«Κρυφή συνταγή» / Σκηνοθεσία: Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ
Ο Όρεν, ισραϊλινός μπίζνεσμαν, επισκέπτεται τακτικά το Βερολίνο για τις δουλειές του. Και συχνάζει στο καφέ του Τόμας για τα υπέροχα γλυκά που ο νεαρός αρτοποιός/ζαχαροπλάστης φτιάχνει.
Αλλά όχι μόνο γι αυτά... Θα προσεγγίσουν ερωτικά ο ένας τον άλλο, θα δημιουργήσουν σχέση -ο Γερμανός Τόμας, ομοφυλόφιλος και μόνος, ο Ισραϊλινός Όρεν, παντρεμένος, χωρίς να το κρύβει απ’ τον εραστή του, στην Ιερουσαλίμ, με γυναίκα που έχει επίσης ανοίξει καφέ, εγκεκριμένο για να τηρεί το κοσέρ -τους αυστηρούς εβραϊκούς θρησκευτικούς κανόνες στη διατροφή-, και μ’ ένα αγοράκι. Ο Όρεν, κάποια στιγμή εξαφανίζεται -δεν ξανάρχεται 
στο Βερολίνο. Ο Τόμας μάταια τον ψάχνει στο κινητό του και του αφήνει μηνύματα. Απ’ την εταιρεία του θα μάθει ότι ο Όρεν έχει σκοτωθεί σε τροχαίο. Κλείνει το καφέ και φεύγει στην Ιερουσαλίμ. Θα ψάξει και θα βρει το καφέ της Ανάτ, της -χήρας, πια- γυναίκας του
Όρεν. Θα την προσεγγίσει, θα της ζητήσει δουλειά, κρύβοντάς της το παρελθόν του, εκείνη θα τον προσλάβει ως λαντζέρη αλλά σύντομα θ’ ανακαλύψει ότι είναι μάστορας στην κατασκευή υπέροχων κέικ, θα τον αναβαθμίσει σε σεφ, το καφέ θα γεμίσει κόσμο και, στο τέλος, η πικραμένη,
μόνη νέα γυναίκα θα πλησιάσει ερωτικά τον Τόμας, θα κάνουν έρωτα, θα κάνουν σχέση. Αλλά τίποτα δε μένει κρυφό. Όταν η Ανάτ πάρει
το κουράγιο που δεν είχε έως τότε ν’ ανοίξει το κινητό του Όρεν, θ’ ακούσει τα μηνύματα του Τόμας, θ’ ανακαλύψει, ταυτόχρονα, σ’ ένα συρτάρι του άντρα της, ένα πλήθος ταμειακών αποδείξεων απ’
το καφέ του Τόμας στο Βερολίνο, που ο Όρεν τις κρατούσε, και θα καταλάβει. Μαζί με τον υπερσυντηρητικό, ορθόδοξο εβρέο αδελφό του Όρεν θα πετάξουν τον Τόμας έξω απ’ το καφέ και θα τον ξαποστείλουν πίσω, στο Βερολίνο και στο μαγαζί του. Το φινάλε, όμως, είναι ανατρεπτικό. Η Ανάτ φτάνει στο Βερολίνο και πηγαίνει έξω απ’ το καφέ του Τόμας. Θα τον δει από
μακριά, χωρίς αυτός να τη δει, την ώρα που το κλείνει και φεύγει. Δε θα του μιλήσει. Προς το παρόν. Ο ισραϊλινός σκηνοθέτης Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του -ισραϊλινογερμανική παραγωγή- «Κρυφή συνταγή» («The Cakemaker», 2017), αφήνει το φινάλε ανοιχτό. Πριν απ’ το φινάλε, όμως, έχει κάνει, πάνω σε δικό του σενάριο, που βασίζεται σε
πραγματικά γεγονότα, μια πυκνή, λεπτής ύφανσης, εξαιρετικά διακριτική ταινία. Όπου πολλά -τα περισσότερα- υπονοούνται παρά λέγονται. Η απεγνωσμένη προσπάθεια του Τόμας ν’ ακολουθήσει τα ίχνη του ανθρώπου με τον οποίο ήταν ερωτευμένος και που τον έχασε, να μάθει τα πάντα για τη ζωή του από κοντά, να ταυτιστεί μαζί του -σα να μπαίνει
μέσα του-, αλλά χωρίς να μπορεί να πει μια κουβέντα, με το φόβο μήπως και κάτι του ξεφύγει, αποτελεί μια ψυχολογικά διεισδυτική ματιά που εξελίσσεται σ’ ένα συγκινητικό -και ποτέ μελοδραματικό- φιλμικό αποτέλεσμα -σκηνή του Τόμας με τη μητέρα του Όρεν, υπέροχη, με το δεύτερο επίπεδό της, οι μανάδες
έχουν πάντα ένστικτο...- ενώ δεν του λείπει η κριτική στο συντηρητισμό της ισραηλινής κοινωνίας. Ο Τιμ Κόλκχοφ είναι, εμφανισιακά, μια άριστη επιλογή για το ρόλο του Τόμας αλλά μου φάνηκε κάπως άχρωμος. Απ’ τους υπόλοιπους ηθοποιούς ξεχώρισα τον Ρόι Μίλερ-Όρεν και την Σάντρα Σαντέ-Χάνα (η μάνα του Όρεν). Αλλά εκείνη που κλέβει την παράσταση είναι η Σάρα Άντλερ. Η Ανάτ της είναι εκφραστικότατη, συγκινητική και περνάει όλα όσα ένοιωσε και νοιώθει μέσα απ’ το βαθύ, διεισδυτικό βλέμμα της: μια
έξοχη ερμηνεία. Δείτε την ταινία. Μια ταινία για τα ανείπωτα, μια ταινία ανεπαισθήτως μελαγχολική, μια ταινία για τη μοναξιά, μια ταινία χωρίς κορώνες. Αν και συγκρατημένη, συγκινεί βαθιά.
Κινηματογράφος «Παλλάς» (Ερμούπολη, Σύρος), 2 Σεπτεμβρίου 2018.
No comments:
Post a Comment