Ένας θεότρελος, λαμπερός, πανέξυπνος, καλλιεργημένος, ενθουσιώδης, με χιούμορ ακαταμάχητο και ενέργεια εκρηκτική καλλιτέχνης, ένας γοητευτικός περφόρμερ, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας: ο Τιάγο Ροντρίγκες, καλλιτεχνικός διευθυντής του πορτογαλικού Εθνικού Θεάτρου «Ντόνια Μαρία II». Στα 39 του σήμερα, μας ήρθε από την Λισαβόνα στην «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Ιδρύματος Ωνάση για να παρουσιάσει, στο πλαίσιο του «Αφιερώματος στον Shakespaere» που η Στέγη οργανώνει, την παράστασή του «By Heart»: ζητάει από το κοινό δέκα εθελοντές θεατές που ανεβαίνουν -ή, μάλλον, κατεβαίνουν-, στη σκηνή μαζί του και, σε διδασκαλία του, χωρίς χαρτιά, αποστηθίζουν το Σονέτο 30 του Σέξπιρ -«Όταν μες στο συνέδριο της σιωπηλής μου σκέψης/Γλυκά καλώ τις μνήμες μου πραγμάτων περασμένων…»-, σε μετάφραση Λένιας Ζαφειροπούλου, που ο ίδιος το έχει, ήδη, αποστηθίσει άψογα στα ελληνικά.
Θα μου πείτε: «Ε, και;». Ε, και; Κάνετε λάθος. Μεγάλο. Γιατί ο δαιμόνιος Πορτογάλος πλέκει στην αποστήθιση αυτή τον Μέγα φιλόλογο Τζορτζ Στάινερ, το συγγραφέα Μπορίς Παστερνάκ, μεταφραστή του Σέξπιρ στα ροσικά, το «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι, την Ναντιέζντα Μαντελστάμ, γυναίκα του σοβιετικού ποιητή Οσίπ Μαντελστάμ, που, όταν οι αστυνομία του Στάλιν τον συνέλαβε και τον εξαφάνισε, καλούσε ανθρώπους στην κουζίνα της και τους μάθαινε να αποστηθίζουν ποιήματά του για να μην ξεχαστούν, και -το βασικό- μία συναρπαστική ιστορία με την 93χρονη γιαγιά του -αληθινή (μάλλον); Επινοημένη;-, αυτή την μαγείρισσα που καταβρόχθιζε βιβλία και που, ενώ έχανε το φως της, του ζήτησε να της φέρει, στο γηροκομείο όπου ζούσε πια, ένα τελευταίο για να το αποστηθίσει και να το έχει πάντα στο μυαλό της και ο Τιάγο της πήγε τα «Σονέτα» του Σέξπιρ. Όλα αυτά πλεγμένα με μεγάλη ισορροπία αλλά σε μία παράσταση «ανοιχτή», με τον απολαυστικό Ροντρίγκες να αστειεύεται, να αυτοσαρκάζεται, να μιλάει με το κοινό… κάνοντας ένα φινάλε, με τον ίδιο να απαγγέλει το ίδιο σονέτο στα πορτογαλικά, βαθιά συγκινητικό.
Θα σας συνιστούσα να μη τη χάσετε ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ την παράσταση αυτή. Και να μη διστάσετε να πάτε μαζί του στη σκηνή. Η αρχική αμηχανία, χτες το βράδυ, μεταβλήθηκε σε εμπειρία για τους δέκα. Και, επιπλέον, στο τέλος, μετάλαβαν των αχράντων μυστηρίων του Βάρδου με κάτι σαν όστιες που ο υπέροχος Τιάγο Ροντρίγκες και οι συνεργάτες του έφεραν από την Λισαβόνα (Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης).
Θα μου πείτε: «Ε, και;». Ε, και; Κάνετε λάθος. Μεγάλο. Γιατί ο δαιμόνιος Πορτογάλος πλέκει στην αποστήθιση αυτή τον Μέγα φιλόλογο Τζορτζ Στάινερ, το συγγραφέα Μπορίς Παστερνάκ, μεταφραστή του Σέξπιρ στα ροσικά, το «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι, την Ναντιέζντα Μαντελστάμ, γυναίκα του σοβιετικού ποιητή Οσίπ Μαντελστάμ, που, όταν οι αστυνομία του Στάλιν τον συνέλαβε και τον εξαφάνισε, καλούσε ανθρώπους στην κουζίνα της και τους μάθαινε να αποστηθίζουν ποιήματά του για να μην ξεχαστούν, και -το βασικό- μία συναρπαστική ιστορία με την 93χρονη γιαγιά του -αληθινή (μάλλον); Επινοημένη;-, αυτή την μαγείρισσα που καταβρόχθιζε βιβλία και που, ενώ έχανε το φως της, του ζήτησε να της φέρει, στο γηροκομείο όπου ζούσε πια, ένα τελευταίο για να το αποστηθίσει και να το έχει πάντα στο μυαλό της και ο Τιάγο της πήγε τα «Σονέτα» του Σέξπιρ. Όλα αυτά πλεγμένα με μεγάλη ισορροπία αλλά σε μία παράσταση «ανοιχτή», με τον απολαυστικό Ροντρίγκες να αστειεύεται, να αυτοσαρκάζεται, να μιλάει με το κοινό… κάνοντας ένα φινάλε, με τον ίδιο να απαγγέλει το ίδιο σονέτο στα πορτογαλικά, βαθιά συγκινητικό.
Θα σας συνιστούσα να μη τη χάσετε ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ την παράσταση αυτή. Και να μη διστάσετε να πάτε μαζί του στη σκηνή. Η αρχική αμηχανία, χτες το βράδυ, μεταβλήθηκε σε εμπειρία για τους δέκα. Και, επιπλέον, στο τέλος, μετάλαβαν των αχράντων μυστηρίων του Βάρδου με κάτι σαν όστιες που ο υπέροχος Τιάγο Ροντρίγκες και οι συνεργάτες του έφεραν από την Λισαβόνα (Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης).
No comments:
Post a Comment