Αλλού το Ήθος, αλλού το ήθος κι αλλού το θάμα...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες μέρες, Τέτοια Λόγια... 89

 

Χωρίς πολλές αναζητήσεις -απ’ την Βικιπαίδεια: «Ο ηθοποιός είναι καλλιτέχνης που συμμετέχει σε θεατρική παράσταση ή σε κινηματογραφικό, τηλεοπτικό ραδιοφωνικό έργο και ερμηνεύει ρόλο. Η λέξη ηθοποιός είναι σύνθετη και αποτελείται από το ουσιαστικό ήθος (αρχ. ελλ.: ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ [τα bold κεφαλαία, του συντάκτη]) και το ρήμα ποιώ (αρχ. ελλ.: φτιάχνω, δημιουργώ). Ηθοποιός σημαίνει αυτός που φτιάχνει -υποδύεται- κάποιον χαρακτήρα (τα bold, του συντάκτη)». 

ΆΛΛΟ αυτό το «ήθος» κι ΆΛΛΟ το «Ήθος» με τη σημερινή έννοια. Γι αυτό, σας παρακαλώ, σταματήστε να πιπιλίζετε την εκδοχή «ο ηθοποιός ποιεί Ήθος» που δεν ξέρω ποιος άσχετος το ξεκίνησε κι έχει κατακυριεύσει το σύμπαν. Ειδικά από προχτές, με το θέμα της αποχώρησης του Άρη Σερβετάλη απ’ τον «Ρινόκερο» λόγω, λέει, αποκλεισμού απ’ το κοινό των ανεμβολίαστων, που ξεχείλισε το face book, με τα σηκωμένα δάχτυλα όπου ο πάσα ένας βγάζει τα απωθημένα του και του υποδεικνύει ότι «ο ηθοποιός ποιεί Ήθος» το οποίο εκείνος, υποτίθεται, δεν ποιεί -νισάφι πια, βρείτε κάτι άλλο, ίσως λιγότερο σοβαροφανές αλλά, τουλάχιστον, σωστό-, είναι να σκας στα γέλια.

Πέρα απ’ αυτό καθαυτό το γεγονός -και παρακαλώ ΠΟΛΥ να μην παρεξηγηθώ- που καθόλου για γέλια δεν είναι. Και που εμένα μου θύμισε την Βίκυ Μοσχολιού να διαδηλώνει με λάβαρα κι εξαπτέρυγα κατά του... 666 στις ταυτότητες.