Όμοιος ομοίω...

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες μέρες, Τέτοια Λόγια... 18

Όμοιος ομοίω αεί πελάζει... Μωρέ, τα ’χει πει ο Πλάτων, χρόοοοοοονια πριν. Αλλά -παλιός στην πιάτσα- δε σταματώ να το διαπιστώνω διαρκώς. Το βήτα πράμα -άσε το γάμμα...-, κι ας έχει κατ’ επίφασιν «ποιοτικές» ανησυχίες, κι ας δημοσιοποιεί σκέψεις και ιδέες «ουσιαστικές», κι ας εμφανίζεται «σκεπτόμενο», κι ας συνεντευξιάζεται «εκ βαθέων», στο τέλος, αργά ή γρήγορα, θα το συναντήσει το άλλο βήτα πράμα -άσε το γάμμα...- και θα ταιριάξουν και θα τακιμιάσουν και θα σμίξουν και θα αλληλοκολακεύονται και θα αλληλολιβανίζονται και θα αλληλοδοξάζονται και θα αλληλογλείφονται και θα αλληλομοιράζονται τα γέλια και τις χαρές τους και θα αλληλοσφουγγίζουν τα δάκρυά τους και  θα αλληλοβραβεύονται και θα αλληλοδεξιώνονται και θα αλληλοεξυπηρετούνται και θα αλληλοχρηματοδοτούνται -με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Στις τέχνες -στο θέατρο, πρώτα-πρώτα, που ξέρω καλά τον κόσμο του-, στη δημοσιογραφία που τη ζω από μέσα, στις διαπλοκές μεταξύ τους το διαπιστώνω και το επιβεβαιώνω κάθε μέρα.

«Σιγά τη διαπίστωση», θα μου πείτε. «Δεν την είχες κάνει νωρίτερα;». Και βέβαια την είχα κάνει. Αλλά αφότου μπήκα στο face book βγαίνουν όλα τόσο ανάγλυφα, γίνονται όλα τόσο απροκάλυπτα... Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει. Το βήτα με το βήτα -άσε το γάμμα με το γάμμα... Πήξαμε.

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...