
Αλλά εκείνο που αναδύεται μέσα και πέραν από το κράμα αυτό είναι η έκπαγλη σκηνική προσωπικότητα της Ιζαμπέλ Ιπέρ. Την έχω δει πολλές φορές στον κινηματογράφο, την έχω δει και στη σκηνή -είναι η τέταρτη φορά που έρχεται στην Αθήνα, προηγήθηκαν, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, επί Γιώργου Λούκου, το «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μίλερ σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Γουίλσον, το «Ένα λεωφορείο», από το «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τενεσί Γουίλιαμς, με τον Βαρλικόφσκι και τότε και «Οι ψευδοεξομολογήσεις» του Μαριβό με σκηνοθέτη τον Λικ Μποντί- αλλά ποτέ δεν είχα την αίσθηση που μου άφησε τώρα. Αυτή η μικροκαμωμένη, 63χρονη γυναίκα, με το ευλύγιστο σώμα, στις «Phaedra(s)» μεταμορφώνεται με ένα μαγικό τρόπο από περσόνα σε περσόνα που καλείται να ερμηνεύσει: άκρως ερωτική -σχεδόν πορνική- που αφήνει το πάθος της να τη συνεπάρει, ψυχρή, αποστειρωμένη εστεμμένη, κυρία αριστοκρατική, επιτυχημένη συγγραφέας με χιούμορ απολαυστικό σε συνέντευξη που τη διακόπτει για να μεταλλαχτεί ξαφνικά σε συγκλονιστική Φαίδρα του Ρακίνα, με μέγεθος τραγικό… 

Και όλα αυτά μελετημένα αλλά και βγαλμένα από τα σπλάχνα. Μία φλεγόμενη Ηθοποιός, άξια θαυμασμού. Τα εισιτήρια για τις δύο παραστάσεις που απομένουν έχουν εξαντληθεί. Αν θέλετε, όμως, να μη χάσετε την ερμηνεία αυτή στηθείτε στα ταμεία. Μπορεί και να έχετε τύχη.
No comments:
Post a Comment