Σημαία αναπεπταμένη, ένα τεράστιο Εγώ

 

 Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 100

 

Νέοι. Νέοι σημερινοί αλλά και νέοι του παρελθόντος. Ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί. Πολύ ταλαντούχοι ηθοποιοί. Πόσο εύκολο είναι να χάσουν τη γείωσή τους... Και να βγουν σε κανάλια κι εφημερίδες, σε sites και σε blogs και ν’ αρχίσουν να κομπορρημονούν. Με σημαία αναπεπταμένη ένα υπερμέγεθες, ένα τεράστιο εγώ. Να χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα. Και να λένε και να επαναλαμβάνουν μαλακίες χοντρές. Χωρίς καμιά πρόνοια, χωρίς καμιά πισινή για το μέλλον που μπορεί να φέρει τα πάνω, κάτω -όπως έχει συμβεί...

Τι κρίμα! Εμείς, όμως, φταίμε. Που θρέψαμε με υπερθετικούς το εγώ τους. Όχι, όμως, οι πληρωμένοι, οι άσκεπτοι, οι ανόητοι κονδυλοφόροι. Εμείς, που πιστέψαμε κι ελπίσαμε σ’ αυτούς. Κι όσα γράψαμε και είπαμε, μέσα απ’ την καρδιά μας τα είπαμε. Μ’ αγάπη. Όπως μ’ αγάπη αλλά και θλίψη κι απογοήτευση τα γράφω αυτά. Ελπίζοντας ότι, ανάμεσά τους κι ανάμεσα σ’ αυτούς που ’ρχονται, θα βρεθούν παιδιά που θα κρατήσουν σταθερά τα γκέμια και δε θα χάσουν τον έλεγχο και θα στάξουν μερικές σταγόνες ταπεινότητας και μετριοφροσύνης - όχι υποκρισίας- στο Ε(ε)γώ τους κι αυτά που τους γράφουμε θα τα χρησιμοποιήσουν προς ίδιον όφελος για το μέλλον και δε θα θεωρήσουν ότι, απλώς, τους τα οφείλαμε.