Στο Φτερό / Οι πλόες επιτρέπονται: γλυκό ταξίδι θαλασσινό μες το χειμώνα

 

«Κατάστρωμα Α»: Γιάννης Κότσιρας, τραγούδι,  Γιώργος Γάλλος, Νάνσυ Μπούκλη, ηθοποιοί / Κείμενα: Οδυσσέας Ιωάννου. Σκηνοθεσία: Γιώργος Κουτλής. 

 

Ήρθε από πίσω, από την πλατεία. Και κατηφόρισε,  φορώντας μία καπαρντίνα, τον κεντρικό διάδρομο προς τη σκηνή. Αυτόν το διάδρομο απ’ όπου, κάποτε, αναδυόταν η πασαρέλα των επιθεωρήσεων. Κάτω από τον πολυέλαιο που, κάποτε, τον κατέβαζαν, φορτωμένο λαμπερές αρτίστες τυλιγμένες σε αστραφτερές τουαλέτες και μποά. Ανέβηκε, πλάτη στο κοινό, να μας γλυκαίνει με «Τα ήσυχα βράδια» του Λάκη Παπαδόπουλου και της αξέχαστης Μαριανίνας

Κριεζή -«ΤΟ τραγούδι της Αρλέτας», το αξεπέραστο- στα χείλη, στο κατάστρωμα Α του πλοίου -Πειραιάς, Πάρος, Νάξος, Ίος, Σαντορίνη- στο οποίο έχει μετασχηματίσει τη σκηνή  του «Ακροπόλ» η σκηνογράφος Νίκη Ψυχογιού -σωσίβια κρεμασμένα, στη μία άκρη ένας καραβίσιος καναπές, στην άλλη ένα μπαρ και, ανάμεσά τους, ένα πάλκο για τους έξι εξαίρετους μουσικούς της ορχήστρας, με επικεφαλής, στα πλήκτρα, τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο που έχει φροντίσει και τις ενορχηστρώσεις-, γύρισε φάτσα, έβγαλε την καπαρντίνα και 

μας καλωσόρισε ο Γιάννης Κότσιρας στο θαλασσινό ταξίδι μες το χειμώνα: «Κατάστρωμα Α», ο τίτλος του. Ένα ταξίδι όμορφο, ήρεμο, με μπονάτσα και με πρόγραμμα γοητευτικό. Ο πλους άρχισε με την «Αλεξάνδρεια» της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και με Ρεμπούτσικα συνεχίστηκε -με το εμβληματικό για την καριέρα του Γιάννη Κότσιρα «Το τσιγάρο». Και μετά και τι δεν τραγούδησε... «Το σεντόνι» του Μανώλη Φάμελλου, «Κάθε φορά» του Σταύρου Σιόλα, «Εφάπαξ» του αξέχαστου Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, «Φως» και «Σασμός» του Νίκου Τερζή από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά -σουξέ!-, το υπέροχο «Είσαι η Πρέβεζα και το Κιλκίς» του Θάνου Μικρούτσικου, «Το λύχνο του άστρου» του Μίκη από το

«Άξιον εστί» του  Ελύτη, «Αλανιάρα απ’ τον Πειραιά» του Μάρκου, «Απρίλη μου» του Μίκη και πάλι -μεσολάβησε το «Να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς» του Σταύρου Ξαρχάκου από την ορχήστρα- «Και πάλι παιδί» -ένα τραγούδι του ίδιου του Γιάννη Κότσιρα-, «Κοίτα γύρω» του Χριστόφορου Γερμενή, «Θεσσαλονίκη» του Μικρούτσικου... Εκεί, η χαρισματική Δήμητρα Μπουλούζου της ορχήστρας άφησε το βιολί της και με μία κρυστάλλινη φωνή τραγούδησε «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» του Ξαρχάκου ενθουσιάζοντας, πριν δώσει τη σκυτάλη και πάλι στον Γιάννη Κότσιρα: «Πρώτη φορά» του Μίμη Πλέσσα, «Έλα και κόψε με στα δυο» του Γερμενή, το δικό του «Δυο ξένοι», «Πώς θα πεθάνω εγώ για σένα» του Κώστα Λειβαδά. Η Δήμητρα Μπουλούζου επανήλθε με τη φωνάρα της στο «Σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες» του Πλέσσα και ο Γιάννης Κότσιρας ξανά, με «Τυφλές ελπίδες» του Πέτρου Δουρδουμπάκη, «Φύλακα άγγελο» του Αντώνη Μιτζέλου, για να κλείσει με το «Έτσι κι αλλιώς» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, που μας είπε 

πόσο του λείπει και το οποίο είχε ήδη τραγουδήσει στην πρώτη εκδοχή του. Αν νομίζετε, όμως, πως πρόκειται απλώς για μία συναυλία, με μία επιλογή από τα καλύτερα τραγούδια του Γιάννη Κότσιρα, κάνετε λάθος. Πάνω στη σκαλέτα, στον τραγουδιστικό ιστό της παράστασης ο Οδυσσέας Ιωάννου έπλεξε μία απλή θεατρική ιστορία, ένα, σχεδόν, μονόπρακτο που συμβαδίζει, που συμπλέει με τα τραγούδια χωρίς να τα εικονοποιεί: ένας πενηντάρης, ο Παύλος, που ταξιδεύει στην Ίο, για να σκοτώσει τις αναμνήσεις από τη γυναίκα με την οποία έχουν χωρίσει, τυχαία γνωρίζεται με την Μαρίνα, ένα κορίτσι που ταξιδεύει για την Σαντορίνη. Στην αρχή από μακριά, από τις δύο πλαϊνές στη σκηνή του «Ακροπόλ», σιδερένιες  σκάλες, εκεί που κάποτε απλωνόταν το μπαλέτο,  σιγά-σιγά, θα πλησιαστούν. Άλλη η γλώσσα του, άλλη η γλώσσα της, άλλη η νοοτροπία του, άλλη η δικιά της -αναδίνει μία ελευθερία, μία ανεξαρτησία, ίσως και κάτι σαν θράσος-, ψιλοσυγκρούονται αλλά, τελικά, πλησιάζονται, εκείνος δεν κατεβαίνει στην Ίο και της εξομολογείται ότι κάτι νοιώθει για εκείνη, το κορίτσι τρομάζει και, αρχικά, τρέπεται σε φυγή, ξαναγυρίζει όμως, Θα κατεβούν και οι δύο, αλλά χώρια, στην Σαντορίνη όπου δεν θα είναι δύσκολο να ξανασυναντηθούν τυχαία -η ιστορία μένει με τέλος ανοιχτό. Στο μεταξύ έχουν συμπλεύσει με τον Γιάννη Κότσιρα -εκείνος στα μαύρα, με ένα γιλεκάκι ρελιασμένο με κόκκινο, από τη θέση του μπάρμαν τους σερβίρει ποτά και σε μας τα τραγούδια του. Τα δύο κομμάτια, τραγουδιστικό και θεατρικό, πλέκονται αρμονικά, με τον Γιώργο Κουτλή να έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία και τον Γιώργο Γάλλο -που ρίχνει και μία ζεϊμπεκιά- και την Νάνσυ Μπούκλη, σε πολύ καλή επαφή μεταξύ τους και με τον Γιάννη Κότσιρα, άμεσους, με χιούμορ, εξαιρετικούς -και όταν τραγουδούν. Κράτησα από τη μουσική αυτή  παράσταση την αίσθηση ενός σφριγηλού, ακμαίου γνήσια λαϊκού τραγουδιστή με αισθαντική φωνή, του Γιάννη Κότσιρα που δεν έχει φοβηθεί την ποπ και που έχει ασκηθεί και στο έντεχνο, ένα πρόγραμμα ιδιαίτερα ελκυστικό, τη μεγάλη συμμετοχή του κοινού που λειτουργούσε συχνά ως χορωδία και μάλιστα καλλίφωνη, τα καίρια, ουσιαστικά -όχι τα συνήθη, στις περιπτώσεις αυτές, φληναφήματα- κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου -«τον κόσμο τον κάνουν καλύτερο οι λίγοι και χειρότερο οι ελάχιστοι» ακούγεται, ανάμεσα σε άλλα. Αλλά η στιγμή που θα φυλάξω είναι όταν το κορίτσι φοράει μία μάσκα ύπνου, γέρνει στο κεφαλάρι του καναπέ  και αποκοιμιέται και, τότε, ο Παύλος βγάζει το σακάκι του και τη σκεπάζει προσεκτικά: τρυφερή και βαθύτατα συγκινητική. Να πάτε. Θα ευφρανθείτε. Ταξίδι πετυχημένο (Φωτογραφίες: Χρήστος Συνμεωνίδης).

(Η παράσταση, δυστυχώς, δεν έχει ένα έντυπο πρόγραμμα).

Θέατρο «Ακροπόλ», «Menta Art Events», 12 Δεκεμβρίου 2022.