Ο χαμένος φακός επαφής: Μίνα Αδαμάκη (Βόλος 17 Ιουλίου 1944 - Αθήνα 11 Νοεμβρίου 2022).

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 166

 

Έπαιξε και δραματικούς ρόλους. Σκηνοθέτησε. Με επιτυχία. Αλλά εκείνο που μας χάρισε, βασικά, ήταν το γέλιο. Είχε το κωμικό μέσα της. Απολαυστική! Την είδα και τη θυμάμαι σε όλους σχεδόν τους ρόλους της. Από το καλοκαίρι του 1978, την «Θεατρική Συντεχνία» -της οποίας ήταν ιδρυτικό μέλος με τον Νίκο Αρμάο και τον Γιάννη Χουβαρδά- και τον «Αλέκο με τα κυδώνια» -στο Άλσος Συγγρού, το Άλσος των Ιλισίων δηλαδή. Η «Ελεύθερη Σκηνή» ήταν το φόρτε της, εκεί άνθισε -ίσως γιατί ήταν πλαισιωμένη από ισάξιούς της.

Ένα ρόλο της, όμως, δε θα ξεχάσω: την τρίτης διαλογής ηθοποιό θιάσου περιοδείας -διάβαζε μπουλούκι- Λούσι Κένταλ στο «Σώσε» του Μάικλ Φρέιν, όπως το ανέβασε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τη σεζόν 1983/1984 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο τότε θέατρο «Μινώα» της Πατησίων. Δε θα την ξεχάσω  να χάνει, σε κρίσιμες στιγμές της, τρόπος του λέγειν, παράστασης, στην οποία έπαιζε την Βίκι Χάρις, τους φακούς-της επαφής. Την ακούω ακόμα. Ας είναι αναπαυμένη.