Απάντηση Δημήτρη Δημητριάδη

Ιδού, αυτούσια, και η επιστολή-απάντηση (717 λέξεις) του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη σε σχόλιο (53 λέξεις) που δημοσιεύτηκε στο χτεσινό (26 Σεπτεμβρίου) «Τέταρτο Κουδούνι». Χωρίς κανένα σχόλιο. Θα ήταν περιττό, αυτοσχολιάζεται.

«Κύριε Σαρηγιάννη, διάβασα, σήμερα, στο σημερινό, 27.9.2018, Τέταρτο Κουδούνι σας, ένα σχόλιό σας για τα κείμενα που έχω δημοσιεύσει στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο.

Αναφέρετε δύο, Το βδέλυγμα και Ο πάτος, δημοσιευμένα στο "αγαπημένο" μου, όπως γράφετε, "περιοδικό".

Εχουν δημοσιευτεί άλλα τρία : τα δύο πρώτα, Εγώ είμαι ο Αντρέας Λούμπιτς και Ω ξειν' , στο "Βήμα τής Κυριακής" , τον Απρίλιο τού 2015 το πρώτο, τον Αύγουστο τού 2105, το δεύτερο. Το τρίτο, με τίτλο Ο γάντζος στο περιοδικό Athens Review of Books, τον Φεβρουάριο τού 2017.

Το σχόλιό σας βρίθει από ανακρίβειες.

Αγνοείτε το πεζογραφικό, ποιητικό, δοκιμιακό και μεταφραστικό μου έργο. Το "βασικά" δεν σημαίνει τίποτε άλλο εκτός από άγνοια ή μεροληψία ή και απουσία πληροφόρησης - απαράδεκτη για έναν δημοσιογράφο -, διότι όλες οι άλλες πλευρές τής συγγραφικής μου δουλειάς είναι ΟΛΕΣ ΙΣΟΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

Εαν γνωρίζατε, λοιπόν,το σύνολο τής δουλειάς μου, αλλά και τον δημόσιο βίο μου εδώ και πολλά χρόνια, δεν θα προβαίνατε σε τόσο κατάφωρες παρεξηγήσεις οι οποίες σημαίνουν εμπάθεια, μικροπρέπεια, εν ολίγοις φτήνια, και οδηγούν σε ανεπίτρεπτες παρερμηνείες.

Οπως και πολλοί άλλοι, δεν γνωρίζετε ανάγνωση, εννοώ την πραγματική.

Παραναγνώσατε ένα απλούστατο κείμενο το οποίο, με έναυσμα μία κατάπτυστη δημόσια στάση ενός συγγραφέα, έθιξε ένα οξύτατο ζήτημα Ηθικής (με κεφαλαίο Θ) συμπεριφοράς, ζήτημα που δημιουργήθηκε από την απόλυτη σιωπή ανθρώπων οι οποίο, πρώτοι αυτοί, θα έπρεπε να θιγούν και να εξοργιστούν με την εγκληματική πολιτική μιάς κυβέρνησης η οποία, και πάλι πρώτα αυτούς, ως αριστερούς, θα έπρεπε να έχει εξεγείρει εφόσον τούς εξαπατά καταπατώντας όλες τις αρχές τής ιδεολογικής τους πίστης.

Αυτό λέει το κείμενό μου. Τι σάς έκανε να μην το καταλάβετε;

Τόσο δύσκολο ήταν για σάς, που διατείνεστε ότι γνωρίζετε τα κείμενα, τα οποία και κρίνετε, να διακρίνετε στο κείμενο αυτό το αληθινό νόημα και κίνητρό του.

Διότι, ως κίνητρο, μού αποδίδετε την επιδίωξη τών "5 λεπτών δημοσιότητας".

Αλήθεια, κύριε Σαρηγιάννη; Αυτό ήταν το κίνητρό μου;

Πιστεύετε ότι χρειάζομαι την δημοσιότητα με τα κείμενα που έχω δημοσιεύσει;

Τόσο χαμερπή και ευτελή με θεωρείτε;

Μήπως εσείς είστε αυτός;

Δεν ήταν κάποτε αυτή η γνώμη σας για μένα, απεναντίας.

Τι έγινε και αλλάξατε; Περάσατε σε άλλα στρατόπεδα;

Δεν θέλω να θίξω ζητήματα παραγοντισμού και αυλοκολακείας, ρόλους εισαγγελέα και υπερασπίσεως, ανάλογα με το ποιον κατά καιρούς συμπαθούμε ή διαγράφουμε από την λίστα των προτιμήσεών μας.

Σας γράφω για να σας επισημάνω ότι εάν με έχετε διαγράψει από αυτήν την λίστα, μού κάνετε πολύ μεγάλη χάρη, δεν διανοούμαι να αποτελώ μέλος των συμπαθειών σας, θα το καταλόγιζα στον εαυτό μου.

Είναι όμως αποκρουστικό να κρίνετε ένα δύο κείμενά μου χωρίς να γνωρίζετε ένα μέρος τουλάχιστον από την συγγραφική παραγωγή μου, να βγάζετε συμπεράσματα ειδεχθή παραβλέποντας ή διαστρέφοντας το τι όντως ΛΕΕΙ ένα κείμενο, να αποδίδετε σ’ έναν άνθρωπο, τον οποίο σαφώς παρεξηγείτε, δεν γνωρίσατε ποτέ αληθινά, παρόμοιες προθέσεις που τού είναι και ξένες και απεχθείς.

Τόσο εύκολα, λοιπόν, διαγράφετε κάποιον τον οποίο, ούτως ή άλλως δεν εκτιμάτε πλέον, άγνωστο για ποιούς λόγους - πάντως η ελλιπέστατη ενασχόλησή σας με τα έργα μου που παίζονται τα τελευταία χρόνια, είναι κραυγαλέα για τις αληθινές διαθέσεις σας.

Δεν σάς ζητώ, κύριε Σαρηγιάννη, να σχοληθείτε με το έργο μου, το έργο μου δεν σάς χρειάζεται, και μην τολμήσετε να επανέλθετε σ’ αυτό με οποιονδήποτε τρόπο, σάς το απαγορεύω με βαθιά αποστροφή.

Συνεχίστε την δουλειά σας κρατώντας το επίπεδο που είναι το δικό σας.

Αν κάποιος είναι "Ζευς νεφεληγερέτης", αυτός είστε εσείς, παρόλο το ελάχιστο ανάστημά σας.

Οσο για την συμπλήρωση τής "τριλογίας", να είστε βέβαιος ότι όχι μόνο θα συμπληρωθεί αλλά και θα επαυξηθεί, προς βαθύτατη απογοήτευσή σας, διότι η απόλυτη ηθική καταρράκωση δεν έχει πια όρια, οι εκπρόσωποί της είναι άπειροι, από τούς "απλούς" πολίτες μέχρι τούς δήθεν συγγραφείς, αρσενικού και θηλυκού γένους, τούς δήθεν σκηνοθέτες, τούς δήθεν μεταφραστές, και δεν έχει τέλος αυτή η λίστα των ηθικών αποβλήτων.

Τελειώνω λέγοντας σας ότι αν υπάρχει ένας βαθύτερος και αφανής, εκτός των εμφανών, λόγος που γράφω και δημοσιεύω αυτά τα κείμενα, είναι εκείνο που έχει γράψει ο Σολωμός, με κάποια παραλλαγή : φωνάζω όχι για δείξω ότι δεν είμαι νεκρός, γιατί είμαι ζωντανός, αλλά για να σηκώσω απ' τούς τάφους τούς νεκρούς που είναι πλέον οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής τής χώρας.

Με τα θερμά μου συλλυπητήρια, κύριε Σαρηγιάννη.

Δημήτρης Δημητριάδης

Την επιστολή μου αυτή σάς δίνω την άδεια να την δημοσιεύσετε, αν τολμάτε, στο ΤΚ σας. Τολμάτε;».