«Φύγε από μπροστά μου, μου πληγώνεις τα μάτια»...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 177

 

Αν είχαμε στο ελληνικό θέατρο -με τα ων ουκ έστιν αριθμός βραβεία που μοιράζονται επί δικαίους και αδίκους, κάθε χρόνο...- και «Χρυσά Βατόμουρα», α λα Χόλιγουντ, για τα χειρότερα, άνετα το «βραβείο» ενδυματολογίας για φέτος θα πήγαινε στην Ιωάννα Τσάμη για τα κοστούμια της στις «Εύθυμες κυράδες». Διασκευή σε μιούζικαλ απ’ τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο (κείμενο και στίχοι) και Θέμη Καραμουρατίδη (μουσική) της κωμωδίας του Σέξπιρ «Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ» που παίζεται στην Κεντρική Σκηνή (πάλι ξέχασαν το «Δημήτρης Ροντήρης» στο πρόγραμμα, γιατί τότε τη βάφτισαν έτσι;...) του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά. Τα είδα και, σε συνδυασμό με τις περούκες, σκιάχτηκα -«φύγε από μπροστά μου, μου πληγώνεις τα μάτια» που ακούει ο Ριχάρδος να του λέει η Λέδη Άννα στον «Ριχάρδο Γ΄», για να προσφύγω κι εγώ στον Σέξπιρ... 

Ναι, η ίδια Ιωάννα Τσάμη είναι, η οποία έχει υπογράψει, μεταξύ πολλών άλλων, τα αριστουργηματικά κοστούμια στο «Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ο’ Νιλ που ανέβασε το 2013 ο Γιάννης Χουβαρδάς στο Εθνικό και που, φέτος, υπογράφει, ακριβώς από κάτω, στη Σκηνή «Ωμέγα» του Δημοτικού, και τα, επίσης, έξοχα κοστούμια στο «Amalia melancholia. Η βασίλισσα των φοινίκων» της Ζωής Χατζηαντωνίου -και της Έμιλυ Κολιανδρή. Δεν ξέρω τι της συνέβη. Ίσως ήταν η δεκαετία του ’80 που επέλεξε ο σκηνοθέτης Λευτέρης Γιοβανίδης για το «φαντασμαγορικό μιούζικαλ» -θα γλίστρησε  κι έπεσε βαθιά στο πηγάδι του κιτς... 

Για την παράσταση, γενικότερα, θ’ αποφύγω να μιλήσω -δεν είναι μόνο τα κοστούμια...- γιατί υπάρχουν στη διανομή αρκετοί ηθοποιοί που εκτιμώ πολύ και με τους οποίους συμπάσχω. Αλλά και κάποιοι που θα πρέπει να σκέφτονται ότι δεν μπορούν να παίξουν τα πάντα, ειδικά αν ουδεμία σχέση έχουν με το ρόλο....