Στο Φτερό / Μία έκπληξη!

 

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών: συναυλία / Μουσική διεύθυνση: Μιχάλ Νεστερόβιτς. Σολίστ: Ντόρα Μπακοπούλου, πιάνο. 

 

Το ταμπού «σύγχρονος έλληνας συνθέτης δεν ενδιαφέρει το κοινό», σιγά-σιγά, φαίνεται να ξεπερνιέται. Όχι τόσο συχνά, αλλά, πάντως, όλο και τακτικότερα βλέπω οι αρμόδιοι μουσικοί φορείς -Λυρική Σκηνή μέσω Εναλλακτικής Σκηνής, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μέγαρο

Μουσικής, Κρατικές Ορχήστρες...- να  εντάσσουν στα προγράμματά τους έργα νέων ελλήνων συνθετών -πολλές φορές και ως παραγγελίες. Έτσι και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών: την πιο πρόσφατη συναυλία της την άνοιξε με την πρώτη εκτέλεση της παραγγελίας της, για την προπέρσινη -2021- επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, σε έναν νέο συνθέτη από τον Βόλο που ζει, όμως, και διαπρέπει στο Λονδίνο: τον Δημήτρη

Σκύλλα. «Ο χορός του Ζαλόγγου. Ένα συμφωνικό ποίημα επανάστασης» ο τίτλος του έργου, καθώς είναι εμπνευσμένο από το θρύλο, με πυρήνα ιστορικό γεγονός, των Σουλιωτισσών που, τον Δεκέμβριο του 1803, στο Ζάλογγο, πέταξαν τα παιδιά τους σε γκρεμό και μετά πήδηξαν και οι ίδιες, χορεύοντας πριν αυτοκτονήσουν για να μην πέσουν στα χέρια των Τουρκαλβανών του Αλί Πασά, που τις καταδίωκαν «εκκαθαρίζοντας» την περιοχή του Σουλίου. Ο Δημήτρης Σκύλλας, χωρίς να χρησιμοποιήσει μεταμοντέρνα ιδιώματα, έχει γράψει ένα εξαιρετικά ισορροπημένο και εξαιρετικά ενορχηστρωμένο κομμάτι, δίνοντας ευκαιρίες σε

όλες τις ομάδες των οργάνων, αντλώντας, ως άξιος επίγονος της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής, και από την ελληνική μουσική παράδοση αλλά όχι στεγνά, στείρα, εύκολα και αβασάνιστα, ένα κομμάτι πολυποίκιλο, ελκυστικό στον ακροατή, με προοπτικές για το μέλλον. Μία έκπληξη! Ο πολονός αρχιμουσικός Μιχάλ Νεστερόβιτς -το ύψος του κατέστησε περιττό το πόντιουμ...- έδωσε, με την ΚΟΑ, μία πολύ προσεκτική εκτέλεσή του αναδεικνύοντας τις δυναμικές του έργου, ενός έργου με ηρωικές

εξάρσεις αλλά  και με μελαγχολικές, πένθιμες αποχρώσεις ενός λαμέντο. Η πεπειραμένη Ντόρα Μπακοπούλου ήταν η σολίστ στο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε σολ (1929-1931, πρώτη εκτέλεση 1932) του Μορίς Ραβέλ, ένα ιδιαίτερο, λαμπερό, δεξιοτεχνικό κομμάτι του γάλου συνθέτη, ευχάριστης διάθεσης και με τζαζίστικες επιδράσεις. Σε αρμονική σχέση με την ορχήστρα το ερμήνευσε μεστά και δυναμικά. Προσφέροντας, ως ανκόρ, το γλυκύτατο «Ο κ.

Νολλ», από «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» (1965) του αγαπημένου της Μάνου Χατζιδάκι. Τη συναυλία ο Μιχάλ Νεστερόβιτς έκλεισε με την Συμφωνία αρ. 3 «Του Εκκλησιαστικού Οργάνου» (1886) του -επίσης γάλου- συνθέτη Καμίγ(ι) Σεν-Σανς, οδηγώντας τη, σε φόρμα, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε μία πολύ

συγκροτημένη εκτέλεση του  έξοχου, πλούσιου έργου-απόληξης της ρομαντικής περιόδου. Με θέματα απολαυστικά και απολαυστικά επεξεργασμένα, με πιάνο για τέσσερα χέρια ενταγμένο στην ενορχήστρωση και, κυρίως, με την αρμονική συμφωνική ενσωμάτωση του εκκλησιαστικού οργάνου που οδηγεί σε ένα

δοξαστικό φινάλε, το έργο ευτύχησε στην εκτέλεσή του, με τον Τίτο Γουβέλη να διαπρέπει στο εκκλησιαστικό όργανο (Φωτογραφίες: Μαρία Γραμματικού).

 

(Άψογο, όπως πάντα, το -δωρεάν- έντυπο πολύπτυχο πρόγραμμα-αφίσα της συναυλίας -υπεύθυνη έκδοσης Αλίκη Φιδετζή).

 

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, 28 Απριλίου 2023.

 

(Τη συναυλία παρακολούθησα με πρόσκληση που είχε την ευγένεια να μου παραχωρήσει απευθείας η ΚΟΑ).