Σάκης επί Θήβας

Γιατί ο Ρουβάς πρωτοεμφανίζεται στο θέατρο ξεκινώντας από την αρχαία τραγωδία; Προφανώς είναι το καυτό ερώτημα που απασχολεί τα πολιτιστικά μας… Μήπως όμως πιο καυτό είναι το ερώτημα γιατί οι ιδιώτες θεατρικοί παραγωγοί αναλαμβάνουν και πάλι το Φεστιβάλ Επιδαύρου;
Στο θέμα μας, όμως. Ο Σάκης είναι ο πρώτος τραγουδιστής που κάνει τραγωδία; Δεν προηγήθηκε ο Μάριος Φραγκούλης; Και μάλιστα με τον ίδιο ρόλο; Ή δεν είναι το ίδιο επειδή ο Φραγκούλης ήταν του σοβαρού (τραγουδιού);
Αν ζούσα σε μια ιδεώδη πολιτεία θα σκεφτόμουν διαφορετικά _ για το όποιο Ήθος κομίζει ο Ρουβάς στην τραγωδία και, παρά τρίχα, στην Επίδαυρο. Τώρα το μόνο ερώτημα που θα μπορούσε να με απασχολήσει ένα είναι: Ο Σάκης Ρουβάς επελέγη από το σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη και την παραγωγή επειδή κάτι φέρει η παρουσία του, κάτι εμπνέει; Ή απλά για λόγους εντυπωσιασμού και δημοσιότητας και προσέλκυσης του «μεγάλου κοινού» _ «Ρουβίτσες» κλπ.

Και το βασικό: το μόνο πια που με ενδιαφέρει, μετά από όσους έχω δει να καταπιάνονται με το αρχαίο δράμα τα τελευταία σαράντα κάτι χρόνια, είναι το αποτέλεσμα. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Να τελειώσω όμως με μια, ας την πούμε, παραβολή. Πέρσυ τον Σεπτέμβριο βρισκόμουνα στη γείτονα χώρα την οποία αποκαλούμε «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και άνοιξα τηλεόραση. Έδειχνε μια «Ζιζέλ». Καταπληκτική. Είχε ήδη αρχίσει, δεν ήξερα ποιο είναι το συγκρότημα. Έλεγα στο φίλο που με φιλοξενούσε, με μεγάλη αυτοπεποίθηση: «Πρέπει να είναι ‘Κίροφ’ ή ‘Μπαλσόι’». Με καθήλωσε αυτό, το χιλιοειδωμένο, που έβλεπα. Όταν τελείωσε, μετέφρασε εκείνος τους τίτλους απ’ τα κιριλικά: ήταν μια παράσταση του Μπαλέτου της Όπερας των Σκοπίων, βιντεοσκόπηση του ’90, επί Γιουγκοσλαβίας. Λίγες μέρες πριν είχαμε πάει στην Όπερα και είχα δει σε ποιο επίπεδο βρίσκεται σήμερα...
Είχαμε πάει και στο Εθνικό τους Θέατρο, στο σουξέ του ρεπερτορίου, που παίζεται και ξαναπαίζεται εδώ και κάποια χρόνια γιατί προφανώς αυτό είναι που «τα φέρνει», την «Κυρία υπουργίνα». Μια κλασική α λα «Επιθεωρητής» του Γκόγκολ σέρβικη σάτιρα, προφανώς πολύ ενδιαφέρουσα. Η οποία παίζεται όμως σε μια διασκευή που παραπέμπει σε παράσταση του δικού μας Σεφερλή, με την πρωταγωνίστρια να σηκώνει τα φουστάνια και να δείχνει το βρακί της. 

Ο φίλος μου μού είπε: «Όλα αυτά ξεκίνησαν το ’91, μετά την ανεξαρτητοποίηση, κι όταν άρχισε η φτώχεια και, σιγά – σιγά, φτάσαμε στα 150 – 200 ευρώ μέσο μηνιαίο μισθό. Περίμενε και θα δεις τι θα γίνει και σε σας…». Ήταν τότε που το ΚΘΒΕ ανακοίνωνε στο ρεπερτόριό του «Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσας» _ αδιάφορο αν δεν το ανέβασε… Οι συγκρίσεις δικές σας.
Υ.Γ. Μόλις όμως διάβασα και τη μεταφορά μιας ανάρτησης από ένα blog εθικιστικής «πνοής» και «ανάτασης». Που μας καλεί να μποϊκοτάρουμε ή να «περιποιηθούμε δεόντως» την παράσταση γιατί χρησιμοποιεί μαύρους συμπατριώτες μας ή μετανάστες. Εκεί που φτάσαμε μήπως το θέμα «Ρουβάς στην τραγωδία» είναι επουσιώδες;

*** Πρόκειται για το πλήρες κείμενο της γραπτής απάντησής μου σε ερώτηση του Θοδωρή Αντωνόπουλου για ένα κομμάτι του που δημοσιεύεται στην τρέχουσα «Lifo» με τον τίτλο «Επιτρέπεται να πάει ο Σάκης στην Επίδαυρο;», κείμενο από το οποίο, λόγω έκτασης, χρησιμοποιήθηκε ένα μικρό τμήμα.