June 8, 2016

Tip: «Γκιακ»



Είχε στη διάθεσή του τέσσερις καλούς έως και εξαίρετους ηθοποιούς: Στέλιος Ιακωβίδης, Γρηγόρης Ποιμενίδης, Εύη Σαουλίδου, Σωτήρης Τσακομίδης. Ο επίσης ηθοποιός Θανάσης Δόβρης. Που για την πρώτη του σκηνοθεσία
διάλεξε έξι από τα δυνατά διηγήματα της συλλογής του Δημοσθένη Παπαμάρκου «Γκιακ» (Εκδόσεις «Αντίποδες»), 
που τα επεξεργάστηκε δραματουργικά -και δημιουργικά - η Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, κρατώντας τον ίδιο τίτλο. Αλλά ήξερε και να τους οδηγήσει αυτούς τους καλούς ηθοποιούς. Και να τους βγάλει τον καλύτερό τους εαυτό. 
Στο θεατράκι «Skrow», στο συγκλονιστικό σκηνικό της Εύας Γουλάκου -ένα ανοιχτό χωνευτήρι οστέων γεγυμνωμένων, ανάμεσά τους τούφες ξερόχορτα και μερικά λουλουδάκια και στο φόντο ο βράχος-πίσω τοίχος του θεάτρου- οι τέσσερις αφήνονται να ωθήσουν τούς μονολόγους, τελικά, αυτούς, άλλοτε συγκλονιστικούς, άλλοτε σπαρταριστούς, μέσα από τα σπλάχνα τους απολαμβάνοντας τη γεύση του ιδιότυπου λόγου. Και δίνοντας και σ’ εμάς την ευκαιρία να τον απολαύσουμε εξίσου.
Ο Θανάσης Δόβρης έψαξε το μεδούλι των κειμένων, βρήκε τις ανάσες τους, βρήκε τους ρυθμούς τους, γέμισε ουσιαστικά παύσεις και σιωπές, με τη βοήθεια και των υποβλητικών μουσικών του Νίκου Ντούνα, και έχει δημιουργήσει μία παράσταση με συνεπή γραμμή, ενίοτε συγκλονιστική, που αξίζει να τη δείτε. Ελπίζω ότι θα συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν, οπότε ο σκηνοθέτης καλό θα ήταν να δουλέψει την ενέργεια στο τελευταίο μονόλογο, το «Νόκερ», όπου ένοιωσα να γίνεται κάποια κοιλιά.

No comments:

Post a Comment