Άντον Μπρούκνερ: Λειτουργία αρ. 3 / Κρατική Ορχήστρα Αθηνών / Μουσική διεύθυνση: Μίχαελ Ζάντερλινγκ. Σολίστ: Άννα Στυλιανάκη, σοπράνο, Μαίρη-Έλεν Νέζη, μέτζο σοπράνο, Μάριο Τζεφίρι, τενόρος, Πέτρος Μαγουλάς, μπάσος.
Εξαιρετική η ιδέα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών για την Πασχαλινή Συναυλία της: η Λειτουργία αρ. 3, σε φα ελάσσονα, για τέσσερις σολίστ, μικτή χορωδία και ορχήστρα, WAB 28 του Άντον Μπρούκνερ (1868, με αρκετές μεταγενέστερες αναθεωρήσεις, πρώτη εκτέλεση 1872). Ένα αριστούργημα, ένας ογκόλιθος της εκκλησιαστικής μουσικής που πήγασε από τη βαθιά θρησκευτική πίστη του αυστριακού συνθέτη και έχει συντεθεί από ένα μεγάλο συμφωνιστή του 19ου αιώνα, που ήταν ο Μπρούκνερ, στην ωριμότητα της καριέρας του, ένα βήμα πριν στραφεί
σχεδόν αποκλειστικά στη σύνθεση των Συμφωνιών του: συμφωνικοί όγκοι για μία ενισχυμένη ορχήστρα, μεγάλη, μικτή χορωδία και τέσσερις σολίστ, συνταιριασμένα όλα με απαράμιλλη τέχνη σε μία εξαμερή πολύπλοκη, αργόσυρτη, βαθιάς εσωτερικότητας σύνθεση, ιδιαίτερης βαρύτητας αλλά και μεγάλης ανάτασης. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών είχε την τύχη να οδηγηθεί από έναν εξαίρετο αρχιμουσικό. Ο Γερμανός Μίχαελ Ζάντερλινγκ στο πόντιουμ απέδειξε ότι δεν είναι απλώς «γιος του ιστορικού μαέστρου Κουρτ Ζάντερλινγκ». Αλλά ένας μαέστρος αυτεξούσιος, με δική του προσωπικότητα, έξοχος. Λιτός, αυστηρός, με σταθερό
χέρι, με μικρές, κοφτές, γεωμετρικές κινήσεις, προσηλωμένος, χωρίς θεατρικότητα και χωρίς «χορογραφία», οδήγησε την ΚΟΑ -σε καλή στιγμή της- με αποφασιστικότητα και με τη μέγιστη ακρίβεια, προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια: ιδανικός τρόπος για την εκτέλεση του καθόλου εύκολου έργου του Μπρούκνερ. Άψογη η συνεργασία του, και με τους τέσσερις σολίστ, από τους οποίους διέκρινα περισσότερο τη σοπράνο Άννα Στυλιανάκη και
χέρι, με μικρές, κοφτές, γεωμετρικές κινήσεις, προσηλωμένος, χωρίς θεατρικότητα και χωρίς «χορογραφία», οδήγησε την ΚΟΑ -σε καλή στιγμή της- με αποφασιστικότητα και με τη μέγιστη ακρίβεια, προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια: ιδανικός τρόπος για την εκτέλεση του καθόλου εύκολου έργου του Μπρούκνερ. Άψογη η συνεργασία του, και με τους τέσσερις σολίστ, από τους οποίους διέκρινα περισσότερο τη σοπράνο Άννα Στυλιανάκη και
τον μπάσο Πέτρο Μαγουλά, χωρίς καθόλου να υποτιμώ την εμπειρότατη, εξαίρετη μέτζο Μαίρη-Έλεν Νέζη και τον τενόρο Μάριο Τζεφίρι, αν και μου φάνηκε ο πιο αδύναμος από τους τέσσερις. Στο πολύ καλό αποτέλεσμα, οπωσδήποτε, συνετέλεσαν οι -αποφασιστικής σημασίας για την Λειτουργία- δύο χορωδίες που συνέπραξαν: η Χορωδία της ΕΡΤ, σε διδασκαλία/διεύθυνση του Δημήτρη Κτιστάκη, και η Μεικτή Δημοτική Χορωδία Αθηνών, σε διδασκαλία/διεύθυνση Σταύρου Μπερή. Μία βραδιά γεμάτη και κατανυκτική -αγαπημένος μου, άλλωστε, ο Μπρούκνερ- και μία συναυλία που καταγράφεται στο ενεργητικό της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
(Εξυπηρετικό το πρόγραμμα-αφίσα της συναυλίας -υπεύθυνη έκδοσης Αλίκη Φιδετζή, σύνταξη κειμένων Τίτος Γουβέλης).
Τη συναυλία παρακολούθησα με πρόσκληση της ΚΟΑ και ΟΧΙ με μεσολάβηση του Γραφείου Τύπου του Μεγάρου Μουσικής.
Τη συναυλία παρακολούθησα με πρόσκληση της ΚΟΑ και ΟΧΙ με μεσολάβηση του Γραφείου Τύπου του Μεγάρου Μουσικής.
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, 24 Απριλίου 2019.
No comments:
Post a Comment