Θλιβερά ανθρωπάκια… Εξαρτημένα, κρεμασμένα απ’ την εξουσία, χειροπόδαρα δεμένα στις καρέκλες τους. Κάθε δυο ώρες ν’ αλλάζουν γραμμή, κατά πού φυσάει ο άνεμος. Για να εξασφαλίσουν τον αυριανό επιούσιο των αξιωμάτων. Για να δέσουν τον γάιδαρό τους. Άλλα προχτές να λένε, άλλα χτες να διοχετεύουν οι «κύκλοι» τους _ χα _, άλλα σήμερα να δηλώνουν. Να βγάζουν ανακοινώσεις, να στήνονται για δηλώσεις κι ύστερα να τα παίρνουν όλα πίσω. Αδίστακτα, απροκάλυπτα, χωρίς αιδώ, χωρίς ούτε καν τα προσχήματα. Ανεμοδούρες θλιβερές.
Ντρέπομαι. Ντρέπομαι γι’ αυτούς που με κυβερνούν. Και γι’ αυτούς που φιλοδοξούν να με κυβερνήσουν. Αυτοί όχι. Ξετσίπωτοι! Εντελώς ξετσίπωτοι! Βρε, ους!
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
No comments:
Post a Comment