Πάρα πολλοί διαβάσατε -και μπράβο σας που είχατε την υπομονή, η έκτασή του είναι απαγορευτική...- το δημοσιευμένο το 2010 αλλά πολύ επίκαιρο και διαφωτιστικό, σε σχέση με την παρούσα κατάσταση, στην τότε ιστοσελίδα mediasoup.gr της κ. Σεμίνας Διγενή, κείμενο-φιλιππικό (στην κιτς, κιτρινιάρικη εκδοχή του) εναντίον μου του ηθοποιού/σκηνοθέτη κ. Γιώργου Κιμούλη, που ανάρτησα χτες. Διάβασα κι εγώ προσεκτικά τα σχόλιά σας -έως και ψυχίατρος επενέβη!- και σας ευχαριστώ. Όπως είχα προειδοποιήσει δεν απάντησα. Σήμερα, όμως, θα ήθελα να κλείσω με έναν επίλογο.
Το κείμενο αυτό θα έπρεπε να συνοδεύεται με την ανάρτηση και των κειμένων μου που «κρίνονται». Δεν το έκανα για να μη σας βαρύνω -το ένα τουλάχιστον είναι μεγάλο, προορισμένο για δισέλιδο στα «Νέα». Έτσι, βέβαια, δεν έχετε την πλήρη εικόνα τού τι διεπράχθη. Σας έγραψα, ήδη, ότι ο κ. Κιμούλης αναφέρεται σε δύο κείμενά μου -ένα ρεπορτάζ και μία κριτική παρουσίαση- για την ίδια παράσταση εσκεμμένα παρουσιάζοντας το ρεπορτάζ ως κριτική φτηνού επιπέδου και γελοία. Στη συνέχεια αποσπά φράσεις ή παραγράφους που, έξω από το σώμα του κειμένου, μπορεί να φανούν στον αναγνώστη ξεκάρφωτες, ειρωνεύεται την συνειδητή προφορικότητα του ρεπορτάζ ως ασυνταξίες, διαστρεβλώνει τα πάντα, με τρόπο που κάποιος ο οποίος δεν έχει διαβάσει τα κείμενα και, μάλιστα, αν δεν είναι του χώρου, μπορεί εύκολα να πιστέψει, το λιγότερο, ότι ο κ. Κιμούλης «σωστά εκμεταλλεύεται, όντως ‘λάθη’ και ‘ασυνταξίες’ μου» -μία ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΓΚΕΜΠΕΛΣΙΚΗ τακτική.
Με ρώτησαν και τότε και τώρα πώς αισθάνθηκα διαβάζοντας το ρυπαρό αυτό κείμενο. Πρώτα ένοιωσα απέχθεια και μια μπόχα. Μετά θλίψη. Βαθιά θλίψη. Και ανησυχία. Για το πώς μπορεί να καταντήσει ένα καλλιτέχνης. Υποτίθεται, μάλιστα, «καλλιεργημένος».
Δεν θα συνεχίσω. Απλώς θα παραθέσω ένα κείμενο από την στήλη «Μικροπράγματα» του Άρη Δημοκίδη, στην «Lifo», που δημοσιεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013, με αφορμή μία νέα επίθεση του εν λόγω κατά άλλου προσώπου αλλά εκτεταμένα αναφέρεται και στο συγκεκριμένο «δικό μας» του 2010. Έτσι θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε και μία -γιατί ήταν περισσότερες, ανάλογου επιπέδου- από τις απαντήσεις του στο σχόλιο της διακεκριμένης δημοσιογράφου/συγγραφέα Κυρίας Στέλλας Βλαχογιάννη -που με υπερασπίστηκε εκτιθέμενη- απολαμβάνοντας το απαράμιλλο ύφος του.
No comments:
Post a Comment