Πριν αλέκτορα… Την περασμένη Πέμπτη έγραφα στο «Τέταρτο Κουδούνι» για την παράλειψη απ’ το πρόγραμμα της παράστασης του «Κόκκινου βράχου», που ’χει ανεβάσει η Ρούλα Πατεράκη στην «Νέα Σκηνή» του Εθνικού, μιας, στοιχειώδους έστω, αναφοράς στα ονόματα των συνθετών και των στιχουργών των _ πολλών _ παλιών τραγουδιών της παράστασης. Ε, απ’ το βράδυ της Τετάρτης, όπως μου ’παν, είχαν ήδη κολλήσει τα αυτοκόλλητα που πρότεινα οι υπεύθυνοι του προγράμματος. Οι οποίοι είχαν εντοπίσει την _ σοβαρή _ παράλειψη. Σωστό και δίκαιο.
Έτος Στρίντμπεργκ στην ελληνική σκηνή η φετινή σεζόν; Όντως το 2012 συμπληρώνονται εκατό χρόνια απ’ το θάνατό του. Αλλά η πληθώρα των παραστάσεων με έργα του κορυφαίου σουηδού δραματουργού μάλλον συμπτωματική είναι.
«Ο χορός του θανάτου» που ανεβαίνει από Γιώργο Μιχαλακόπουλο και Κατερίνα Μαραγκού σε σκηνοθεσία Ιωάννας Μιχαλακοπούλου στο «Άλμα» είναι όντως ενταγμένος στο πλαίσιο του εορτασμού και παρουσιάζεται υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Σουηδίας στην Αθήνα.
Αλλά έχουμε και «Δεσποινίδα Julie». Εις διπλούν. Ως «Δεσποινίς Τζούλια» παίζεται σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ήμελλου από μαθητές του, φετινούς απόφοιτους της δραματικής σχολής «Δήλος», στον ομώνυμο χώρο. Ενώ στην εκσυγχρονισμένη εκδοχή τού Πάτρικ Μάρμπερ και με τον τίτλο «Δεσποινίς Τζούλι» παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν με τη σκηνοθετική υπογραφή της Μίνας Αδαμάκη στο «Τόπος Αλλού». Ο Δημήτρης Ήμελλος, όμως, με τους μαθητές του παρουσιάζει στο «Δήλος», εναλλάξ με την «Δεσποινίδα Τζούλια», και τον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ. Τον «Πατέρα» έχει ανεβάσει κι ο Γιώργος Βούρος στο «Βαφείο / Λάκης Καραλής» _ κι αυτή, πάντως, η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο του Έτους Στρίντμπεργκ.
Να μην ξεχάσω και τον «Πελεκάνο» που παίζεται _ επίσης για δεύτερη σεζόν _ στο «Bios» σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου. Την «Καταιγίδα» του Στρίντμπεργκ ετοιμάζει, τέλος, κι ο Περικλής Μουστάκης στην «Άσκησή» του.
Τέλος; Μπα… Είμαι σίγουρος πως κάποιες παραστάσεις με έργα του Σουηδού θα μου ’χουν ξεφύγει ή δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα. Πάντως, όσο Στρίντμπεργκ και να ’χουμε, ευπρόσδεκτος. Αρκεί τα ανεβάσματα να τον τιμούν και να τον σέβονται ή, έστω, να εμπνέονται δημιουργικά απ’ αυτόν.
Αυτή η «κομποστοποίηση» των σκουπιδιών εξαιρετικά χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί. Αλλά, ως έκφραση, εσάς, δε σας φέρνει κάτι σαν αηδία;
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Μετά την Αριάν Μνουσκίν, το «Θέατρο του Ήλιου» και τα δυο πρώτα μεγάλα θεάματα _ «Το τελευταίο καραβάν σεράι (Οδύσσειες)» και «Οι εφήμεροι» _ που μας έφεραν εκεί τα καλοκαίρια του 2006 και του 2007 μέσω Φεστιβάλ Αθηνών, έφτασε και το… μοιραίο 2011 για το Κλειστό Φαλήρου _ το Τάε Κβον Ντο.
«Αυτό το Νοέμβριο οι πιο τολμηρές ερωτικές φαντασιώσεις και τα πιο... hardcore όνειρα σάς περιμένουν στο κλειστό γήπεδο Tae Kwon Do Φαλήρου, για το πιο ‘καυτό’ ραντεβού της ζωής σας», μας πληροφορεί δελτίο Τύπου. «Για ακόμη μια φορά η Dream Expo ετοιμάζεται να προσφέρει στο κοινό ένα μοναδικό ερωτικό υπερθέαμα», συνεχίζει, «πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα σε έναν καταπληκτικό χώρο, ιδανικό για τέτοιου μεγέθους (σ.σ. ;) διοργανώσεις. Από τις 4 (σ.σ. από αύριο) έως 6 Νοεμβρίου 2011 λοιπόν η Αθήνα υποδέχεται […] το 1ο Erotic Festival, ένα σαγηνευτικό και μοναδικό event, μία πραγματική υπερπαραγωγή της ερωτικής βιομηχανίας, η οποία θα εξελιχθεί σε μία μεγάλη (σ.σ. ;) γιορτή του έρωτα! Οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν άκρως αισθησιακά shows, τα πιο διάσημα αστέρια της porn βιομηχανίας στο κεντρικό stage, τον special χώρο με BDSM act festival ενώ συγχρόνως διάφοροι νέοι πολυχώροι θεαμάτων όπως το Nirvana Swingers Club, το Jacuzzi Erotic Show, κλπ θα ‘ανεβάσουν’ κατακόρυφα την λίμπιντο».
Και καταλήγει το δελτίο: «Στο Erotic Festival μπορείτε να βρείτε τα πάντα. Ερωτικά αξεσουάρ και βοηθήματα / Προφυλακτικά / DVD / Εσώρουχα / Ξενοδοχεία / Sex shops / Ένδυση – Υπόδηση / Κρεβάτια – Στρώματα / SPA – Strip shoe clubs / Προϊόντα περιποίησης / Περιοδικά – Sites - Τηλεοπτικά κανάλια - Εταιρείες παροχής υπηρεσιών / Hot lines / Ποτά – Tattoo / Sex art / Κεριά αρωματικά – Δώρα / Ινστιτούτο αισθητικής / Φαρμακευτικές εταιρείες».
Προχωρήστε με το κεφάλι ψηλά! Μη σας ρίχνει η κρίση!
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Στην πορεία κάθε ικανού ηθοποιού φτάνει πάντα, πιστεύω, σε χρόνο ανύποπτο, μια ιδιαίτερη, μια μοναδική στιγμή. Μια παράσταση, ένας σκηνοθέτης, ένας ρόλος με κάτι ξεχωριστό… Κάτι που τον απογειώνει. Μπορεί να παίζει επί χρόνια, να ’χει μια σταθερή πορεία, να ’ναι άλλοτε πολύ καλός, άλλοτε καλός, άλλοτε λιγότερο καλός ή και μέτριος, αλλά η συγκεκριμένη στιγμή είναι αυτή που θα τον αποκαλύψει. Σ' εμάς και στον ίδιο.
Πιστεύω πως η στιγμή αυτή για τον Νίκο Αλεξίου είναι ο «Κόλχαας». Ο μονόλογος πάνω στη νουβέλα του Χάινριχ φον Κλάιστ (φωτογραφία) «Μίχαελ Κόλχαας», που παίζει _ κάθε Δευτέρα φέτος, μέχρι και 16 Νοεμβρίου _ στο «Τόπος Αλλού», έχοντας επωμιστεί, εκτός απ’ την ερμηνεία, τη μετάφραση, τη δραματουργική επεξεργασία και τη διασκευή για το θέατρο.
Τον είδα φέτος, μια και πέρσι που ξεκίνησε δεν πρόλαβα. Καρφωμένος σε μια καρέκλα, χωρίς σκηνικά, χωρίς εφέ και σουσούμια, μόνος με τον λόγο του Κλάιστ _ ένας λόγος που χρονολογείται απ’ το μακρινό 1811 _, παλεύει γενναία και κερδίζει: με καθήλωσε _ μας καθήλωσε όλους _ επί μια ώρα και είκοσι λεπτά. Ο Νίκος Αλεξίου, αν και χωρίς τρίτο _ σκηνοθετικό _ μάτι από κάτω, άφησε πίσω ευκολίες και μανιερισμούς και λιτός, απόλυτα λιτός, αντιμετωπίζει παλικαρίσια την πρόκληση.
Μη χάσετε την παράσταση αυτή. Που πιστεύω, πάντως, ότι θα πρέπει να τη διατηρήσει στις αποσκευές του.
Και σημειώστε πως μου άρεσε τόσο πολύ ενώ αυτό το έξοχο, πολύ μπροστά απ’ την εποχή του κείμενο το ’χω δει _ το 2001, στην Θεσσαλονίκη, στην Μικρή Σκηνή του ΚΘΒΕ, στους Λαζαριστές _ να ζωντανεύει στη σκηνή απ’ τον ουγγαρέζικο θίασο «Κρέτακορ» και σε σκηνοθεσία του Άρπαντ Σίλινγκ _ στους οποίους οφείλω κι έναν συγκλονιστικό «Γλάρο» το 2007 στο Φεστιβάλ Αθηνών _ σε μια παράσταση με τον τίτλο «Μίκαελ Κόλχαας, ο εχθρός του λαού» που την κατατάσσω σ’ αυτές που μ’ έχουν σημαδέψει.
Και μην ξεχνάτε: για περισσότερα στο totetartokoudouni.blogspot.com
Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα
Το θέατρον «Πορεία» του Αλέξη Δαμιανού θα κάνη έναρξι της χειμερινής περιόδου την ερχομένη Τρίτη με τις «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χέλμαν. […]. Στην ερμηνεία μετέχουν η Τασία Πανταζοπούλου, η Μαίρη Χρονοπούλου, η Άννα Βενέτη, η Ηλέκτρα Περόζη, ο Αλέξης Δαμιανός, που είναι και ο μεταφραστής του έργου, και οι Κώστας Μπάκας, Νίκος Μπιρμπίλης, Θεόδωρος Έξαρχος, Λευτέρης Βουρνάς, Β. Μητσάκης κ.α. 3 Νοεμβρίου 1961.
Προχθές επέστρεψε από την Ιταλία ο ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος Γιάννης Τσαρούχης, ο οποίος, ως γνωστόν, βρισκόταν από ημερών στο Μιλάνο για να προετοιμάση το ανέβασμα της «Μήδειας» του Κερουμπίνι , που θα παρουσιασθή το πρώτο 10ήμερο Δεκεμβρίου εκεί με πρωταγωνίστρια την Μαρία Κάλας και με σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή […]. 3 Νοεμβρίου 1961.
Στο αγγλικό περιοδικό «Τόπικ» δημοσιεύεται μακρό άρθρο για το ανέβασμα της «Ορέστειας» του Αισχύλου, με σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, την ερχομένη Τρίτη στο «Ολντ Βικ» του Λονδίνου. Στο άρθρο εξαίρεται η εμπιστοσύνη με την οποίαν το «Συμβούλιο Τεχνών» της Αγγλίας περιβάλλει τον Έλληνα σκηνοθέτη. Η «Ορέστεια», την οποία μετέφρασε ο ίδιος και περιέκοψε ώστε να διαρκή μόνον τρεις ώρες, εξακολουθεί, κατά τον Βολανάκη, να αποτελή την καλύτερη δραματική έκθεσι των ευθυνών του Ανθρώπου […]. 4 Νοεμβρίου 1961.
Δημοσιεύτηκε στα «Νέα».
Έτος Στρίντμπεργκ στην ελληνική σκηνή η φετινή σεζόν; Όντως το 2012 συμπληρώνονται εκατό χρόνια απ’ το θάνατό του. Αλλά η πληθώρα των παραστάσεων με έργα του κορυφαίου σουηδού δραματουργού μάλλον συμπτωματική είναι.
«Ο χορός του θανάτου» που ανεβαίνει από Γιώργο Μιχαλακόπουλο και Κατερίνα Μαραγκού σε σκηνοθεσία Ιωάννας Μιχαλακοπούλου στο «Άλμα» είναι όντως ενταγμένος στο πλαίσιο του εορτασμού και παρουσιάζεται υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Σουηδίας στην Αθήνα.
Αλλά έχουμε και «Δεσποινίδα Julie». Εις διπλούν. Ως «Δεσποινίς Τζούλια» παίζεται σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ήμελλου από μαθητές του, φετινούς απόφοιτους της δραματικής σχολής «Δήλος», στον ομώνυμο χώρο. Ενώ στην εκσυγχρονισμένη εκδοχή τού Πάτρικ Μάρμπερ και με τον τίτλο «Δεσποινίς Τζούλι» παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν με τη σκηνοθετική υπογραφή της Μίνας Αδαμάκη στο «Τόπος Αλλού». Ο Δημήτρης Ήμελλος, όμως, με τους μαθητές του παρουσιάζει στο «Δήλος», εναλλάξ με την «Δεσποινίδα Τζούλια», και τον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ. Τον «Πατέρα» έχει ανεβάσει κι ο Γιώργος Βούρος στο «Βαφείο / Λάκης Καραλής» _ κι αυτή, πάντως, η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο του Έτους Στρίντμπεργκ.
Να μην ξεχάσω και τον «Πελεκάνο» που παίζεται _ επίσης για δεύτερη σεζόν _ στο «Bios» σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου. Την «Καταιγίδα» του Στρίντμπεργκ ετοιμάζει, τέλος, κι ο Περικλής Μουστάκης στην «Άσκησή» του.
Τέλος; Μπα… Είμαι σίγουρος πως κάποιες παραστάσεις με έργα του Σουηδού θα μου ’χουν ξεφύγει ή δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα. Πάντως, όσο Στρίντμπεργκ και να ’χουμε, ευπρόσδεκτος. Αρκεί τα ανεβάσματα να τον τιμούν και να τον σέβονται ή, έστω, να εμπνέονται δημιουργικά απ’ αυτόν.
Αυτή η «κομποστοποίηση» των σκουπιδιών εξαιρετικά χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί. Αλλά, ως έκφραση, εσάς, δε σας φέρνει κάτι σαν αηδία;
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Μετά την Αριάν Μνουσκίν, το «Θέατρο του Ήλιου» και τα δυο πρώτα μεγάλα θεάματα _ «Το τελευταίο καραβάν σεράι (Οδύσσειες)» και «Οι εφήμεροι» _ που μας έφεραν εκεί τα καλοκαίρια του 2006 και του 2007 μέσω Φεστιβάλ Αθηνών, έφτασε και το… μοιραίο 2011 για το Κλειστό Φαλήρου _ το Τάε Κβον Ντο.
Και καταλήγει το δελτίο: «Στο Erotic Festival μπορείτε να βρείτε τα πάντα. Ερωτικά αξεσουάρ και βοηθήματα / Προφυλακτικά / DVD / Εσώρουχα / Ξενοδοχεία / Sex shops / Ένδυση – Υπόδηση / Κρεβάτια – Στρώματα / SPA – Strip shoe clubs / Προϊόντα περιποίησης / Περιοδικά – Sites - Τηλεοπτικά κανάλια - Εταιρείες παροχής υπηρεσιών / Hot lines / Ποτά – Tattoo / Sex art / Κεριά αρωματικά – Δώρα / Ινστιτούτο αισθητικής / Φαρμακευτικές εταιρείες».
Προχωρήστε με το κεφάλι ψηλά! Μη σας ρίχνει η κρίση!
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Στην πορεία κάθε ικανού ηθοποιού φτάνει πάντα, πιστεύω, σε χρόνο ανύποπτο, μια ιδιαίτερη, μια μοναδική στιγμή. Μια παράσταση, ένας σκηνοθέτης, ένας ρόλος με κάτι ξεχωριστό… Κάτι που τον απογειώνει. Μπορεί να παίζει επί χρόνια, να ’χει μια σταθερή πορεία, να ’ναι άλλοτε πολύ καλός, άλλοτε καλός, άλλοτε λιγότερο καλός ή και μέτριος, αλλά η συγκεκριμένη στιγμή είναι αυτή που θα τον αποκαλύψει. Σ' εμάς και στον ίδιο.
Πιστεύω πως η στιγμή αυτή για τον Νίκο Αλεξίου είναι ο «Κόλχαας». Ο μονόλογος πάνω στη νουβέλα του Χάινριχ φον Κλάιστ (φωτογραφία) «Μίχαελ Κόλχαας», που παίζει _ κάθε Δευτέρα φέτος, μέχρι και 16 Νοεμβρίου _ στο «Τόπος Αλλού», έχοντας επωμιστεί, εκτός απ’ την ερμηνεία, τη μετάφραση, τη δραματουργική επεξεργασία και τη διασκευή για το θέατρο. Τον είδα φέτος, μια και πέρσι που ξεκίνησε δεν πρόλαβα. Καρφωμένος σε μια καρέκλα, χωρίς σκηνικά, χωρίς εφέ και σουσούμια, μόνος με τον λόγο του Κλάιστ _ ένας λόγος που χρονολογείται απ’ το μακρινό 1811 _, παλεύει γενναία και κερδίζει: με καθήλωσε _ μας καθήλωσε όλους _ επί μια ώρα και είκοσι λεπτά. Ο Νίκος Αλεξίου, αν και χωρίς τρίτο _ σκηνοθετικό _ μάτι από κάτω, άφησε πίσω ευκολίες και μανιερισμούς και λιτός, απόλυτα λιτός, αντιμετωπίζει παλικαρίσια την πρόκληση.
Μη χάσετε την παράσταση αυτή. Που πιστεύω, πάντως, ότι θα πρέπει να τη διατηρήσει στις αποσκευές του.
Και σημειώστε πως μου άρεσε τόσο πολύ ενώ αυτό το έξοχο, πολύ μπροστά απ’ την εποχή του κείμενο το ’χω δει _ το 2001, στην Θεσσαλονίκη, στην Μικρή Σκηνή του ΚΘΒΕ, στους Λαζαριστές _ να ζωντανεύει στη σκηνή απ’ τον ουγγαρέζικο θίασο «Κρέτακορ» και σε σκηνοθεσία του Άρπαντ Σίλινγκ _ στους οποίους οφείλω κι έναν συγκλονιστικό «Γλάρο» το 2007 στο Φεστιβάλ Αθηνών _ σε μια παράσταση με τον τίτλο «Μίκαελ Κόλχαας, ο εχθρός του λαού» που την κατατάσσω σ’ αυτές που μ’ έχουν σημαδέψει.
Και μην ξεχνάτε: για περισσότερα στο totetartokoudouni.blogspot.com
Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα
Το θέατρον «Πορεία» του Αλέξη Δαμιανού θα κάνη έναρξι της χειμερινής περιόδου την ερχομένη Τρίτη με τις «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χέλμαν. […]. Στην ερμηνεία μετέχουν η Τασία Πανταζοπούλου, η Μαίρη Χρονοπούλου, η Άννα Βενέτη, η Ηλέκτρα Περόζη, ο Αλέξης Δαμιανός, που είναι και ο μεταφραστής του έργου, και οι Κώστας Μπάκας, Νίκος Μπιρμπίλης, Θεόδωρος Έξαρχος, Λευτέρης Βουρνάς, Β. Μητσάκης κ.α. 3 Νοεμβρίου 1961.
Προχθές επέστρεψε από την Ιταλία ο ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος Γιάννης Τσαρούχης, ο οποίος, ως γνωστόν, βρισκόταν από ημερών στο Μιλάνο για να προετοιμάση το ανέβασμα της «Μήδειας» του Κερουμπίνι , που θα παρουσιασθή το πρώτο 10ήμερο Δεκεμβρίου εκεί με πρωταγωνίστρια την Μαρία Κάλας και με σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή […]. 3 Νοεμβρίου 1961.
Στο αγγλικό περιοδικό «Τόπικ» δημοσιεύεται μακρό άρθρο για το ανέβασμα της «Ορέστειας» του Αισχύλου, με σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, την ερχομένη Τρίτη στο «Ολντ Βικ» του Λονδίνου. Στο άρθρο εξαίρεται η εμπιστοσύνη με την οποίαν το «Συμβούλιο Τεχνών» της Αγγλίας περιβάλλει τον Έλληνα σκηνοθέτη. Η «Ορέστεια», την οποία μετέφρασε ο ίδιος και περιέκοψε ώστε να διαρκή μόνον τρεις ώρες, εξακολουθεί, κατά τον Βολανάκη, να αποτελή την καλύτερη δραματική έκθεσι των ευθυνών του Ανθρώπου […]. 4 Νοεμβρίου 1961.
Δημοσιεύτηκε στα «Νέα».
No comments:
Post a Comment