Το πεζογράφημα του 1903 «Ο παπαγάλλος μου» (σύμφωνα με την παλαιά ορθογραφία του τίτλου) της Σοφίας Τρικούπη, κόρης και αδελφής πρωθυπουργών της Ελλάδας -του Σπυρίδωνος και του Χαρίλαου αντίστοιχα- και ανεψιά του επίσης πρωθυπουργού Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, αδελφού της μητέρας της, με ρίζες και σε άλλες ιστορικές οικογένειες, θα παρουσιάσει απ’ το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου, ως μονόλογο, και σε δική της σκηνοθεσία, η Άννα Βαγενά στο «Μεταξουργείο» της.
«Πάντα με γοήτευαν οι γυναίκες που έζησαν στην σκιά μεγάλων ανδρών. Οι μάνες, οι αδελφές, οι σύζυγοι, οι ερωμένες, που στάθηκαν σιωπηλά, σ' όλη τους τη ζωή, δίπλα σε ισχυρές προσωπικότητες της πολιτικής ή της τέχνης και που ποτέ τα ονόματά τους δε γνώρισαν την δημοσιότητα των ανδρών που συντρόφεψαν. Όμως, ίσως, πολλές φορές χωρίς αυτές να μην υπήρχαν κι οι σύντροφοί τους» λέει η Άννα Βαγενά. Που διευκρινίζει ότι διάβασε το βιβλίο, έκδοση της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων (2013), η οποία το δώρισε, πριν από ένα, περίπου, χρόνο, σ’ όλους τους βουλευτές -η Άννα Βαγενά είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- και συγκινήθηκε.
Η Σοφία Τρικούπη, γεννημένη στο Λονδίνο το 1838, με σημαντική μόρφωση, εξαιρετικά καλλιεργημένη γυναίκα, είχε έρθει σε επαφή στο σπίτι του -πρέσβη, τότε, της Ελλάδας στο Λονδίνο- πατέρα της μ’ επιφανείς προσωπικότητες του 19ου αιώνα. Μετά το θάνατο των γονιών της, αφοσιώθηκε, χωρίς ποτέ να παντρευτεί, στη φροντίδα του αδελφού της -που έμεινε, επίσης, ανύπαντρος-, σ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας ζώντας στη σκιά του ως γραμματέας, οικονόμος, οικοδέσποινα και στήριγμά του.
Το σπίτι της αποτελούσε κέντρο ανωτέρων πολιτικών και διπλωματικών συγκεντρώσεων αλλά και κοινωνικών εκδηλώσεων ενώ έχαιρε της εκτίμησης ελλήνων και ξένων ηγετών και παραγόντων. To 1896, μετά το θάνατο του αυτοεξόριστου στις Κάνες αδελφού της, η Σοφία Τρικούπη αποσύρθηκε και σπάνια έβγαινε απ’ το σπίτι της μέχρι το θάνατό της, το 1916, σε ηλικία 78 ετών, μετά από σύντομη ασθένεια.
Στο βιβλίο της αυτό -«ένα βιβλίο γεμάτο τρυφερότητα, συγκίνηση αλλά και ιστορικές αλήθειες»- που το ’γραψε το 1903, για να παρηγορηθεί, όταν πέθανε το παπαγαλάκι της, μέσα απ’ τη επαφή της με το μικρό πουλί, μιλάει για τη σχέση της με τον αδελφό της, με την πολιτική της εποχής και με τον κόσμο -εχθρούς και φίλους.
«Ο Παπαγάλλος μου» θα διαδεχθεί την «Λωξάντρα» που η Άννα Βαγενά θα ερμηνεύει μέχρι τις 15 Ιανουαρίου, έχοντας μετασχηματίσει σε μονόλογο το ομώνυμο μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου.
Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί πως το ίδιο κείμενο έχει ήδη αναγγείλει ότι θα παρουσιάσει στην «Σφενδόνη» της κι η Άννα Κοκκίνου -σε δραματουργική επεξεργασία του Νίκου Φλέσσα και της ίδιας η οποία θα υπογράφει και τη σκηνοθεσία-, σε μια παράσταση που τη χαρακτηρίζει «θεατρική μινιατούρα». Έχει ορίσει, μάλιστα, τις 25 Ιανουαρίου ως ημερομηνία της πρεμιέρας.
Άρα, δυο οι Άννες, ένας ο «Παπαγάλλος» φέτος.
No comments:
Post a Comment