Η κόλαση είμαστε εμείς
Η Λυρική Σκηνή εγκαινίασε οπερατικά -προηγήθηκε το Μπαλέτο της, με τα «Τοπία»- την Κεντρική Σκηνή της στην καινούργια Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» του ΚΠΙΣΙΝ με μία παραγωγή της σεζόν 2013/2014: τον «Μάκβεθ» του Τζουζέπε Βέρντι. Ευφυής η επιλογή να ξεκινήσει την πρώτη, δοκιμαστική, περίοδό της εκεί με μία από τις καλύτερες παραγωγές της των τελευταίων δεκαετιών.
Ο σκηνοθέτης Λορέντσο Μαριάνι έχει στήσει μία μοντέρνα, έξυπνη αλλά όχι εξυπνακίστικη και καθόλου αυθαίρετη παράσταση πάνω στην έξοχη όπερα του Βέρντι, με ιδέες και ευρήματα που αντλούνται με ουσιαστικό τρόπο από το λιμπρέτο του Πιάβε (με προσθήκες Μαφέι) και συμπορεύονται αρμονικά με τις μουσικές του Βέρντι, καίρια απηχώντας το ομώνυμο σεξπιρικό δράμα στο οποίο η όπερα βασίζεται: μία σκοτεινή, ζοφερή, κοντά στην κόλαση -λαμαρίνα και αίμα-, συναρπαστική παράσταση ενός σκηνοθέτη που ξέρει να κάνει όπερα.
Μία παράσταση για την οποία συνεργάστηκαν άψογα, ως φαίνεται, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, χορογράφος και σχεδιάστρια βιντεοπροβολών, με κορυφαίο τον Λίνους Φέλμπομ στη μοναδική δουλειά του οποίου πολλά οφείλει -και εγένετο Κόλαση μέσα από τους φωτισμούς που έχει σχεδιάσει. 
Ο Λουκάς Καρυτινός διηύθυνε με βερντιάνικο σφρίγος την Ορχήστρα της Λυρικής αλλά, κάποιες στιγμές, με μεγάλη βιασύνη ώστε να δημιουργούνται προβλήματα συμπόρευσης με τους τραγουδιστές που σαν να κυνηγούσαν την ορχήστρα. Η Χορωδία της Λυρικής σε εξαιρετική στιγμή. 
Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, έξοχος στον επώνυμο ρόλο: φωνή απολύτως μεστή, φιγούρα τεατράλε, σωματικότητα, υποκριτική άψογη -καμία σχέση με τον μέσο όρο της οπερατικής υποκριτικής…, ένας Άντρας-Πολεμιστής που δεν μπορεί να αντέξει την κόλαση την οποία ανακαλύπτει μέσα του, τα μάτια του καθρεφτίζουν, στις διεσταλμένες κόρες τους, τις πύλες «της κόλασης που άνοιξε το στόμα της για να καταπιεί όλη την πλάση». 
Έξοχη φωνητικά, με μέγεθος ανάλογο των απαιτήσεων του ρόλου και ικανοποιητική υποκριτική η Λαίδη Μάκβεθ της Δήμητρας Θεοδοσίου. Ισότιμοι πλάι τους, ο Πέτρος Μαγουλάς (Μπάνκο), ο Δημήτρης Πακσόγλου (Μακντάφ) και η Αντωνία Καλογήρου (Ακόλουθος της Λαίδης Μάκβεθ). Μία έξοχη παράσταση. Που αξίζει να μη τη χάσετε. (Φωτογραφίες: Βασίλης Μακρής).
Παραθέτω το link από τον εκτεταμένο σχολιασμό της που έκανα στις 20 Ιανουαρίου 2014, στο πρώτο ανέβασμά της από την Λυρική, στο Μέγαρο Μουσικής. Η παράσταση είναι η ίδια εκτός από το -περιττό, κατά τη γνώμη μου- μπαλέτο της τρίτης πράξης που αφαιρέθηκε, χωρίς τον Μύρωνα Μιχαηλίδη στο πόντιουμ και με κάποιες αλλαγές στη διανομή. Οι τωρινές εντυπώσεις μου είναι, επίσης, οι ίδιες -ίσως και καλύτερες:
No comments:
Post a Comment