Cine ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ / «Νήμα» του The Boy

1972, χούντα και μία νεαρή γυναίκα που είναι ενταγμένη στον αντιδικτατορικό αγώνα με το ψευδώνυμο Νίκη, συλλαμβάνεται, βασανίζεται αλλά αποκτάει και ένα γιο. Από πατέρα που δεν τον κατονομάζει. Μία γυναίκα ταγμένη στον πολιτικό αγώνα και όταν η χούντα πέφτει. Δεν είναι εύκολο, όμως, να είσαι συνεπής αγωνίστρια και συνεπής μητέρα… Ο γιος της θα αγωνίζεται για χρόνια να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο, το «νήμα». «Νήμα» (Ελλάδα, 2016) είναι και ο τίτλος της ταινίας. Ο Αλέξανδρος 

Βούλγαρης που υπογράφει τη σκηνοθεσία ως The Boy (το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί ως συνθέτης), προφανώς, αυτοβιογραφείται -ελεύθερα- στο «Νήμα». Όλοι μπορούμε να σκεφτούμε πως η Νίκη έχει στοιχεία από τη μητέρα του, τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη. Η ταινία, όμως, απολύτως 

προσωπική και εμφανώς πειραματική, μετά από μία δυναμική αρχή, μοιάζει να πελαγοδρομεί, χωρίς λόγο να φλερτάρει με την επιστημονική φαντασία και να γίνεται ιδιαίτερα ερμητική. Η παρατραβηγμένη ανάθεση στην Σοφία Κόκκαλη των ρόλων και της Νίκης και του γιου, ανάθεση που προφανώς επιδιώκει να δείξει την ταύτιση, παρά την προσπάθεια της πολύ καλής ηθοποιού, μαζί με τις άτεχνες off αντρικές φωνές -η ταινία, ουσιαστικά, για μία
ηθοποιό είναι γραμμένη, των άλλων ποτέ δεν δείχνονται τα πρόσωπα-, μία εικόνα ερασιτεχνισμού αφήνει. Αν ήταν η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη, ίσως να της έβρισκα φρεσκάδα, είναι, όμως, η τέταρτη και πρέπει να πω ότι τη βρήκα με πολλές αδυναμίες -προβληματική.

(Το κείμενο αυτό συμπεριλαμβανόταν στην ανάρτηση με τον τίτλο «Ένα ταξίδι: από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ μέχρι τη χούντα, από το Ζάγκρεμπ και το Καρς μέχρι την πλατεία Αμερικής / 57ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. 2» που ανέβασα στις 22 Νοεμβρίου 2016 και αφορούσε ταινίες που είδα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τώρα που η συγκεκριμένη βγαίνει στις αίθουσες το ανεβάζω και πάλι, με ελάχιστες επεμβάσεις -τις αναγκαίες).