Tip: «Aurora»

Μία «σπασμένη» πλαγγόνα. Πανέμορφη. Η καλλονή και εξαίρετη ηθοποιός Ηλέκτρα Νικολούζου. Κάτασπρο -μάσκα- πρόσωπο. Ντυμένη (Ianis Chamalidy) με ένα κατακόκκινο, υπέροχο φόρεμα. Ριγμένη σε έναν ου τόπο. Μία πλαγγόνα που σιγά-σιγά έρχεται στο φως και «συναρμολογείται». Και μέσα στην ακινησία ή την αργή, ράθυμη χορογραφημένη (κινησιολογική επιμέλεια Ευαγγελία Ράντου) κίνησή της, στον σκηνικό χώρο που έχει σχεδιάσει η Έφη Μπίρμπα για τον «Ριχάρδο Β΄», τη μόνιμη παράσταση του θεάτρου

«Ροές» όπου και το θέαμα αυτό φιλοξενείται, ερμηνεύει ένα μονόλογο. Χωρίς να λέει ούτε μία κουβέντα επί σκηνής -voice-over. Μία σύνθεση κειμένων -πεζά και ποίηση. Από Λουκρήτιο και Άγιο Αυγουστίνο και Κόλεριτζ μέχρι Αρτό και Σεν-Τζον Περς και Πεσόα ή και του ίδιου του Βλαδίμηρου Νικολούζου, του σκηνοθέτη της παράστασης. Κάτι το μυστηριακό, το μεταφυσικό, το εξωπραγματικό, το τελετουργικό… -κάτι από «Ιεροτελεστία της άνοιξης». Θα βρεθεί ανάμεσα σε μία λόχμη από ξερόχορτα, ένα μπουκέτο από αυτά στα χέρια της, ένα διαρκές, απολύτως υποβλητικό μουσικό υπόστρωμα -ένα μουσικό/ηχητικό τοπίο (cadet sOn-ampulist/Βαγγελίνο Κουρεντζής) κοσμογονικό-, η ραθυμία γίνεται σπαραγμός, το σώμα της αναδεύει, πάλλεται, σπαράσσεται, το στήθος της γυμνώνεται, η λευκή μάσκα του προσώπου αλείφεται με αίματα, για να οδεύσει, συντετριμμένη από τον αγώνα και την αγωνία της ζωής, προς το αμφίβολο φως μιας λύτρωσης, μιας αυγής -μιας aurora…

Και ο Σάκης Μπιρμπίλης (σχεδιασμός φωτισμών), για άλλη μια φορά, να παραδίδεται, να βυθίζεται στην έμπνευση με τρόπο συγκλονιστικό, να αναδεικνύεται σε συνδημιουργό -αυτά τα πορτατίφ γραφείου, τι έξοχο εύρημα! Η παράσταση μου άφησε μία αίσθηση όμοια μ’ αυτή που είχα στις πρώτες συναντήσεις μου με τις δουλειές της «Ομάδας Εδάφους» και του Δημήτρη Παπαϊωάννου: συναρπαστική. Την ποιότητα της υποκριτικής της Ηλέκτρας Νικολούζου τη γνώριζα. Αν υπολογίσω, όμως, πως είναι η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Βλαδίμηρου Νικολούζου -αδέλφια είναι- θα μιλούσα για αποκάλυψη: 45 καθηλωτικά λεπτά. Θα σας συνιστούσα να δείτε την παράσταση αυτή απόψε. Είναι η τελευταία της -προγραμματισμένη- βραδιά. Ελπίζω, βέβαια -είμαι σίγουρος, δηλαδή- ότι δεν θα είναι και η ύστατη.