Ποια ήταν η «πρώτη στέγη» του Ιάκωβου Καμπανέλλη

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 161

 

Μ’ αφορμή το νέο, «κανονικό», ζωντανό ανέβασμα απ’ τον Γιάννο Περλέγκα του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη -του οποίου φέτος γιορτάζονται, πανηγυρικά, όπως του πρέπει, τα 100 χρόνια απ’ τη γέννησή του -«Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», στο «Θέατρο Τέχνης», σε σύμπραξη με το Εθνικό Θέατρο, όπου η παράσταση ανέβηκε αρχικά το 2020, αλλά λόγω της καραντίνας, παρουσιάστηκε μόνο διαδικτυακά, διάβασα ότι «το ‘Θέατρο Τέχνης’,υπήρξε η πρώτη ‘στέγη’ του μεγάλου θεατρικού συγγραφέα».

Δεν είναι, όμως, έτσι. Πρώτη του θεατρική «στέγη» -χωρίς... στέγη, μια κι ήταν θερινό- του Ιάκωβου Καμπανέλλη υπήρξε το περιφερειακό, τότε, θεατράκι «Διονύσια» της Καλλιθέας, στην Θησέως, όπου σκηνοθέτησε, το 1950, ο Αδαμάντιος Λεμός, για το θίασο που στέγαζε εκεί, το «Χορός πάνω στα στάχυα».

Δεύτερη ήταν το Εθνικό Θέατρο, όπου ο Κωστής Μιχαηλίδης ανέβασε, τη σεζόν 1955/1956, στην «Δευτέρα Σκηνή» του, την «Έβδομη μέρα της δημιουργίας», με Τζένη Καρέζη, Βύρωνα Πάλλη, Θάνο Κωτσόπουλο κ.α.

Το «Θέατρο Τέχνης» ήταν η τρίτη, καθώς φιλοξένησε, το 1956/1957 -δεν ήταν παραγωγή του- τον Βασίλη Διαμαντόπουλο σ’ ένα ρεσιτάλ τεσσάρων μονολόγων, μεταξύ των οποίων και το «Αυτός και το παντελόνι του» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και -μολονότι δεν αναφέρεται στην επίσημη σελίδα του συγγραφέα- «Η κρυφή ζωή του Ουόλτερ Μίτι», διασκευή του, προφανώς, απ’ το διήγημα του Τζέιμς Θέρμπερ.

Το «Θέατρο Τέχνης» έγινε κι επίσημα η «στέγη» του αφότου ο Κάρολος Κουν ανέβασε στο Υπόγειο την «Αυλή των θαυμάτων» το 1957 -σεζόν 1957/1958- που, δικαίως, εκτίναξε τον Καμπανέλλη στο στερέωμα του ελληνικού θεάτρου (Η φωτογραφία απ’ την επίσημη σελίδα Ιάκωβος Καμπανέλλης).