April 12, 2017

Tip: «Αφέντης και δούλος»


«Σεσημασμένος» περί το θέμα, ο Γιώργος Νανούρης: συνευθυνόταν -κατά το ένα τρίτο, «συνεργοί», η Όλια Λαζαρίδου και ο Ηλίας Κουνέλας- ως προς τη διασκευή για το θέατρο και τη σκηνοθεσία -μία έξοχη παράσταση ανάτασης- του διηγήματος του Λεφ Νικολάιεβιτς Τολστόι «Από τι ζουν οι άνθρωποι». 




Ο Γιώργος Νανούρης επανέρχεται στον Τολστόι. Με άλλο ένα εκτεταμένο διήγημά του: «Αφέντης και δούλος» (1895). Που διασκεύασε και ανέβασε ο ίδιος, μόνος πια, στο «Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου». Ένας άπληστος, εκμεταλλευτής, εγωκεντρικός γαιοκτήμονας σε ένα ρωσικό χωριό του 1870, ο Μπρεχουνόφ, ζεύει στο έλκηθρό του τον Νικήτα, έναν από τους μουζίκους που έχει στη δούλεψή του, για να τον μεταφέρει, μέσα στη νύχτα, στο γειτονικό χωριό ώστε να προλάβει να φτάσει πρώτος, πριν χαράξει, με το σκοπό να αγοράσει ένα ακόμα κομμάτι γης που το παζαρεύει και έχει κατεβάσει χαμηλά την τιμή του. Οι δύο άντρες πέφτουν σε χιονοθύελλα, χάνουν το δρόμο τους και

σταματούν, περιμένοντας να φέξει, με τον επικρεμάμενο κίνδυνο να παγώσουν και να πεθάνουν. Ο Μπεζουχόφ στην αρχή σκέφτεται μόνο την περιουσία που δεν θα χαρεί αν πεθάνει αλλά ο θάνατος που ενεδρεύει, σιγά-σιγά, θα τον μεταλλάξει: θα θυσιαστεί και θα γλυτώσει με τη ζεστασιά του γούνινου παλτού του και του ίδιου του σώματός του τον κουρελοντυμένο μουζίκο. 
Το κείμενο που εκφράζει την ουμανιστική σκέψη και την κριτική του αντιφατικού Τολστόι για την κοινωνική αδικία, μέσα, όμως, από ένα πλέγμα δικής του αντιλήψεως χριστιανισμού, αναδεικνύεται σε ένα θερμής ανθρωπιάς, παλλόμενο, ποιητικό, συγκινητικό θεατρικό κομμάτι, εξαιρετικών ρυθμών -μουσική!-, που το στηρίζουν το ευφάνταστο σκηνικό -με το υπέροχο έλκηθρο- της Μαίρης Τσαγκάρη, οι μουσικές του Λόλεκ, οι φωτισμοί του Χρήστου Τζιόγκα και, κυρίως, οι δύο ερμηνείες: του ίδιου του Γιώργου Νανούρη -με κάποιες αδύναμες στιγμές- και, βασικά, του συγκλονιστικού Δημήτρη 
Λιγνάδη που, με την ωριμότητα, την απόλυτη κυριαρχία στα μέσα του, την αμεσότητα και το μοναδικό -αποφασιστικής σημασίας ειδικά εδώ, σε ένα κομμάτι που στηρίζεται στην αφήγηση- φωνητικό του όργανο, για άλλη μία φορά αποδεικνύει ότι κατατάσσεται στην εντελώς πρώτη γραμμή του υποκριτικού δυναμικού μας. Μία παράσταση που θα γεμίσει τις μπαταρίες σας για πολύ καιρό. Μην τη χάσετε!

No comments:

Post a Comment