Ο Γιάννης Αναστασάκης ανεβάζει το «Περιμένοντας τον Γκοντό» στο ΚΘΒΕ στη μετάφραση Βολανάκη

Το Τέταρτο Κουδούνι / Είδηση 

Το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, το εμβληματικό έργο του 20ου αιώνα, απ’ τα κορυφαία του συγγραφέα του κι απ’ τα πιο αντιπροσωπευτικά του «Θεάτρου του Παραλόγου» -σύμφωνα με την ετικέτα κάτω απ’ την οποία το κατέταξαν οι θεωρητικοί του θεάτρου- θ’ ανεβάσει στο ΚΘΒΕ, την επόμενη χειμερινή περίοδο, ο ίδιος ο Γιάννης Αναστασάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στη μετάφραση που ’χε κάνει ο Μίνως Βολανάκης.

Τους ρόλους θα επωμιστούν οι Γιώργος Καύκας (Βλαδίμηρος), 

Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Εστραγκόν), Θανάσης Ραφτόπουλος (Λάκυ) και Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Πότζο). Για το ρόλο του Αγοριού και τους υπόλοιπους συντελεστές ο σκηνοθέτης δεν έχει ακόμα αποφασίσει.

Η παράσταση θ’ ανεβεί στο «Βασιλικό Θέατρο» τον Ιανουάριο, μετά την εναρκτήρια της επόμενης σεζόν «Ρώσικη επανάσταση» -αυτός είναι ο τίτλος που τελικά επελέγη- που θ’ ανεβάσει, υπογράφοντας και τη δραματουργία, ο Τσέζαρις Γκραουζίνις

-σας έγραφα την είδηση στο ιστολόγιο, στις 25 Φεβρουαρίου.

Οι δυο αλήτες/κλόουν του Μπέκετ, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν, που περιμένουν κάποιον Γκοντό ο οποίος όλο και αναβάλει την έλευσή του, έγιναν το σήμα κατατεθέν της εποχής μας -οι εκφραστές του σύγχρονου ανθρώπου που από κάπου περιμένει τη σωτηρία αλλά δεν ξέρει από πού θα έρθει ούτε αν θα έρθει ποτέ- ενώ το έργο είναι ανοιχτό σε πάμπολλες αναγνώσεις, όπως και συνέβη στη διάρκεια της 64χρονης παραστασιακής πορείας του. Γραμμένο στα γαλικά απ’ τον εγκατεστημένο στο Παρίσι Ιρλανδό Μπέκετ, ανάμεσα στο 1948 και στο 1949, εκδόθηκε το 1952  κι 

ανέβηκε στη σκηνή το 1953, στο Παρίσι, σε σκηνοθεσία του Ροζέ Μπλεν δημιουργώντας σκάνδαλο ως «ακατανόητο» -τόσο κατανοητό πια σήμερα… Η εκδοχή του έργου στα αγγλικά, σε μετάφραση του ίδιου το συγγραφέα, ο οποίος χαρακτηρίζει, πια, το έργο «τραγικωμωδία», ανέβηκε το 1955 στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία του νεαρού, τότε, Πίτερ Χολ. Το 2009 ο Μάικλ Λίντσεϊ-Χογκ το μετέφερε στον κινηματογράφο.

Το «Περιμένοντας τον Γκοντό» συνδέεται με ιδιαίτερο τρόπο με την Θεσσαλονίκη. Στην Θεσσαλονίκη -στο Γαλλικό Λύκειο- έγινε το πρώτο του ελληνικό ανέβασμα: ερασιτεχνικά, τη σεζόν 1963/1964 (πρεμιέρα στις 27 Δεκεμβρίου 1963, σύμφωνα με την ελληνική παραστασιογραφία Μπέκετ στο τεύχος 5 /Ιανουάριος 1981 του πολύτιμου περιοδικού της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» «Θεατρικά Τετράδια», της Θεσσαλονίκης επίσης) απ’ την Φιλική Θεατρική Λέσχη-Θεατρικό Εργαστήρι Συνδέσμου Αποφοίτων Γαλλικού Λυκείου, σε σκηνοθεσία Χρυσούλη Πλακίδη.

Στην Θεσσαλονίκη ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και επαγγελματικά: τη θεατρική περίοδο 1965/1966, στο ΚΘΒΕ, επί διεύθυνσης Σωκράτη Καραντινού, 

σε σκηνοθεσία που υπέγραφε ο Μίνως Βολανάκης (Φωτογραφία απ’ το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης). Στη -διπλή και εξαίρετη- διανομή, ο Αλέκος Πέτσος κι ο Δημήτρης Βάγιας ως Εστραγκόν, ο Νικήτας Τσακίρογλου κι ο Γιάννης Κυριακίδης ως Βλαδίμηρος, ο Κώστας Ματσακάς κι ο Ηλίας Πλακίδης ως Λάκυ, ο Δημήτρης Βεάκης κι ο Βασίλης Γκόπης ως Πότζο και οι Γιάννης Ιορδανίδης -ο σημερινός σκηνοθέτης, μικρός τότε- και Μάρκος Παπακωνσταντίνου στο ρόλο του Αγοριού. Η παράσταση, που επαναλήφθηκε την επόμενη σεζόν 1966/1967 και παίχτηκε και στην τακτική εαρινή περιοδεία του ΚΘΒΕ το 1967, ήταν το μοναδικό, μέχρι σήμερα, ανέβασμα του έργου στο Κρατικό.

Στην Αθήνα το «Περιμένοντας τον Γκοντό» πρωτοανέβασε ο Κάρολος Κουν το χειμώνα του 1968/1969, στο Υπόγειο του «Θεάτρου Τέχνης», με Γιώργο Λαζάνη, Δημήτρη Χατζημάρκο, Δημήτρη Αστεριάδη, Νίκο Κούρο και Χρήστο Σκούρα.

Έκτοτε το έργο έχει γνωρίσει πολλά ανεβάσματα -και- στην Ελλάδα. Το πιο πρόσφατο, σ’ επιμέλεια σκηνοθεσίας Νέλλης Καρρά, με γυναίκες ηθοποιούς σ’ όλους τους ρόλους. Η παράσταση, που παίχτηκε στην αρχή της σεζόν στο θέατρο της δραματικής σχολής «Αρχή», παρουσιάζεται ακόμα -μέχρι και αύριο- στο «Faust» πια.