Ζούμπιν Μέετα: σκόνταψε στο πόντιουμ, κάλπασε στη διεύθυνση

Μία ορχήστρα συγκροτημένη, καλοδεμένη, καλοδουλεμένη, με ήχο λαμπρό, με χάλκινα εξαιρετικά, που δεν φοβούνται τις κορυφώσεις. Ένας αρχιμουσικός δεμένος εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μαζί της, που την ξέρει από την καλή και την ανάποδη. Ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα γαλλικής μουσικής -Ραβέλ και Σεν-Σανς- όχι συνηθισμένο. Όλα ήρθαν και έδεσαν αρμονικά. Το αποτέλεσμα εξαιρετικό. Ο Ζούμπιν Μέετα -στα ογδόντα του πια- μπορεί να σκόνταψε στο σκαλοπάτι του πόντιουμ άμα τη εισόδω του αλλά στη συνέχεια κάλπασε διευθύνοντας την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ από μνήμης και στα τρία έργα που είχε περιλάβει στο πρόγραμμα.

Η βραδιά άνοιξε με κρεσέντο: το υπέροχο «Βαλς» (πρώτη εκτέλεση 1920) του Μορίς Ραβέλ, μία σταδιακά κορυφούμενη μέχρι τον παροξυσμό συμφωνική περιδίνηση στο ρυθμό των ¾ που αποδομεί τους κλασικούς Στράους, πατέρα και υιούς, ταυτόχρονα αποθεώνοντάς τους, μία μουσική γραμμένη για να χορεύεται αλλά που τέλεια ακούγεται και σαν ανεξάρτητο «χορογραφικό» ποίημα το οποίο λίγο απέχει από τα συμφωνικά ποιήματα. Η εκτέλεση δόξασε το έργο.

Το «Βαλς» ακολούθησε -το πρώτο μέρος της συναυλίας στον Ραβέλ, και δη του χορού, ήταν αφιερωμένο- η Σουίτα του για ορχήστρα αρ. 2 (1913) από το μπαλέτο (1912) «Δάφνις και Χλόη». Η ορχήστρα, σε πλήρη ανάπτυξη, οδηγήθηκε και εδώ σε μία λαμπρή εκτέλεση -ίσως η καλύτερη στιγμή της βραδιάς- αποδίδοντας άψογα τόσο τις λεπτές αποχρώσεις όσο και τις κορυφώσεις.

Στο δεύτερο μέρος ο Μέετα άφησε πίσω τον εμπρεσιονισμό και (μας) ταξίδεψε στον ύστερο ρομαντισμό του Καμίγ Σεν-Σανς. Μέσα από την πολύπτυχη, αριστουργηματική Συμφωνία του αρ. 3 σε ντο ελάσσονα, έργο 78 (πρώτη εκτέλεση 1886), τη Συμφωνία «του Εκκλησιαστικού Οργάνου». Η Φιλαρμονική του Ισραήλ αγκάλιασε με αγάπη το έξοχο έργο, έπαιξε με χάρη αλλά και δύναμη και πάθος με τις παραλλαγές και μεταμορφώσεις του κύριου θέματος και ο μαέστρος έδεσε υπέροχα μαζί της τον ήχο του οργάνου του Μεγάρου, που τόσο σπάνια ηχεί, δίκαια προκαλώντας στο τέλος τον ενθουσιασμό του κοινού, στο οποίο πάντως ο αυστηρός Ζούμπιν Μέετα δεν χάρισε ούτε ένα ανκόρ.

Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών/Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», 31 Ιανουαρίου 2016.