Παραμύθια αποδομημένα

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες μέρες, Τέτοια Λόγια... 173

 

Έξοχη μουσικά η παράσταση της όπερας (1881) του γεννημένου στην Γερμανία αλλά πολιτογραφημένου Γάλου Ζακ (Γιάκομπ) Όφενμπαχ «Τα παραμύθια του Χόφμαν», αντλημένης απ’ τις φανταστικές ιστορίες του 

γερμανού ρομαντικού Ε. Τ. Α. Χόφμαν, που παρουσιάζει η Λυρική: η Ορχήστρα της  Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τον Λουκά Καρυτινό στο πόντιουμ, στιβαρή, μεστή, απόλυτα στο ύφος του έργου, σε μια εξαιρετική στιγμή της, σπουδαίες φωνές και καλοί ερμηνευτές οι μετακλημένοι δυο βασικοί πρωταγωνιστές -ο βρετανός τενόρος Άνταμ Σμιθ (Χόφμαν), με πολύ ισχυρό φωνητικό μέταλλο και η αμερικανίδα σοπράνο 

Νικόλ Σεβαλιέ (που επιτυχώς ακροβατεί σε τέσσερις ρόλους -Στέλλα, Ολυμπία, Αντωνία, Τζουλιέτα), πολύ καλοί κι οι δικοί μας της διανομής -ο εξαίρετος μπάσος Χριστόφορος Σταμπόγλης (Κρεσπέλ και Λούθιρος), η μέτζο 

Μαίρη-Έλεν Νέζη (Νικλάους και Μούσα), ο μπάσος Τάσος Αποστόλου (Λιντόρφ, Κοπελιούς, Δρ Μιράκλ και Νταπερτούτο), η μέτζο Μαργαρίτα Συγγενιώτου (άκρως εντυπωσιακή Φωνή από τον Τάφο)...-, άψογη κι η Χορωδία της ΕΛΣ με διευθυντή τον Αγαθάγγελο Γεωργακάτο.

Αλλά η σκηνοθεσία του Πολονού Κρίστοφ Βαρλικόφσκι, υπερφορτωμένη, με πολλές κινηματογραφικές αναφορές -έως και απονομή Όσκαρ θα δείτε...-, με 

πρόσθετες περιττές πρόζες, με πολλά, πάρα πολλά μικρόφωνα με πόδι -όχι, πάντως, ενεργά-, με σώβρακα -σήμα κατατεθέν του «μεταδραματικού»...-, προσωπική του υπόθεση. Ο Βαρλικόφσκι ανήκει στη χορεία 

των σκηνοθετών -που πληθύνονται- οι οποίοι θέλουν να επιβάλουν, ντε και καλά, τα όποια οράματά τους, τις όποιες εμμονές τους. Όταν τα προς παράσταση κείμενα είναι δικά τους ή συνθέσεις τους από κείμενα τρίτων,  

με αφορούν. Όταν τα κείμενα είναι άλλων που «αποδομούνται» ήτοι καπελώνονται δεν με αφορούν. Ειδικά όταν πρόκειται, όπως στη συγκεκριμένη περίσταση, για όπερα όπου καθόλου δεν συμπορεύονται με τη μουσική. Και βέβαια βρήκα ενδιαφέρουσες στιγμές, και βέβαια τα σκηνικά της Πολονής Μαλγκορζάτα Στσέσνιακ είναι εμπνευσμένα αλλά μέχρις εκεί. Είναι, 

όμως, τόσοι οι γράφοντες που διαφωνούν μαζί μου... (Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος).