Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 202
Διάβασα τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Γιάννη Μόσχο, σε συνέντευξή του στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, στην ιστοσελίδα popaganda.gr, να λέει: «Θα μπούμε λίγο στη λογική του West End και θα νοικιάζουμε θέατρα για να επαναλάβουμε τις εμπορικές επιτυχίες της περσινής χρονιάς. Όπως και το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας που τις παραγωγές του τις εκμεταλλεύεται μετά. Θα κάνουμε αρκετές επαναλήψεις και όχι μόνο μέσα στο Εθνικό. Δεν θα ανακοινώσω ακόμα λεπτομέρειες. Είναι, όμως, κάτι που επίκειται».
Εξαιρετική ιδέα. Είναι κρίμα να χάνονται παραστάσεις που παίζονται με τίγκα αίθουσες -sold out που λέμε πια- λόγω του πυκνού προγραμματισμού του Εθνικού. Μακάρι να υλοποιηθεί.
Εκείνο το οποίο σκέφτομαι, από χτες, που ’δα στη Σκηνή «Κοτοπούλη» του «Rex» -για Εθνικό Θέατρο μιλάμε- το «Μια νύχτα στην Επίδαυρο» -σύλληψη-σκηνοθεσία Νίκος Καραθάνος, κείμενο Λένα Κιτσοπούλου-Γιάννης Αστερής- είναι μήπως θα ’πρεπε να ξεκινήσει απ’ την παράσταση αυτή η υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου: να νοικιάσει το Εθνικό το «Δελφινάριο» -να ξεκουραστεί, λιγάκι, κι ο Μάρκος Σεφερλής- και να τη μεταφέρει εκεί. Νομίζω ότι του πάει πολύ. Εγώ μπορεί να σκυλοβαρέθηκα μ’ όλα αυτά τα σαχλά, δήθεν αιρετικά αστειάκια -γνώμη μου, άλλοι μπορεί να διαφωνούν και να τα βρίσκουν σπιρτόζικα- και τις άχρι θανάτου εξαντλητικές επαναλήψεις στα -με το ζόρι συρραμμένα- σκετσάκια-μονολόγους αλλά αυτό καμιά σημασία δεν έχει. Το κοινό δείχνει ενθουσιασμένο -σερί τα sold out, έχει και το «αιρετικό» τη χάρη του. Πόσο μάλλον όταν την παράσταση -έως κι η Κατίνα Παξινού συμμετέχει, εκούσα άκουσα- την υπερασπίζονται τόσοι πολλοί καλοί ηθοποιοί Επίσης ενθουσιασμένοι.
Αλλά το πιο αιρετικό όλων θα ’ταν αν το «Μια νύχτα στην Επίδαυρο παιζόταν το καλοκαίρι στην Επίδαυρο. Μετά τις «Σφήκες» του Αριστοφάνη, που πρόκειται να σκηνοθετήσει εκεί, στο Φεστιβάλ -για το Εθνικό Θέατρο πάντα- η Λένα Κιτσοπούλου. Εν είδει σατυρικού δράματος. Μόνο μισή ώρα να κόψουνε, κάνει κοιλιές...
No comments:
Post a Comment