ανακυκλώνονται και αναμασιούνται και αποκτούν διαστάσεις τις οποίες δεν έχουν κι εμείς τα χάφτουμε σαν τους χάνους και γυρίζουμε δώθε - κείθε και τα επαναλαμβάνουμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου.
Ερωτάται, για παράδειγμα, ο Γιάννης Μπέζος απ’ το «Βήμα» _ την Μυρτώ Λοβέρδου _ για τις φήμες που εδώ και βδομάδες τον θέλουν ως τον «επικρατέστερο» για τη θέση απ’ την οποία υποτίθεται αποχωρεί μετά την λήξη της θητείας του τον Μάιο ο Γιάννης Χουβαρδάς και οι οποίες τροφοδοτήθηκαν απ’ τις συνεντεύξεις που ’χει δώσει στο μεταξύ αναφερόμενος στο θέμα. Και τι απαντάει; «[…] Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και για να είμαι ειλικρινής, ήταν μια δική μου σκέψη και μια δική μου πρωτοβουλία. Πρώτα ρώτησα τον Γιάννη τον Χουβαρδά, για να μάθω τις διαθέσεις του και αν σκοπεύει να παραμείνει. Του εκμυστηρεύθηκα τα σχέδιά μου. Κι εκείνος μου είπε ποιος είναι ο δικός του ορίζοντας και μου μίλησε για τα δικά του πλάνα. Στη συνέχεια ζήτησα ραντεβού από τον υπουργό κ. Κώστα Τζαβάρα ο οποίος με άκουσε με προσοχή, έδειξε ενδιαφέρον αλλά μου είπε ότι είναι ακόμα νωρίς. Και μείναμε εκεί. Έκτοτε δεν είχα καμία επαφή ούτε με τον υπουργό ούτε με κανέναν άλλο ούτε έχω οποιαδήποτε άλλη ενημέρωση». Κι αυτό θεωρήθηκε αρκετό για να καταστεί «ο επικρατέστερος»!Αφήστε για το Ελληνικό Φεστιβάλ τι ακούω κι από ποιους ότι προτάθηκε… Ν’ αγγίζει τα όρια του φαιδρού. Να λες: καλά, όποιος θέλει προτείνει όποιον του κατέβει αλλά ποία η σχέση του προταθέντος για τη θέση του προέδρου ενός διεθνούς φεστιβάλ με τα διεθνή καλλιτεχνικά δρώμενα;
Κι άλλο ένα πικάντικο έμαθα. Βρέθηκε, λέει, για το εγκαταλειμμένο απ’ την Πολιτεία Θεατρικό Μουσείο, που υπολειτουργεί χάρη σε εθελοντική προσφορά των _ απλήρωτων _ εργαζομένων, Μαικήνας – «σωτήρας». Ανώνυμος, λέει. Αλλά μάλλον ευκόλως αναγνωρίσιμος. Ο οποίος, επιχειρηματίας παραπλεύρως _ πώς λέμε «παράπλευρες απώλειες»; _ σχετιζόμενος με το χώρο του θεάτρου, θησαυρίσας τα τελευταία χρόνια, άριστα έως ανησυχητικά διαπλεκόμενος προς πάσα κατεύθυνση, προσφέρει χρήμα με τη σέσουλα «για να σωθεί το Μουσείο». Αλλά όχι _ όπως περίμενα και φανταζόμουνα ότι θα μπορούσε να συμβεί εκ μέρους κάποιου των της πλουτοκρατίας μας _ αφιλοκερδώς. Όοοοχι. Ζητάει απ’ το υπουργείο ανταλλάγματα. Και τι ανταλλάγματα… Σα να τοκίζει, να πούμε, τα δωριζόμενα. Και με τόκο υψηλότατο.
Μοσχοβολάει ο κόσμος _ και _ του θεάτρου μας…
.jpeg)
Τα ΔΗΠΕΘΕ αργοπεθαίνουν αφημένα στην τύχη τους _ τα κονδύλια στέρεψαν. Γνωστή η θλιβερή αυτή διαπίστωση. Κάποια έκλεισαν, κάποια υπολειτουργούν, τα περισσότερα το χειμώνα φυτοζωούν και ξυπνούν απ’ τη χειμερία νάρκη τους για κάποια καλοκαιρινή «συμπαραγωγή» _ συνήθως _, για ορισμένα έχω χρόνια ν’ ακούσω νέα _ αγνοείται η τύχη τους… Φέτος σημεία ζωής ΔΗΠΕΘΕ _ κι όχι πάντα ενθαρρυντικά… _ από κάποια λίγα έχω. Κι όμως. Υπάρχουν δυο - τρία που ανθίστανται στη μιζέρια. Ανάμεσά τους _ πρώτο _ και της Πάτρας. Που, μετά από μια κάμψη, έχει πάρει τα πάνω του αφότου την καλλιτεχνική διεύθυνση ανέλαβε _ απ’ το τέλος του καλοκαιριού _ ο συνθέτης / σκηνοθέτης Θοδωρής Αμπαζής.
Βρέθηκα για 24 ώρες στην Πάτρα, είδα στον όμορφο, ιστορικό _ αλλά με πολλά λειτουργικά προβλήματα _ «Απόλλωνα», το Δημοτικό Θέατρο της Πάτρας που περιμένει τη σοβαρή αναπαλαίωσή του και ντροπή που την καθυστερούν, τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη όπως, διαφορετικά απ’ τα τετριμμένα, τον δίδαξε ο καλός Λιθουανός Τσέζαρις Γκραουζίνις κι επισκέφθηκα και τον καινούργιο χώρο που στεγάζει το διοικητικό κομμάτι του Θεάτρου.
Καινούργιο; Καθόλου καινούργιο! Σταφιδαποθήκη Μπάρι! Η μνήμη γυρίζει πίσω, στη δεκαετία του ’80, όταν ο Θάνος Μικρούτσικος δημιούργησε απ’ το μηδέν το Διεθνές (όχι μόνο στα λόγια…) Φεστιβάλ Πάτρας και ανακάλυψε εγκαταλειμμένους χώρους της πόλης που τους διαμόρφωσε για τις εκδηλώσεις. Ανάμεσά τους κι ο συγκεκριμένος, που τα τελευταία χρόνια είχε ψιλοξεχαστεί, μέχρι που «κατελήφθη» απ’ το ΔΗΠΕΘΕ και ζωντάνεψε _ αυτό εννοώ όταν γράφω «καινούργιος».
Στο απλόχωρο, επιβλητικό αλλά καθόλου ψυχρό κτίριο με τα πολλαπλά επίπεδα, όπου τίποτα δεν είναι απομονωμένο _ όλα φάτσα φόρα _ στεγάστηκαν οι διοικητικές υπηρεσίες του, ο καλλιτεχνικός διευθυντής και πλήθος δραστηριοτήτων. Η δραματική σχολή, που ’χε ιδρυθεί στα χαρτιά αλλά δεν είχε υλοποιηθεί, παίρνει σάρκα και οστά _ το προπαρασκευαστικό τμήμα ήδη λειτουργεί στο ισόγειο _ μ' εκλεκτούς δάσκαλους που άλλοι έχουν εγκατασταθεί στην Πάτρα, όπως ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, άλλοι έρχονται απ’ την Αθήνα κάθε βδομάδα _, η Ελένη Μποζά σ’ άλλο επίπεδο κάνει ήδη δοκιμές για τη δεύτερη φετινή παραγωγή «Πάτρα – Μπάρι» _ σας έγραφα σχετικά στο «Τέταρτο Κουδούνι», στις 29 Νοεμβρίου _, μια παράσταση που δραματουργικά θ’ ακουμπήσει πάνω στις μαρτυρίες νταλικέρηδων, τις οποίες η σκηνοθέτρια μάζεψε ταξιδεύοντας με τα φέρι μπόουτ της «Super Fast Ferries» που έτσι καθίσταται πολύτιμη χορηγός του σχεδίου, θεατρικό παιχνίδι για παιδιά από ειδικευμένη θεατρολόγο, σύνδεση με ευρωπαϊκά προγράμματα, σύνδεση με το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου της Πάτρας, ενεργοποίηση των _ πολλών _ φοιτητών της πόλης, εθελοντές, σεμινάρια θεατρικής επιμόρφωσης για πολίτες, για εκπαιδευτικούς, οι «Όπερες των Ζητιάνων» _ Χαράλαμπος Γωγιός, Αλέξανδρος Ευκλείδης και Κωνσταντίνος Ζαμάνης _ έρχονται για σεμινάριο μουσικού θεάτρου, στον ίδιο χώρο είναι σχεδόν έτοιμο ένα θεατράκι που θ' αποτελέσει τη δεύτερη Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ με πιο εναλλακτικές παραστάσεις κι άλλες εκδηλώσεις και που σύντομα θ’ ανοίξει μ’ ένα αφιέρωμα στον Χάουαρντ Μπάρκερ το οποίο θα επιμεληθούν ο ίδιος ο Θοδωρής Αμπαζής κι η Ελένη Μποζά…
Ναι, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας υπάρχει. Και το παλεύει.
Και μια διευκόλυνση: Αν κάτι ψάχνετε στην ιστοσελίδα αναζητείστε πάνω – πάνω, στη δεξιά στήλη, το Search To Tetarto Koudouni. Βάλτε μέσα στο λευκό κουτάκι που είναι ακριβώς από κάτω μια λέξη ή κάποιες λέξεις απ’ αυτό που ψάχνετε, κάντε κλικ πλάι, στο search, και θα σας βγάλει όλες τις αναρτήσεις στις οποίες περιλαμβάνεται το στοιχείο αυτό.
No comments:
Post a Comment