Φωνάξτε, φωνάξτε, κάτι (;) θα μείνει...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 95 

 

Είναι, πλέον, κάποιοι σκηνοθέτες, που πιστεύουν ακράδαντα πως όσο περισσότερο φωνάξουν οι ηθοποιοί τους, τόσο πιο «αποτελεσματική» θα ’ναι η παράστασή τους. Και τους φορτώνουν με μικρόφωνα: ψείρες, μικρόφωνα με πόδι... -μικρόφωνα πάσης φύσεως. Κι, επιπλέον, τους σκηνοθετούν, τους διδάσκουν, τους καθοδηγούν, τους πιέζουν να φωνάζουν, να κραυγάζουν, να ξεφωνίζουν, να ξελαρυγγιάζονται, να ουρλιάζουν, να χτυπιούνται. Απ' την αρχή μέχρι το τέλος. Κι αυτό σε πάσης φύσεως έργα, παντός συγγραφέα -επί δικαίους και αδίκους. Τα ημιτόνια πάνε περίπατο -στον κάδο των σκουπιδιών. Κι αυτό τους έχει γίνει πια μανιέρα -όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν. Κι αυτό εξαπλώνεται ως ιός -ταχύτατα. 

Δηλαδή, πιστεύουν πως όσο περισσότερο φωνάζεις τόσο ευκολότερα πείθεις για το δίκιο σου; Δεν είναι κι όλα «Η κραυγή» του Μουνκ... Πολλοί, βέβαια, ενθουσιάζονται. Εγώ, πάντως, έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι, όταν θα ξεκινάω για παράστασή τους,  θα πρέπει να εφοδιάζομαι με ωτοασπίδες. Ή να μην πηγαίνω καθόλου...