Κελαηδούν…

Το έργο. Ο διάσημος γάλλος μαέστρος Πιερ Μοράνζ, μέσα από το ημερολόγιο του άλλοτε καθηγητή του Κλεμάν Ματιέ, αποτυχημένου μουσικού, διορισμένου το 1949, λίγο μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ως παιδονόμου στο ορφανοτροφείο -κάπου κοντά στην Λιον- για προβληματικά παιδιά «Ο Βυθός το Έλους» -απόλυτα ταιριαστό στην περίπτωση όνομα… -, όπου ο Μοράνζ μεγάλωσε, 

ημερολόγιο που έφτασε στα χέρια του μέσω του συμμαθητή του Πεπινό, αναπολεί τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Που ο φωτισμένος Δάσκαλος Κλεμάν Ματιέ τα φώτισε, όπως και των άλλων παιδιών του ορφανοτροφείου, με την ανθρώπινη συμπεριφορά του και μέσα από τη μουσική δημιουργώντας εκεί, στο ζοφερό ίδρυμα, από τα ατίθασα αυτά πλάσματα, μία εξαιρετική χορωδία, παρά τις αντιρρήσεις του σκληρού, απάνθρωπου, μισητού διευθυντή Ρασέν.

Ο οποίος, μετά την επιτυχία της χορωδίας καρπώθηκε τους επαίνους ως δημιουργός της! Ενώ ο Ματιέ, ύστερα από μία σοβαρή πυρκαγιά στο ορφανοτροφείο, αν και, ουσιαστικά, αυτός έσωσε τα παιδιά καθώς τα είχε πάρει, την ώρα του μαθήματος, σε εκδρομή στο δάσος, απολύθηκε ως «ενεργήσας παράτυπα».
Η απαγόρευση στα παιδιά να τον συναντήσουν και να τον αποχαιρετήσουν δεν θα περάσει, όμως. Αγνοώντας την, βρίσκουν τον τρόπο: ενώ ο δάσκαλός τους φεύγει κλείνονται σε μία αίθουσα τραγουδώντας και πετώντας του σαΐτες με μηνύματα. Είναι η ηθική δικαίωσή του. Άλλωστε, το πέρασμά του από τον «Βυθό του Έλους» έχει αλλάξει τα πάντα. Οι άλλοι δάσκαλοι συνασπίζονται κατά του Ρασέν, τον καταγγέλλουν και αυτός απολύεται.

Ο Ματιέ θα πάρει μαζί του ένα από τα παιδιά, τον μικρούλη Πεπινό, και θα τον μεγαλώσει σαν παιδί του ενώ με ενέργειές του και ο Πιερ Μοράνζ, το πιο ανυπότακτο από τα παιδιά, στο οποίο, όμως, έχει διαγνώσει ένα μείζον μουσικό τάλαντο, θα εισαχθεί στο Ωδείο της Λιον για να εξελιχθεί σε σπουδαίο αρχιμουσικό.

Βασισμένος στο σενάριο της ομώνυμης (σύμφωνα με την ελληνική μετάφραση) ταινίας (2004) του Γάλου Φρανσουά Μπαρατιέ, που το σενάριό της ο σκηνοθέτης συνυπέγραφε με τον Φιλίπ Λοπές-Κουρβέλ, προσαρμογής της παλαιότερης (1945) γαλλικής ταινίας «Το κλουβί με τα αηδόνια» του Ζαν Ντρεβίλ, σε σενάριο των Ζορζ Σαπερό, Ρενέ Βελέρ και Νοέλ-Νοέλ, ο Ευάγγελος Κατσιναβάκης το συνέπτυξε δημιουργώντας το κείμενο για «Τα παιδιά της χορωδίας».

Η παράσταση. Το κείμενο αυτό έγινε παράσταση μουσικοθεατρική σε καλλιτεχνική διεύθυνση Φωκά Ευαγγελινού και με την ιδιαίτερα ελκυστική πρωτότυπη μουσική του Μπρουνό Κουλέ για την ταινία. Μία παράσταση με τον Όμιλο Χορωδίας Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού και τη θεατρική ομάδα τους. Μία παράσταση, βασικά, μαθητική. Την οποία πήγαινα να δω με συγκατάβαση. Και είδα μία παράσταση άρτια. Θεατρικά και μουσικά. Καλά οργανωμένη, καλά παιγμένη, γεμάτη ενέργεια. Με στιγμές αξιομνημόνευτες -όπως η μετωπική εμφάνιση του Ματιέ, ψηλά, πίσω από την χορωδία, να διευθύνει, σαν αντανάκλαση σε καθρέφτη, του επί σκηνής μαέστρου. Μία παράσταση που με συγκίνησε.

Γιατί η χορωδία των παιδιών -που τραγουδάει σε άψογα γαλικά!-, διδαγμένη από την Κωνσταντίνα Γύφτουλα-Πολύδωρα, τον Ευάγγελο Κατσιναβάκη και την Μαρικίτα Μιχαλοπούλου, αλλά και τα σόλι -αηδόνια!- είναι εξαιρετικά.

Γιατί εξαιρετική είναι και η Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων που δάσκαλός της είναι ο Παύλος Σεργίου και η οποία συνόδευσε κάτω από τη διεύθυνση του νεαρού Πέτρου Στυλιανού.

Γιατί η συμμετοχή, στο μέρος του αφηγητή-Πιερ Μοράνζ, του έξοχου Δημήτρη Λιγνάδη -πέρα από την υπέροχη φωνή του, η παρουσία του στο ρόλο αυτό μου δημιούργησε συνειρμούς με τον (και) εκπαιδευτικό πατέρα του Τάσο Λιγνάδη…-, του Δημήτρη Δεγαΐτη ως Ρασέν και, κυρίως, του Νίκου Καρδώνη στο ρόλο του Ματιέ -λιτός, με χιούμορ, ουσιαστικός, συγκινητικός- ενισχύει αποφασιστικά τα παιδιά.

Εξυπηρετικότατα τα κοστούμια και τα σκηνικά της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου και η video installation του Λουκά Ζιάρα ενώ η δουλειά του ικανότατου Γιάννη Παναγόπουλου είναι εμφανές ότι ξεπερνάει τα στενά όρια της υποκριτικής διδασκαλίας η οποία του χρεώνεται στο πρόγραμμα.

Το συμπέρασμα. Μία αξιέπαινη δουλειά που με τίποτα δεν μπορεί να ενταχθεί κάτω από την ετικέτα των μαθητικών παραστάσεων.

«Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» Ιδρύματος Ωνάση, Όμιλος Χορωδίας Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού-Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, 9 Φεβρουαρίου 2016.