Η σπουδαία ηθοποιός Μαρία Κατσιαδάκη

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 104 

 

Το συγκλονιστικό βιβλίο «Τσερνόμπιλ. Ένα χρονικό του μέλλοντος» της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, η οποία τιμήθηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2015, επέλεξε, φέτος, για την Κεντρική Σκηνή του «Θεάτρου του Νέου Κόσμου» ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Η Κοραλία Σωτηριάδου ξεδιάλεξε δεκάξι απ’ τις 100 μαρτυρίες αυτοπτών που συνέλεξε κι επεξεργάστηκε η λευκοροσίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος κι επιμελήθηκε τη δραματουργία της παράστασης. Η οποία είναι φροντισμένη, ο Στέλιος Μάινας, η

Πηνελόπη Τσιλίκα ο Δαυίδ Μαλτέζε, ο Γιάννης Λεάκος -οι ηθοποιοί της- υπερασπίζονται την αφηγηματικότητά της αλλά, κατά τη γνώμη μου, δεν απογειώνεται. 

Εκείνη όμως, που πιστεύω ότι δίνει ρέστα είναι η Μαρία Κατσιαδάκη. Ηθοποιός που ’χω εντοπίσει τις δυνατότητές της απ’ τα πρώτα-πρώτα χρόνια -κλείνουν φέτος τριάντα, ήταν 1991/1992!- του «Θεάτρου του Νότου» του Γιάννη Χουβαρδά και του «Αμόρε» -απ’ την Εμιλία της στον Οθέλο και την Σεσίλιά της στην «Στέλα» του Γκέτε- και την είδα, στα τριάντα αυτά χρόνια, να κάνει πολλές σπουδαίες ερμηνείες, εδώ, με τρεις μονολόγους της, συνταράζει: μια ηθοποιός παλλόμενη από καθόλου εύκολη συγκίνηση, η οποία ερμηνεύει μέσα απ’ τα σπλάχνα της. Και μόνο για την Μαρία Κατσιαδάκη αξίζει να δείτε την παράσταση που κλείνει τον κύκλο της αυτό το Σαββατοκύριακο.