Μια άνιση, κατά τη γνώμη μου, συναυλία διηύθυνε ο Λόριν Μάαζελ το Σάββατο στο Μέγαρο Μουσικής. Η Ορχήστρα Φιλαρμόνια του Λονδίνου είναι βέβαια ένα εξαιρετικό όργανο: με έναν δικό της, «αγγλικό» ήχο, σκουρόχρωμα λαμπερό, μαλακό, γερά δεμένη, άψογα συντονισμένη. Από τα σημαντικότερα συμφωνικά σύνολα στον κόσμο. Στη συγκεκριμένη συναυλία οδηγήθηκε από τον 82χρονο αμερικανό αρχιμουσικό, στο πρώτο μέρος, σε μια εξαιρετική εκτέλεση της Έκτης Συμφωνίας του Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι, της «Παθητικής», που πιστεύω πως το σωστότερο θα ήταν να την αποκαλούμε «Παθιασμένη», μια και είναι απολύτως ενεργητικά και καθόλου παθητικά βουτηγμένη στα πάθη του συνθέτη… Σε γραμμή κλασική, χωρίς θεατρινίστικες εξάρσεις, αυστηρά, λιτά ο Μάαζελ ανακάλυψε και αποκαλυπτικά πρόβαλε από το αριστουργηματικό έργο μια σπάνια εσωτερικότητα.
Αλλά στο δεύτερο μέρος _ νομίζω πως το πρόγραμμα ήταν λάθος διευθετημένο, ο Τσαϊκόφσκι θα έπρεπε να κλείνει κι όχι να ανοίγει τη συναυλία _ η εκτέλεση της Δεύτερης Συμφωνίας του Γιοχάνες Μπραμς προσωπικά με απογοήτευσε. Ειδικά το Αλέγκρο νον τρόπο _ το πρώτο μέρος _ μου φάνηκε εκτός τόνου. Στη συνέχεια ο μαέστρος ανέκτησε τον έλεγχο αλλά έδωσε έναν Μπραμς καθόλου στιβαρό, καθόλου ρωμαλέο, μάλλον πλαδαρό, εκτελεσμένο βέβαια από μία ορχήστρα υψηλού επιπέδου.
Η συναυλία έκλεισε με έναν από τους δημοφιλείς Ουγγρικούς Χορούς του Μπραμς σε μια λαμπερή εκτέλεση.
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 15 Δεκεμβρίου 2012.
Υ.Γ. 1 Έχω κουραστεί από τα τόσο συμβατικά προγράμματα των συναυλιών που δίνουν οι μετακαλούμενες συμφωνικές ορχήστρες στο Μέγαρο. Τα ίδια και τα ίδια έργα, έστω και αν πρόκειται για αριστουργήματα. Γιατί; Θεωρούνται πιασιάρικα;
Υ.Γ. 2 Η συναυλία της Ορχήστρας Φιλαρμόνια πραγματοποιήθηκε με τη χορηγία Έλληνα του εξωτερικού που επέμεινε να διατηρήσει την ανωνυμία του. Δεν είναι είδος σπάνιο οι χορηγοί. Οι χορηγοί που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους είναι είδος υπό εξαφάνιση _ προσωπικά, μέχρι τώρα, πίστευα πως δεν υπάρχουν. Όλο μου το σεβασμό και την εκτίμηση, λοιπόν, στον συγκεκριμένο χορηγό. Όποιος κι αν είναι.
Αλλά στο δεύτερο μέρος _ νομίζω πως το πρόγραμμα ήταν λάθος διευθετημένο, ο Τσαϊκόφσκι θα έπρεπε να κλείνει κι όχι να ανοίγει τη συναυλία _ η εκτέλεση της Δεύτερης Συμφωνίας του Γιοχάνες Μπραμς προσωπικά με απογοήτευσε. Ειδικά το Αλέγκρο νον τρόπο _ το πρώτο μέρος _ μου φάνηκε εκτός τόνου. Στη συνέχεια ο μαέστρος ανέκτησε τον έλεγχο αλλά έδωσε έναν Μπραμς καθόλου στιβαρό, καθόλου ρωμαλέο, μάλλον πλαδαρό, εκτελεσμένο βέβαια από μία ορχήστρα υψηλού επιπέδου.
Η συναυλία έκλεισε με έναν από τους δημοφιλείς Ουγγρικούς Χορούς του Μπραμς σε μια λαμπερή εκτέλεση.
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 15 Δεκεμβρίου 2012.
Υ.Γ. 1 Έχω κουραστεί από τα τόσο συμβατικά προγράμματα των συναυλιών που δίνουν οι μετακαλούμενες συμφωνικές ορχήστρες στο Μέγαρο. Τα ίδια και τα ίδια έργα, έστω και αν πρόκειται για αριστουργήματα. Γιατί; Θεωρούνται πιασιάρικα;
Υ.Γ. 2 Η συναυλία της Ορχήστρας Φιλαρμόνια πραγματοποιήθηκε με τη χορηγία Έλληνα του εξωτερικού που επέμεινε να διατηρήσει την ανωνυμία του. Δεν είναι είδος σπάνιο οι χορηγοί. Οι χορηγοί που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους είναι είδος υπό εξαφάνιση _ προσωπικά, μέχρι τώρα, πίστευα πως δεν υπάρχουν. Όλο μου το σεβασμό και την εκτίμηση, λοιπόν, στον συγκεκριμένο χορηγό. Όποιος κι αν είναι.
No comments:
Post a Comment