Στάνκογλου the Greek

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 181

Έχω δει τον Γιάννη Στάνκογλου πολλές φορές. Ίσως και σ’ όλους τους ρόλους του στη σκηνή. Ποτέ δεν τον είδα τόσο μεστό, τόσο ώριμο, όσο στον «Ζορμπά» που παρουσιάστηκε στον «Ελληνικό Κόσμο». Να ερμηνεύει τον επώνυμο ρόλο -του Αλέξη Ζορμπά-, μ’ ελληνική γνησιότητα, κρατώντας ολόκληρη την παράσταση στους ώμους του. Ένα ρόλο που δεν του ταίριαζε κουτί αλλά τον σχεδίασε -φωνή, κίνηση...-, τον γέμισε, τον δούλεψε, τον υπερασπίστηκε μ’ όλη του την ψυχή κι όλο του το κορμί. 

Σίγουρα, αποφασιστική ήταν η στήριξη κι η καθοδήγηση του σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα που συνυπέγραφε, μαζί με τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο, την πολύ καλή θεατρική απόδοση κι επεξεργασία του μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη. Με -πλάι στον Γιάννη Στάνκογλου- την πάντα σημαντική και με

χιούμορ Όλια Λαζαρίδου ως Μαντάμ Ορτάνς, τον καλό αλλά εδώ λίγο υποτονικό Αιμιλιανό Σταματάκη στο ρόλο του Συγγραφέα, την Ηλιάνα Μαυρομάτη ως Χήρα Σουρμελίνα κι έναν πολυμελή θίασο -μια παραγωγή που δεν τσιγκουνεύτηκε τα μέσα- απ’ τον οποίο ξεχώρισα τον Μαυραντώνη του Ιβάν Σβιτάιλο - ηθοποιός με μέγεθος και κύρος.

Ο Γιάννης Κακλέας είχε οργανώσει άριστα μια από τις καλύτερες «μεγάλες» παραστάσεις του -έληξε την Κυριακή, την τελευταία της είδα. Αλλά εκείνη τη

σκηνή στο καφέ σαντάν, με τις ημίγυμνες χορεύτριες στα ορια(ε)ντάλ και το σεξ στο σεπαρέ, τι την ήθελε; Φτήνυνε το σύνολο και κατέβασε το επίπεδο.